اختلال اوتیسم در کودکان، چهارده نشانه

اختلال اوتیسم در کودکان امروزه تصویر دیگری دارد. دیگر کودک مبتلا به اوتیسم ، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست. افراد می دانند اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را دارد. بیشتر علائم اوتیسم بین ۳ الی ۴ سالگی ظهور می کند. از زنگ خطر های بروز بیماری اوتیسم ، شیوه برخورد غیر عادی کودک با اسباب بازی هایش می باشد. اوتیسم چیست ؟ پاسخ این سوال و دهها سوال دیگر در این مقاله در اختیار شما قرار خواهد گرفت.

اوتیسم (autism) چیست؟
اختلال اوتیسم یا درخودماندگی از بیماری های جدی گروه بیماری های رشدی اختلالات طیف اوتیسم است. بیماری اوتیسم در اوایل دوره کودکی (معمولا قبل از ۳ سالگی) ظاهر می شود. کودک ممکن است به شکل اولیه مبتلا به اوتیسم باشد. کودک ممکن است در زمینه بیماری اولیه دیگری در کنار مشکلات عدیده ای که دارد مبتلا به علائم اوتیسم هم باشد. علایم و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است. اما همه انواع اوتیسم بر توانایی برقراری ارتباط کودک با دیگران، تاثیر می گذارد. کودک مبتلا به اوتیسم (ASD : autism spectrum disorder ) دچار مشکلات گسترده در برقراری ارتباط اجتماعی هستند. این کودکان در تعاملات اجتماعی با دیگر کودکان و اطرافیان مشکل دارند. اوتیسم در کودکان همراه با اختلالات رفتاری تکرارشونده است.

