رابطه زناشویی در بارداری، میلتان تغییر می کند؟

بارداری میتواند تأثیرات قابل توجهی روی میل جنسی زنان داشته باشد. افزایش و کاهش میل جنسی هردو طبیعی هستند و میزان تحریک جنسی در مراحل مختلف بارداری، میتواند تغییر کند. در این مقاله در رابطه با میل جنسی در دوران بارداری صحبت خواهیم کرد.
برخی زنان در دوران بارداری بیشتر تحریک میشوند و ارگاسم های بهتری دارند، در حالی که در زنان دیگر این وضعیت برعکس است. اگرچه تجربه هر خانم منحصر به فرد است، اما چندین حالت مشترک وجود دارند که تغییرات میل جنسی در دوران بارداری را توصیف میکنند.
در ادامه این مقاله به بررسی این موضوع میپردازیم که بارداری در هر سه ماهه، چطور میل جنسی را تحت تأثیر قرار میدهد.

بارداری چگونه روی میل جنسی تأثیر میگذارد؟
میل جنسی در دوران بارداری ممکن است در سه ماهه نخست و سه ماهه پایانی بارداری کاهش یابد. بارداری تغییرات زیادی به همراه دارد که میتوانند روی میل جنسی تأثیر بگذارند. میزان بالای استروژن و پروژسترون، همچنین افزایش جریان خون در ناحیه تناسلی، میتواند میل جنسی را افزایش دهد.
از سوی دیگر، حالت تهوع، ضعف، استرس و بسیاری تغییرات فیزیکی دیگر که در نتیجه بارداری اتفاق میافتند، میتوانند میل جنسی زنان را کاهش دهند. واکنش تمامی زنان به تغییرات هورمونی یکسان نیست. با این حال، کاهش میل جنسی زنان در سه ماهه نخست بارداری، افزایش آن در سه ماهه دوم و کاهش مجدد آن در سه ماهه سوم رایج است.
سه ماهه نخست (هفته ۰ تا ۱۳)
در سه ماهه نخست، برخی زنان متوجه کاهش میل جنسی و رضایت جنسی خود میشوند. افزایش میزان هورمونها، علائم فیزیکی عذاب آور و استرس میتوانند میل جنسی در دوران بارداری را کاهش دهند. پس از اینکه تخمک در دیواره رحم لانه گزینی می کند، سلولهای جفت، هورمون هایی را ترشح میکنند که HCG نام دارند. این هورمون بدن را برای تولید هورمونهای دیگر مانند استروژن و پروژسترون تحریک میکند.
افزایش میزان هورمونها در سه ماهه نخست بارداری میتواند سبب ایجاد نوسانات خلقی و حالت تهوع شود. در این دوره علائم دیگر نیز میتوانند روی میل جنسی تأثیر بگذارند، از جمله:
- ضعف
- استرس
- مشکلات گوارشی
- حساس شدن سینه ها
با این حال، ممکن است برخی زنان متوجه شوند که در سه ماهه نخست بارداری، تغییر میزان استروژن و پروژسترون میتواند میل جنسی آنها را افزایش دهد.
سه ماهه دوم (هفته ۱۴ تا ۲۷)
در حالت کلی، میل جنسی بیشتر زنان در سه ماهه دوم بارداری افزایش میباید. میزان هورمون HCG در حدود هفته ششم بارداری افزایش مییابد. پس از هفته ششم، میزان HCG کاهش مییابد، که معمولاً به معنی کم شدن حالت تهوع و بالا رفتن میزان انرژی است.
به علاوه، در سه ماهه دوم بارداری، افزایش میزان استروژن و پروژسترون ادامه خواهد داشت تا به رشد جنین کمک کند.
استروژن سبب افزایش مایع روان کننده واژن و جربان خون به واژن میشود. این تغییرات میتوانند منجر به تحریک جنسی بیشتر، حساسیت و لذت بیشتر شوند.
سه ماهه سوم (هفته ۲۸ تا ۴۰)
معمولاً زنان در سه ماهه سوم بارداری با برخی از بزرگترین چالش های خود رو به رو میشوند. ورم، افزایش وزن مداوم، خستگی و درد بدن میتوانند رابطه جنسی را بسیار سخت کنند.
احساس ناراحتی یا درد حین رابطه جنسی میتواند کمی نگران کننده باشد، اما رایج است. تغییر پوزیشنهای مختلف میتواند به این مسئله کمک کند. زنانی که میخواهند رابطه جنسی داشته باشند اما با برخی فعالیتهای جنسی احساس راحتی نمیکنند، میتوانند دیگر فعالیتها را امتحان کنند.

