چرا کودکان اشیا را پرتاب میکنند؟

پرتاب چیزها مهارت جدید و لذت‌بخشی برای بسیاری از کودکان نوپاست. برای باز کردن انگشتان دست و رها کردن یک جسم به مهارت‌های حرکتی ظریف و برای پرتاب آن به هماهنگی قابل توجه چشم‌ با دست نیاز است، پس جای تعجب ندارد که کودکتان پس از تسلط یافتن در این مهارت هیجان‌انگیز، می‌خواهد آن را تمرین کند و اتفاقی که پس از آن می‌افتد نیز برایش آموزنده است. اولین راه‌حل این است که به جای تلاش برای باز داشتن کودک نوپا از پرتاب کردن که در هر حال تلاش بیهوده‌ای خواهد بود، لازم است روی محدود کردن چیزی و جایی که آن را پرتاب می‌کند تمرکز کنید. در این مطلب می‌توانید با راهنمایی‌هایی برای حل مسئله آشنا شوید.

اسباب‌بازی‌ها را به جایی وصل کنید
وقتی کودک در یک کالسکه یا صندلی ماشین کودک قرار دارد، سعی کنید چند اسباب‌بازی را به صندلی‌اش وصل کنید، به شکلی که به راحتی در دسترسش باشند. برای بستن اسباب‌بازی‌ها از نوارهای کوتاه استفاده کنید تا دور گردن یا دست کودک نپیچد. کودکتان خیلی زود کشف خواهد کرد که علاوه بر پرتاب اشیا، می‌تواند دوباره آنها را به سمت خود برگرداند. این ترفند بازی را برایش دو چندان مفرح و کار شما را هم نصف می‌کند.

از ظروف غذای مخصوص کودک استفاده کنید
در زمان صرف وعده‌های غذایی از ظروف مخصوص کودک نوپا با سوپاپ‌های پلاستیکی که به میز یا سینی صندلی مخصوص کودک بسته می‌شوند، استفاده کنید. با این حال، به یاد داشته باشید که اگرچه این ظروف آن‌قدر کارآمد هستند که از پرت شدن ناگهانی ظرف غذا روی زمین پیشگیری کند، اما نمی‌توانند جلوی کودکی را بگیرند که از گیر کردن ظرفش به میز شگفت‌زده شده و مصمم است تا به هر شکلی آن را از میز بکند. در این مرحلهٔ سنی، غذا خوردن اغلب با کثیف‌کاری همراه است اما شما می‌توانید با نشستن کنار کودک نوپایتان در حین غذا خوردنش ریخت و پاش‌ها را محدود کنید.
به این ترتیب شما آنجا هستید و اگر حرکتی به سمت پرت کردن ناهارش کرد می‌توانید با ملایمت اما قاطعانه یک «نه» بگویید و در صورت لزوم بشقابش را با دست نگه دارید.

به میزان کافی به او غذا بدهید
اینکه مقادیر اندکی از غذاهای انگشتی را مستقیم روی سینی مخصوص صندلی کودک یا روی یک دستمال حوله‌ای تمیز بریزید و تا وقتی همهٔ آن را نخورده است غذای بیشتری در ظرفش نریزید هم می‌تواند کمک کند. به علاوه، به خاطر داشته باشید که بیشتر بچه‌ها تا وقتی غذا خوردن را تمام نکرده‌اند و کسل نشده‌اند، شروع به پرتاب غذای خود نمی‌کنند. بنابراین، شروع پرتاب غذا را به عنوان نشانه‌ای از اینکه کودکتان غذایش را تمام کرده است، تلقی کنید و او را از پشت میز بلند کنید.

به او گزینه‌های مجاز بدهید
وقتی کودک نوپایتان مشغول بازی است، می‌تواند به سمت چیزهایی برود که شما نمی‌خواهید پرتابشان کند؛ مثل پرتاب لگوها به سمت کودک دیگرتان. اگر می‌خواهید کودکتان این محدودیت‌ها را راحت‌تر بپذیرد و زودتر یاد بگیرد که چه چیزهای برای پرت شدن مجاز است و حتی تشویق می‌شود که پرتابشان کند، لازم است این را به او نشان دهید. مثلاً توپ گزینه‌ای بدیهی برای پرتاب کردن است و شما می‌توانید تعداد زیادی توپ فومی مخصوص برای بازی توی خانه تهیه کنید. اما بازی‌های پرتابی واقعی مانند پرت کردن لگوها داخل یک سبد یا پراندن سنگ روی سطح یک حوضچه برای یک کودک دو ساله از این هم جذاب‌تر هستند، به ویژه اگر خودتان هم همراه او بازی کنید.
پیامی که باید به کودکتان انتقال دهید این است که پرتاب کردن ایرادی ندارد اگر، اشیای مناسب را در زمان مناسب و به جای مناسب پرتاب کند. این درس به بسیاری از مهارت‌های فیزیکی دیگری که در حال یادگیری است نیز انتقال می‌یابد. برای مثال، شوت کردن یک توپ فوتبال در پارک هیچ ایرادی ندارد، اما لگد زدن به یک همبازی کار قابل قبولی نخواهد بود.