۱۴ نشانه اختلال اوتیسم در کودکان
علایم اوتیسم قبل از سن ۳ سالگی شروع به ظهور میکنند. والدین کودک مبتلا به اوتیسم متوجه می‌شوند کودک شروع به صحبت نکرده است. کودک مانند همسالانش رفتار نمی کند. ممکن است کودک در این سن شروع به صحبت کند ولی بعد مهارت های کلامی خود را از دست بدهد. اختلالات رفتاری اوتیسم بصورت رفتارهای تکراری ، وابستگی های غیرطبیعی به بعضی از اشیاء، تکرار حروف یا کلمات (اکولالیا) شایع می باشد. در کودک مبتلا به اوتیسم اختلالات خواب بسیار دیده میشود. اگر از کودک مبتلا به اوتیسم شرح حال دقیق گرفته شود، والدین اختلال خواب این کودکان حتی در دوره نوزادی را اذعان می کنند. یعنی زمانی که هنوز علائم اوتیستیک ظاهر نشده اختلال خواب وجود داشته است.
۱- کودک مبتلا به اوتیسم اختلال تکلم دارد.
از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر است. کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند. در ۱٫۵ سالگی ۳-۲ کلمه را با هم ترکیب می کند. کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با همسالانشان دچار تاخیر کلامی اند. برخی کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند. این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی است که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.
۲- کودک مبتلا به اوتیسم «من» نمی گوید.
کودک به محض آنکه «من» را درک می کند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته هایش استفاده نمی کند. کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا می زند. می گوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه تلفظ می کند.
۳- ارتباط کودک مبتلا به اوتیسم یکطرفه است.
کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد. ممکن است بدون توجه به صحبت های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند. کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و قادر نیستند نوبت را رعایت کنند. آنها ارتباط یکطرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان نمی تواند موثر باشد.
۴- واژه سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی است.
ممکن است واژه سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها، مختص مبتلایان به اوتیسم است. مثلا کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه به «باب اسفنجی»، «بنگی» بگوید.
۵- اوتیسم خفیف است، گاهی شدید است.
در گذشته اوتیسم به ۵ گروه تقسیم می شد. امروزه می دانیم که اوتیسم نوعی اختلال رفتاری است و طیف بندی دارد. ممکن است کودک تمام علائم را داشته باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد. ممکن است فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلا نتواند دوست صمیمی داشته باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته بندی می شود. مراقبت از کودکان مبتلا به اوتیسم به این دلیل اهمیت دارد.
۶- کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها با یک وسیله سرگرم می شود.
کودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد، شاید نهایتا ۵ دقیقه با یک اسباب بازی بازی کند و بعد آن را رها کند و سراغ بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک های مختلف را آزمایش می کند، پیشرفت می کند اما کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها یک بازی تکراری انجام خواهد داد.
۷- کودک مبتلا به اوتیسم محو پنکه و لباسشویی می شود.
این کودک به چرخیدن یا به وسایلی که می چرخد مثل پنکه و لباسشویی علاقمند است. ممکن است ساعت ها خود را با تماشای آنها سرگرم کند. ممکن است زنجیری را تکان دهد یا به موسیقی های ثابت واکنش و علاقه شدید نشان دهد.
۸- کودک مبتلا به اوتیسم مثل کودکان دیگر بازی نمی کند.
این کودکان بازی های تخیلی ندارند. کودکان از ۱٫۵ تا ۲ سالگی وارد بازی های نمادین می شوند. ممکن است از یک تکه پازل به عنوان لیوان چای استفاده کنند. عروسک شان را روی پا بگذارند و تکان دهند. این بازی ها به رشد طبیعی کودک کمک می کند اما مبتلایان به اوتیسم این توانایی را ندارند. آنها با اسباب بازی ها آنگونه که باید بازی نمی کنند. ممکن است به جای راه بردن ماشین های اسباب بازی روی زمین، آنها را پشت هم بچینند و قطار کنند.
۹- تشخیص اوتیسم در بدو تولد ممکن نیست.
علائم اوتیسم در کودکان معمولا از ۹ ماهگی قابل تشخیص است اما در ۳-۲ سالگی کاملا مشخص می شود. در موارد بسیار خفیف ممکن است در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود. علائم در ۳ حوزه ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می شود.
۱۰-کودک مبتلا به اوتیسم ارتباتط چشمی ندارد.
در موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی کنند.
۱۱- کودک مبتلا به اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل دارد.
دو سوم کودکان مبتلا کم توان ذهنی هستند و یک سوم آنها هوش معمولی دارند. این کودکان در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند. مثلا ممکن است علاقه خاصی به سیاره ها داشته باشند و با کمترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند. در زمان صحبت درباره این موضوعات در جمع، به پیام های ارتباطی دیگران مثل «بس است» یا «خسته شدیم» توجهی نمی کنند.
۱۲- کودک مبتلا به اوتیسم توان همذات پنداری ندارد.
کودک مبتلا به اوتیسم درک کاملی از احساسات دارد. او می تواند مادرش را بغل کند و ببوسد یا دلیل گریه اش را جویا شود. متاسفانه در سنین بالاتر که انتظارها از او بیشتر می شود، ممکن است در این زمینه دچار مشکل شود. کودک مبتلا به اوتیسم توانایی ذهن خوانی ندارد. نمی تواند به محیط توجه کند یا خود را جای دیگران بگذارد و احساسات دیگران را درک کند.
۱۳- اوتیسم در کودکان و نداشتن تفکر انتزاعی
تفکر پیچیده انتزاعی با رسیدن به نوجوانی کامل می شود. یک فرد عادی در نوجوانی متوجه ضرب المثل ها و کنایه می شود. مبتلایان به اوتیسم نمی توانند از مسائل نتیجه بگیرند و همین موضوع ارتباطشان را مختل می کند.
۱۴-کودکان مبتلا به اوتیسم یکپارچگی حسی ندارند.
این کودکان یکپارچگی حسی ندارند؛ یعنی در برخی از آنها آستانه درد بسیار بالا و در برخی پایین است. بعضی از آنها گاهی متوجه سوختگی های شدید نمی شوند و برخی با کوچکترین ضربه درد شدید حس می کنند. در مورد صدا هم همینطور است؛ گاهی یک کودک مبتلا صداهای بسیار آهسته را می شنود و به آن توجه دارد در حالی که متوجه صداهای بلند مثل صدای زنگ در نمی شود.

نشانه های کلیدی تشخیص اوتیسم در کودکان
اگر کودک دچار مشکلات زیر است، حتما او را نزد پزشک ببرید:
در ۱۲ ماهگی، هنوز چیزی نمی گوید (منظور گفتن همان کلمات ناواضح است)
در ۱۲ ماهگی، اشاره نمی کند و یا "بای بای" نمی کند.
در ۱۶ ماهگی، یک لغت هم نمی گوید.
در ۲۴ ماهگی، دو لغت هم نمی گوید.
توجه به اشیاء ندارد (در ۱۴ ماهگی)