آیا رابطه در دوران بارداری بیخطر است؟
اکثر حالت های رابطه جنسی در دوران بارداری بیخطر هستند. رابطه جنسی میتواند هرگونه حرکتی که ارگاسم یا تحریک جنسی را به دنبال دارد، در بر بگیرد و به ویژه منظور از آن، رابطه واژینال است. زنان ممکن است از پزشک خود درمورد موارد نگران کننده در رابطه جنسی سئوال کنند.
در دوران بارداری بیشتر روابط جنسی، از جمله واژینال، مقعدی و دهانی کاملاً بیخطر هستند؛ مگر اینکه پزشک آنها را منع کند. ممکن است بسیاری از زنان متوجه شوند که در شش ماهه نخست بارداری میتوانند پوزیشنهای جنسی متنوع تری داشته باشند چرا که برآمدگی شکم هنوز کوچک است.
رابطه واژینال
هیچ نیازی نیست که درمورد صدمه دیدن جنین حین رابطه جنسی نگران باشید. دهانه رحم و مایع آمنیوتیک از جنین مواظبت خواهند کرد. با این حال، زنان باردار و شریکشان باید در رابطه جنسی احتیاط داشته باشند. ممکن است برخی زنان با پیشرفت بارداری، با دخول عمیق احساس درد داشته باشند.
حساسیت یا ورم سینه ها ممکن است باعث شود که خانمها ترجیح دهند در رابطه جنسی در پوزیشن رو باشند. در این شرایط پوزیشنهایی که در آنها، دو طرف روی پهلو دراز میکشند، جایگزین های مناسبی می توانند باشند. تا زمانی که فرد احساس راحتی داشته باشد، بیشتر پوزیشنها بی خطر هستند.
رابطه مقعدی
تا زمانی که خانم بیماری نداشته باشد و رابطه بخش پایینی سیستم گوارشی را تحت تأثیر قرارن دهد، مانند هموروئید که در بارداری بسیار رخ میدهد، رابطه مقعدی در دوران بارداری بی خطر خواهد بود. با بزرگتر شدن جنین فشار بیشتری به روده ها وارد میشود و باعث میشود رگهای اطراف دهانه مقعد ورم کنند و هموروئید ایجاد شود. رابطه مقعدی میتواند هموروئیدها را تحریک کرده و باعث احساس ناراحتی، درد مقعد و حتی خونریزی شود.
لازم است همیشه پیش از رابطه واژینال یا مقعدی، آلت تناسلی را تمیز کرد. با این کار از ورود باکتریهای مضر به واژن پیشگیری میشود.
رابطه دهانی
در حالت کلی خانمها و شریک جنسیشان میتوانند در دوران بارداری بی هیچ خطری رابطه دهانی داشته باشند. در برخی موارد، ممکن است از نظر فرد، رابطه دهانی جایگزین خوبی برای رابطه واژینال و مقعدی باشد. شریک جنسی نباید داخل واژن فوت کند چرا که این کار میتواند سبب ایجاد حباب خونی یا امبولیسم شود. امبولیسم اگرچه نادر است، اما میتواند منجر به بیماریهای خطرناکی مانند حملات قلبی یا ایست قلبی شود.

چه زمانی در دوران بارداری باید از داشتن رابطه جنسی پرهیز کرد؟
در موارد زیر، پزشک ممکن است خانمها را از داشتن رابطه جنسی در بارداری منع کند:
- هنگامی که خطر سقط جنین وجود داشته باشد
- خونریزی واژینال غیرطبیعی رخ دهد
- کیسه آب پاره شده یا مایع آمنیوتیک چکه کند
- جفت بسیار پایین بوده و دهانه رحم را بپوشاند که این وضعیت پلاسنتا پرویا یا جفت سرراهی نام دارد
- علائم زایمان زودرس مشاهده شوند

خلاصه
آگاهی داشتن درمورد تغییرات بارداری میتواند به افراد کمک کند راحتتر با تغییراتی کنار بیایند که در دوران بارداری روی بدن تأثیر خواهند گذاشت. کاهش میل جنسی در دوران بارداری امری طبیعیست. این تغییرات معمولاً با تغییرات فیزیکی و هورمونی رخ میدهند، همراه هستند.
رابطه واژینال و رابطه مقعدی در دوران بارداری هیچ خطری به همراه ندارند، مگر اینکه پزشک یا ماما شما را از داشتن آنها منع کند.
اگر خانم در خطر سقط جنین باشد یا سابقه زایمان زودرس داشته باشد، ممکن است پزشک به او توصیه کند در دوران بارداری رابطه جنسی نداشته باشد. زنان میتوانند نگرانیهای خود را با پزشکشان در میان بگذارند.