تذکر دادن به کودکان، پیشگیری بهتر از درمان است

آیا باید به فرزندم در مورد رفتارش مرتب تذکر بدهم؟ با عمو جک دست بده ... فراموش نکن از خانم مک برای این که تو را رسانده، تشکر کنی ... به دوستت نوشیدنی تعارف کن.
بیشتر والدین درک نمی کنند که چرا فرزند ده تا سیزده سالۀ آنها هنوز نیاز دارد که آداب معاشرت ساده را به او تذکر دهند: من از دو سالگی به پسرم طرز رفتار با دیگران را یاد داده ام اما هنوز او درست رفتار نمی کند.
واقعیت این است که بسیاری از کودکان در این سن هنوز به یادآوری والدین نیاز دارند. البته این واقعیت به دلیل تمایلات آنها برای مشغول بودن به خودشان و تغییرات خلق و خوی آنها بستگی دارد.
همچنین برای آنها دشوار است که همیشه رفتارشان مؤدبانه باشد، به مهمان ها خوش آمد بگویند، با اقوام چه رفتاری داشته باشند، چطور به تلفن جواب دهند و چطور با دوستان و بزرگسالان برخورد کنند.
با وجود این، شاید بچه ها از ادب خودشان اطمینان نداشته باشند، زیرا عکس العمل هایی که از دیگران می بینند با چیزی که به آنها آموخته شده است، تفاوت دارد.
والدین و معلمان مدام بر رفتار و کردار خوب پافشاری می کنند، اما اکثر مواقع خودشان با رفتار و روش های نامطلوب از بچه ها می خواهند که رفتار خوبی داشته باشند: "صد بار گفتم قبل از اینکه چیزی به دیگران تعارف نشده، شروع به خوردن نکن".
آموزگاری، دانش آموزی را سرزنش کرد، چون صحبتش را قطع کرده بود: " بچۀ ابله ساکت باش ". بچه ها همیشه از رفتار بزرگسالان الگو می گیرند.
معمولاً کودکان رفتار بد خود را در خانه نشان می دهند. آنها دوست دارند هر کاری دلشان می خواهد انجام بدهند، بدون اینکه نگران رفتار و کردار خود باشند.
والدین معمولاً وقتی متوجه می شوند که فرزندشان چه رفتاری با دیگران دارد، مایوس می شوند. اما بی ادب ترین بچه ها هم وقتی که در خانه نیستند، رفتار بهتری از خود نشان می دهند.
با تذکرات و کمک شما، آنها متوجه رفتار بد خود می شوند و سعی می کنند تا تکرار نشود و فوراً یادشان می آید که بگویند: لطفاً، خواهش می کنم، متشکرم و به هر حال با ادب رفتار می کنند.
بچۀ دوازده ساله ای برای مادرش تعریف می کرد که وقتی در خانۀ دوستش بوده، چطور حوله اش را تا و مرتب کرده و مادرش بسیار خوشحال شد، چون دخترش همیشه حوله اش را روی زمین پرت می کرد.
مادر دیگری که پسرش همیشه در هنگام شام خوردن آداب غذا را رعایت نمی کرد، نگران و مشوش بود اما وقتی که پسرش در حضور مهمانان مؤدبانه رفتار کرد، خیالش آسوده شد.
اگر می خواهید با فرزندتان در مراسم یا جشن مهمی شرکت کنید و فکر می کنید که او در برخورد با دیگران مشکلی ایجاد می کند، از قبل تذکرات لازم را به او بدهید و با قاطعیت به او بگویید: هنگام دیدن مادربزرگ چه عکس العملی نشان دهد، وقتی با سرویس به جایی می رود و هنگامی که یک تماس تلفنی مهم برقرار می شود، او باید چگونه رفتاری از خود نشان دهد.
بهترین روش برای ثبات رفتارهای مثبت فرزندتان این است که خودتان الگوی رفتار مؤدبانه برای او باشید. اگر شما همیشه با فرزندتان و بقیۀ افراد محترمانه رفتار کنید، او ناخودآگاه آداب معاشرت را از شما می آموزد و در نتیجه از رفتار شما به عنوان یک الگوی خوب سرمشق می گیرد و به آن عمل می کند.