علت اوتیسم چیست؟
اوتیسم یک ناتوانی طولانی مدت است که منجر به اختلال عملکرد عصبی - روانی فرد می شود. اگر چه به نظر می رسد که اوتیسم عارضه نادری است اما اطلاعات اخیر گویای آن است که شیوع اوتیسم حتی تا ۲۰ مورد در هر۱۰۰۰۰ تولد زنده می رسد. اوتیسم در پسران۳ تا ۴ برابر بیش از دختران دیده می شود . اگر چه علت اصلی آن کاملاً شناخته شده نیست، اما در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفته است. تحقیقات تأکید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد. تحقیقات در بسیاری از موارد ریشه ژنتیک را مطرح می کند. البته تا به حال ژن خاصی که مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است.
دیگر علل به اثبات نرسیده این بیماری :
رژیم غذایی
تغییرات مجرای گوارشی
مسمومیت با جیوه
عدم استفاده از ویتامین ها و املاح
حساسیت به واکسن

نحوه درمان اوتیسم
در حال حاضر هیچ درمان استانداردی برای ADS وجود ندارد، اما راه های بسیاری برای افزایش توانایی کودکان برای یادگیری مهارت های جدید وجود دار . شروع این روش ها در ابتدای کودکی می تواند به نتایج بهتری منجر شود. کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است به بیماری های دیگر ناشی از اوتیسم همچون بیماری صرع، اختلالات خواب و مشکلات معده باشند و باید در کنار درمان اوتیسم به درمان این بیماری ها هم پرداخت. هدف درمان افزایش عملکرد کودک با کاهش شدت بیماری می باشد. پزشک کودک بسته به مشکل و شدت آن یکی از درمان های زیر و یا ترکیبی از آنها را پیشنهاد می کند.
درمان های رفتاری و ارتباطی
درمان های آموزش
درمان های خانوادگی
درمان دارویی
درمان دارویی اوتیسم در کودکان برای موارد زیر است:
جلوگیری از خشم
جلوگیری از عصبانیت
بهبود مشکلات حواس
کنترل بیش فعالی
درمان مشکلات خواب
بهبود زودرنج بودن

رژیم غذایی مناسب کودکان مبتلا به اوتیسم
مصرف منیزیم
منیزیم به طور خاص مربوط به افرادی است که از اوتیسم رنج می برند. نشانه های رفتاری اوتیسم در کودکان را می توان به کمک آن کاهش داد. منیزیم باعث کاهش علائم زیر می شود:
تکان دادن
ساییده شدن دندان
اضطراب
ضعف تمرکز
کم توجهی دیده
روغن ماهی برای کنترل اوتیسم در کودکان
اسیدهای چرب امگا ۳ برای رشد طبیعی و سلامت بدن ضروری هستند. سطح بالای امگا ۳ باعث افزایش اجتماعی شدن افراد مبتلا به اوتیسم میشود. رفتارهای مخرب را نیز تسکین می دهد.

مصرف ملاتونین در کودکان اوتیسمی
از مهمترین علایم اوتیسم ، عادات خواب بد است. ملاتونین یک ماده آرام بخش است که می تواند خواب سالم را تضمین کند. رفتارهای مرتبط با بد خوابی شامل موارد زیر است.
عصبانیت
کمبود تمرکز
اضطراب اجتماعی
استرس مزمن

مصرف پروبیوتیک در مبتلایان به اوتیسم
سلامت شکم و جذب مواد غذایی، دو عامل اصلی در شدت ( یا حتی پیشرفت) اوتیسم هستند. نفوذپذیری گازی به شدت به اوتیسم مرتبط است و پروبیوتیک ها معمولا بهترین درمان هستند. پروبیوتیک ها رشد باکتری های مفید در روده را تحریک می کنند که به ما کمک می کند به طور موثر مواد مغذی را جذب کرده و از روده حفاظت کنیم. پروبیوتیک را می توان در مقدار زیادی از ماست یافت. با یک سیستم معده و روده سالم تر، برخی از علائم اوتیسم را کاهش دهید.

