دوستی والدین با فرزندان، چه اهمیتی دارد؟

پدر و مادر به عنوان متولی و بنیانگذار کانون گرم خانواده، برای استحکام بیشتر زندگی هرچقدر فاصله خود با جوانان را کمتر کنند، نه تنها جایگاه خود را تثبیت خواهند کرد بلکه فرزندان با شخصیتی تحویل جامعه می دهند.
روانپزشک و روان درمانگر نوجوانان اظهار داشت: رابطه صحیح و سالم اساس حل مسائل خانواده های امروزی به ویژه رفع مشکلات جوانان و نوجوان است. رابطه خوب اعضای یک خانواده احساسات مثبت نسبت به یکدیگر را ایجاد و راه به سوی جلوگیری از تعارض بین فردی را خواهد گرفت.
مهدی قاسمی با توصیه به پدر و مادرها در راستای تقویت ارتباط بخشی، تعامل و کسب مهارت‌های ارتباطی با جوانان و نوجوانان، افزود: احترام به کانون خانواده پایه های زندگی را استحکام می بخشد و از به وجود آمدن شکاف در بین اعضا جلوگیری می کند و از طرفی برای نمونه طرفداری از فرزند نوجوان در مقابل نامادری یا ناپدری یا قراردادن آن در میان مشاجره‌های میان همسران، پایه‌هایی خانواده را سست و متزلزل می‌سازد.
وی با بیان اینکه عدم رعایت جایگاه والدین مراتب لرزان یک خانواده سرکش را تداوم می‌بخشد، اظهار داشت: چنانچه واکنش سریع والدین به موارد مثبت حداقلی فرزندان را نداشته باشیم، به زودی متوجه می‌شویم که چقدر رابطه پدر و مادری با فرزند نوجوان از آن رابطه مناسب که می‌توانست به حل مؤثر مشکل و پایان دادن به تعارضات منجر شود، منحرف شده است.
قاسمی اظهار داشت: با تمرکز بر نکات مثبت نوجوان متوجه می‌شویم که فرزندان هنوز ویژگی‌ها و استعدادهای مثبتی دارند که می‌تواند آنها را در هر زمینه (موسیقی، هنر، ورزش، کامپیوتر) پرورش داد و این ممکن است به حل مؤثر مسأله و پایان دادن به تعارضات منجر شود و حتی از این طریق به ایده های جدیدی دست یافت.
این روان درمانگر گفت: یادمان باشد به عنوان والدین از پیامدهای مثبت و منفی فرزندان عاقلانه استفاده کنیم چراکه پیامدها، قوی‌ترین شیوه برای تأثیرگذاری بر رفتار افراد است و نوجوان هم از این بابت مستثنی نیست.
وی ادامه داد: نکته مهم این است پدر و مادرها توجه داشته باشند برای رفتار مثبت فرزندان باید پاداش داد و در مقابل رفتار منفی با پیامدهای منفی برخورد کرد.
قاسمی توصیه کرد: برای تغییر رفتار نوجوانان بهتر است نخست از برخوردهای مثبت استفاده کرد. اگر آنها برای تغییر رفتار کافی نبود، از تنبیه و پیامدهای منفی استفاده شود. در بیشتر خانواده‌های دارای نوجوان سرکش، والدین همواره در خصوص این موضوع به خطا رفته‌اند.
وی اظهار داشت: هر خانواده، قوانین اجرایی ثابتی دارد و بر مبنای ارزش‌های اساسی و معیارهای مشخصی استوار شده است و والدین باید به فرزندان خود این رویه را انتقال دهند. زمانی‌ که والدین می‌خواهند بر نوجوان خود تسلط داشته و بر کارهای او نظارت کنند، ممکن است در این روش با فرزند خود بر سر موضوعات بی‌اهمیت مشاجره و کشمکش داشته باشند.
قاسمی گفت: بسیاری از والدین در این زمان فقط به دنبال این هدف هستند که می‌خواهند به هر طریق شده از میدان مبارزه پیروز بیرون روند؛ در صورتی که زندگی بسیاری از خانواده‌های دارای نوجوانان سرکش در چنان هرج و مرج و آشفتگی خشونت باری طی می‌شود که در آنجا قوانین مرتب در حال لغو شدن و ایجاد شدن است و با تخلفات گاه با مشت آهنین برخورد می‌شود.

فرمانبرداری نتیجه گفت و گو با فرزندان
این روانپزشک نوجوانان افزود: والدین باید از نظرات نوجوانان در همه موارد قابل گفت و گو، استفاده کنند، توانایی و اقتدار نامناسب خود را کنار گذارند و دیگر بر طبل یکدندگی نکوبند. پدر و مادر باید به یاد داشته باشند روزهای دستور دادن به فرزند دقیقاً در لحظه‌ای که پا به عرصه نوجوانی و مرحله حساس بلوغ می‌گذارد، پایان می‌یابد.
وی ادامه داد: جدا از قوانین اساسی، والدین باب گفت و گو با جوانان را باز گذارند. در این حالت هر دو طرف بهره مند خواهند شد. همه اعضای خانواده به آنچه می‌خواهند و لازم دارند، خواهند رسید و نوجوان نیز شیوه‌هایی را برای رسم زندگی خود در میادین پرتنش دنیای نوجوانی یاد خواهد گرفت.
قاسمی با بیان اینکه والدین زمینه استقلال طلبی مناسب فرزندان نوجوان خود را تسهیل می کنند، افزود: اعطای استقلال به فرزندان از سوی والدین بسیار از آنچه که دیگران بخواهند به او بدهند، بهتر و مناسب تر است و در عین حال استقلال طلبی را باید عامل نمونه دیگری از بندبازی خطرناک برشمرد.

به فرزندان خود استقلال دهید
وی تصریح کرد: این رویه نیاز به مهارت فراوان والدین دارد. برای نمونه پدر و مادران می‌خواهند سرکشی نوجوان خود را کاهش دهند یا از بین ببرند، اما این بدان معنا نیست که بتوانند زمان را به عقب برگردانند و دوباره با او مانند کودکی ۶ ساله رفتار کنند. اطلاع از اینکه استقلال‌طلبی برای سلامتی نوجوان لازم است، به پدر و مادر کمک خواهد کرد تا به دقت این رویه را بررسی و نظارت کافی را بدون مراقبت زیاد اعمال کنند.
متخصص روانپزشک نوجوانان توصیه کرد: پدر و مادر باید مطمئن شوند که باورها و انتظارات آنان از فرزند نوجوان منطقی است. سرکشی و تمرد از باورها و انتظارات منفی افراطی سرچشمه می‌گیرد و به وسیله آنها تشدید می‌شود. اگر برای والدین دشوار است که بپذیرند فرزند ۱۵ ساله از آنان حرف‌شنوی کامل و مطلق ندارد، در این حالت باید گفت که شگفت‌آور نیست که در نقطه ای با یکدیگر سرشاخ شوند.
وی ادامه داد: ممکن است برخی مواقع سرکشی از این باور سرچشمه گیرد که نوجوان احساس کند اگر کاری را انجام دهد یا ندهد در هر صورت محکوم است. از طرفی سرکشی اغلب از این باور سرچشمه می‌گیرد که نوجوان احساس کند تمام قوانین والدین غیرمنصفانه است و این محدودیت‌ها زندگی او را بر باد می‌دهد. در این گونه مواقع پدر و مادر باید از باورهای غیرمنطقی و افراطی خود که سرکشی نوجوان را تقویت می‌کند، دست بردارند.