درمان باکتری و انگل در شکم کودکان
اوتیسم در کودکان با انگل و باکتری های باقی مانده سمی در شکم گسترش می یابد.
ویتامین د برای کودکان اوتیسمی
این ماده مغذی مهم در رژیم غذایی معمولا نادیده گرفته می شود. ویتامین د برای کودکان حیاتی است. کمبود ویتامین د با سندروم شکمی و شرایط دیگر مرتبط است که روی سیستم گوارشی تاثیر می گذارد، همانطور که در بالا توضیح داده شد. در نهایت، ویتامین د بر عملکرد انتقال دهنده های عصبی تاثیر گذاشته که اغلب در مبتلایان به اوتیسم تاثیر منفی دارد .
ویتامین C
افراد مبتلا به اوتیسم نرخ بالاتری از کمبود ویتامین ث دارند. بدن آن ها به اندازه کافی آن را پردازش یا دریافت نمی کند. نگهداری بالای ویتامین C در بدن از طریق روش های زیر علایم افراد مبتلا به اوتیسم را بهبود می بخشد:
رشد کلاژن
فعالیت آنتی اکسیدان
عملکرد شناختی
ترمیم سلولی
سلامت بدن

زردچوبه در کودکان مبتلا به اوتیسم
زرد چوبه از قوی ترین گیاهان برای سلامت شکم کودک است.
خواص آن به شرح زیر است:
خاصیت ضد میکروبی
ضد التهابی
آنتی اکسیدانی

مواد مضر برای اوتیسم در کودکان
گلوتن
شیر گاو
شکرشیرگاو کودک
رنگ غذا ها
سویا

پیشگیری از اوتیسم در دوران بارداری
نوزاد یک خانواده به دلیل برخی ویژگی های والدین ممکن است مبتلا به بیماری بشود. آزمایشات و معاینات قبل از بارداری می تواند برخی از این بیماری ها را پیش بینی کند. مادر برای حفظ سلامت جنین در زمان بارداری بهتر است رژیم مناسبی داشته باشد. بانوان جوانی که قصد بارداری دارند برای اینکه دچار ناباروری و یا به دنیا آوردن نوزاد مبتلا به بیماری اوتیسم نشوند باید رژیم متعادلی شامل موارد زیر داشته باشند.

انواع میوه و سبزیجات تازه
پروتئین‌های گیاهی و حیوانی کم چرب
مواد لبنی
دانه‌های آجیل
شکلات تلخ
روغن زیتون
قارچ
مصرف آب فراوان
مصرف دم نوش‌های گیاهی: چون چای سبز
مکمل‌های ویتامینی دوست مادران برای تولد نوزاد سالم می باشد. مصرف مولتی ویتامین‌ قبل از دوران بارداری خطر به دنیا آوردن نوزاد مبتلا به اوتیسم را تا ۷۳ درصد کاهش می‌دهد. بیماری‌ها و نقص‌های مادرزادی نوزاد درسه هفته اول بارداری مادر به وجود می‌آید. درکنار ژنتیک سبک زندگی، عامل‌های محیطی، تغذیه مادر، میزان آلودگی هوا و استرس نیز نقش دارند. ازجمله ویتامین‌های ضروری برای مادران در دوران بارداری که به سلامت نوزاد منجر می‌شود شامل موارد زیر است.

اسید فولیک
اسید فولیک ویتامین B محلول در آب است که به محافظت از جنین در برابر ایجاد نقص‌های جدی مادرزادی کمک می‌کند، بسیاری از این نقص‌ها در طی ۲۸ روز اول بارداری رخ می‌دهد بنابراین پزشکان توصیه می‌کنند زنان قبل از بارداری اسید فولیک مصرف کنند.

ید
ید برای عملکرد غده تیروئید بدن زنان بسیار مهم است، کمبود آن می‌تواند سبب کندی رشد جنین، معلولیت شدید ذهنی و ناشنوایی شود همچنین کمبود هورمون‌های ضروری غده تیروئید می‌تواند منجر به سقط جنین و تولد نوزاد نارس شود.

آهن
بارداری خطر ابتلا به آنمی (کم خونی) را افزایش می‌دهد، مصرف آهن سبب انتقال بهتر اکسیژن و سایر مواد خوراکی از راه جفت به جنین می‌شود و وجود میزان کافی آن در خون مادر برای تولید گلبول‌های قرمز، حفظ جفت و رشد جنین حیاتی است.

کلسیم
کلسیم سبب جلوگیری از کاهش ذخیره کلسیم موجود در استخوان زنان باردارمی شود. نوزاد برای رشد استخوانی خود از کلسیم بدن مادر استفاده می‌کند و این باعث کبود کلسیم در مادر می‌شود. بسیاری از بانوان سالمند به دلیل بی توجهی به مصرف کافی کلسیم و مواد لبنی در سنین باروری و حین بارداری‌های خود، این روز‌ها با پوکی استخوان و شکستگی‌های پی درپی مواجه هستند.

چند واقعیت غیر قابل انکار در مورد اوتیسم
اوتیسم درمان پذیر است
متاسفانه برخی والدین واقعیت بیماری کودکشان را انکار می کنند. اینکار فقط کودک را از دوران طلایی درمان محروم می کند. اگر آموزش های لازم به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد. وقتی مهارت ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. مثلا اگر کودکی نمی داند کجا باید حین ارتباط صحبت هایش را قطع کند، باید به مادر یاد داده شود با علائم خاصی به فرزندش غیرمستقیم نشان دهد صحبت کافی است. سن طلایی درمان اوتیسم تا قبل از ۵ سالگی است. متاسفانه برخی درمانگران هنوز تعریف قدیمی اوتیسم را باور دارند و فکر می کنند این بیماران، ناتوان و گوشه گیر هستند. اگر کودکی کلام و فقط علایق خاص و تکراری داشته باشد، می گویند به اوتیسم مبتلا نیست و با تشخیص اشتباه، کودک را از دوران طلایی درمان محروم می کنند.

باید توقع خود را از کودک مبتلا به اوتیسم تعدیل کنیم
اگر ناتوانی ها را نادیده بگیریم و فقط به توانایی ها توجه کنیم، مانع پیشرفت کودک می شویم چون به مرور ضعف ها شدیدتر می شود و حتی روی توانایی ها سایه می اندازد.
دلیل قطعی اوتیسم معلوم نیست
عوامل مختلفی در بروز اوتیسم نقش دارند اما مهمترین علت آن توارث است. جهش های ژنتیکی در کنار بحث توارث ژن ها در بروز این اختلال دخیل است. موضوع مربوط به یک ژن هم نیست و ژن های مختلف و تعامل آنهاست که باعث بروز اوتیسم می شود. اوتیسم مرموز است و ناشناخته های بسیاری در مورد آن وجود دارد. تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده و علل مختلفی مثل برخی کمبودهای تغذیه ای در دوران بارداری یا سن والدین یا حتی برخی بیماری های دوران نوزادی و … را در بروز آن دخیل می دانند که هیچ یک صددرصد مورد تایید نیست.
اوتیسم پدیده ای ناشی از شهرنشینی است
این باور، هم درست است؛ هم نادرست. آمار نشان می دهد در مناطق صنعتی میزان شیوع اوتیسم بیشتر است. در بیماری های جدی روانپزشکی کناره گرفتن از شهر و ورود به روستا باعث می شود فرد زندگی بهتری داشته باشد چون زندگی در شهر به مهارت های بیشتری نیاز دارد.مکان سنجی، مدیریت زمان و جمعیت زیاد، کار را سخت می کند اما در روستا ارتباط ساده تر است و نیازهای سطحی باعث می شود شدت علائم کم شود اما فراموش نکنیم به هر حال کسانی که در شهر هستند، دسترسی بیشتری به خدمات دارند و تشخیص بیماری در آنها ساده تر است.
کودک مبتلا به اوتیسم می تواند وارد مدرسه عادی شود
خیلی از کودکانی که اوتیسم خفیف دارند، به مدارس عادی راه پیدا می کنند.
حضور این کودکان در کنار کودکان دچار اوتیسم با علائم شدید ، می تواند باعث بروز رفتارهای کلیشه ای در آنها شود.
در مدارس عادی، حضور یک معلم رابط مخصوصا برای کودک کم توان کمک کننده است.
برخی از این کودکان حفظیات خوبی دارند.
متاسفانه ممکن است به این کودکان قلدری شود یا مورد آزار جنسی قرار بگیرند.
به صلاح کودک است که با کودکان طبیعی حشر و نشر داشته باشد.

اوتیسم هم درمان دارویی دارد، هم درمان نگهدارنده
تعداد داروهای شیمیایی و حتی رژیم های غذایی برای درمان زیاد است.
مکمل B6، امگا ۳ و حتی رژیم های بدون گلوتن یا پرپروتئین برای این کودکان توصیه می شود.
برای حذف رفتارهای خودآزار کودک ، دارو تجویز می شود که موثر هم است.

عواملی که خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می دهند
پسرها چهار تا پنج برابر بیشتر در خطر ابتلا به بیماری اوتیسم هستند.
خطر ابتلا در خانواده هایی که یک کودک مبتلا به اوتیسم وجود دارد.
سایر اختلالات - کودکانی که بیماری خاصی دارند بیشتر از کودکان سالم در خطر ابتلا به بیماری اوتیسم می باشند.
احتمال دارد بین سن والدین و ابتلای کودک به اوتیسم رابطه ای وجود داشته باشد.