برقراری ارتباط با کودکان، حتی اگر بچه ندارید بخوانید!

حتی اگر بچه دار نشده باشید یا اصلا قصد بچه دار شدن نداشته باشید همین الان می توانید چشمانتان را ببندید و صدای کودکی را تصور کنید که از عمق وجودش زار می زند. صورت خسته و گرفته کودکی را می توانید تصور کنید که از ناکامی در کار ها به تنگ آمده است و تقریبا گوشه گیر شده است. میتوانید تصویر تنهایی کودکی را در ذهن خود مجسم کنید که یک گوشه نشسته و به بچه هایی که به صورت گروهی بازی می کنند خیره شده است. حتی می توانید اضطراب و ناراحتی کودکی را در ذهنتان تصور کنید که در روز های آغازین مدرسه دلش نمی خواهد از مادرش جدا شود و به دار و دسته بچه دبستانی ها بپیوندد. درک همه این موقعیت ها و پردازش ذهنی این صحنه ها برای همه ما ممکن است؛ اما چیزی که این وسط کمبودش خیلی زیاد حس می شود عدم تسلط ما به فن بیان در برقراری ارتباط با کودکان است.
فن بیان در برقراری ارتباط با کودکان نه فقط واژه هایی که شما به کار می برید بلکه ترکیبی از سخن و اعمالی است که در برخورد با آن ها از خود نشان می دهید. از آن جایی که زندگی کودک از همان بدو تولد تا موقع بلوغ بسیار حساس و آسیب پذیر است فن بیانی که والدین در برخورد با آن ها به کار می برند همان آینده ای می شوند که کودک در دوران بلوغ، نوجوانی، جوانی و بزرگسالی خود تجربه می کند. اشتباهات در کودکان اجتناب ناپذیر است و ذهن آن ها آن قدر پیچیده است که کوچک ترین مسئله ای برای آن ها می تواند ناراحت کننده باشد.
اگر صاحب فرزند هستید و یا بچه دارید و هنوز به سن بلوغ نرسیده است با کلاس امروز دانشگاه زندگی همراه باشید. در این مطلب نکات خوبی را برایتان جمع آوری کرده ایم که می تواند در به صورت مستقیم در تربیت و شکل گیری شخصیت آینده او تاثیر بگذارد.

آموزش فن بیان در برقراری ارتباط با کودکان
شاید بتوانید با راه های اثبات شده برای پی بردن به شخصیت دیگران خیلی سریع ویژگی های شخصیتی آن ها را آنالیز و ارزیابی کنید اما در وجود کودکان همه چیز متفاوت است. مدت زیادی لازم است تا شخصیت واقعی کودک شکل بگیرد و بنابراین تا زمان بلوغ شما وقت دارید تا با فن بیان و رفتار مناسب خود شخصیت آن ها را بسازید.
والدین و افراط و تفریط‌ هایشان
برخی از سخت گیری های والدین کودکان را به تنگ می آورد و برخی از کودکان هم بابت آزادی بیش از حدی که والدین در اختیارشان قرار می دهد به بیراهه کشیده می شوند. همه ما مسلما بکن نکن های والدین را در زندگی داشته ایم و همیشه تنبیه، قهر و بی توجهی به خواسته هایمان را از جانب پدر و مادر دیده ایم. بهترین پدر و مادران افرادی هستند عادل، انعطاف پذیر و فهیم که به جای تسلیم به احساسات و خواسته‌های کودک خود گوش می‌دهند و انتخاب و تعادل و شفافیت را در رفتار خود حفظ می کنند.
این مقاله به شما می آموزد با فن بیان در برقراری ارتباط با کودکان چگونه هم کودک را راضی نگه دارید، هم غرورش حفظ شود و هم اقتدار شما پایمال نشود.
تن صدای خود را حفظ کنید
تن صدا و خشمی که در کلمات شما جاری می شود در روحیه کودک تاثیر گذار است. کودکان معمولا با شنیدن صدای بلند می ترسند و پنهان می شوند. اگر می خواهید از کودک خود یک جواب قانع کننده بشنوید تن صدایتان را حفظ کنید.
در اغلب موارد کودکان به علت نوع برخورد والدین است که دروغگو می شوند. زمانی که با کودک خود صحبت می کنید خودتان را به جای او نگذارید. بلکه به جای کسی بگذارید که فردی قدرتمند بالای سر او قرار دارد و مجبور است تابع او باشد مبادا صدمه ببیند.
کودک را قلقلک دهید
اگر پسر دارید و فکر می کنید پسرتان باید از همین سنین پایین در انجام امور خانه به شما کمک کند این مثال را از دست ندهید. فرض کنید مادر خانه هستید و کیسه زباله را آماده کرده اید. اگر دفعه اول کودکتان به حرف های شما بی توجهی کرد بهترین راه استفاده از جملات تحریک کننده ملایم است. آرام رفتار کنید و سعی کنید با لحن خود کمی مخاطب را قلقلک دهید. مثلا به او بگویید: فکر کنم متوجه صحبت من نشدی. همه چیز برای بیرون بردن زباله ها آماده است!
این روش تنها قلقلک آرامی است برای کودکی که شاید به قول شما سر به راه و مطیع نشده است و مدام به دنبال استقلال طلبی و از زیر کار رفتن است.
انتقاد را به تعریف و تمجید تبدیل کنید
حتما برای شما هم پیش آمده در موقعیتی قرار بگیرید که مدام مادرتان به شما سرکوب می زند اما مادر بزرگتان از آن سوی خانه انکار می کند و سعی دارد شما را با تعریف و تمجید بزرگ کند و بالا ببرد. یک همچین برخوردی برای همه ما لازم است؛ چون به خوبی می دانیم که زبان زور و اجبار برای انسان جواب نمی دهد و شاید باعث لجبازی و مشکلات بعدی شود. به یک مثال ملموس دیگر دقت کنید:
اگر کودک شما در مدرسه نمرات خوبی ندارد راه آن تنبیه و محروم کردن او از بازی با دوستان یا تفریحات آخر هفته نیست. طبق اصول فن بیان در برقراری ارتباط با کودکان زبان تعریف را باید به کار گرفت و به جای انتقاد از کودک فقط او را تشویق نمود.
به کودک برچسب قشنگ بزنید!
الفاظ منفی را حذف کنید. نه تنها در برقراری ارتباط با کودک خود بلکه در تمام امور زندگی خود آن ها را محو کنید. یکی از ترس هایی که کودک را از وارد شدن به گروه باز میدارد و اعتماد به نفسش را از او می گیرد ترس از مسخره شدن است. اگر پای کودک به میزی می خورد که احیانا فنجان قهوه یا چای روی آن قرار دارد و همه چیز به هم می ریزد استفاده از کلمه دست و پا چلفتی یا سر به هوا هیچ گاه کودک را نسبت به اطرافش دقیق نمی کند!
به کودکتان برچسب بزنید؛ اما برچسبی مثبت و زیبا. حتی وقتی که کودکتان کاری را انجام می دهد که شما را به شدت عصبانی می کند اگر نمی توانید با زبان مثبت و خوش برخورد کنید بهتر است سکوت کنید.
محبتتان را وقف کنید
بارها با پدر و مادری برخورد کرده ایم که مدام کودکشان را تنبیه می کردند و با رفتارشان او را از خود می راندند و وقتی که دلیل این مجازات و تنبیه های سنگین را از آن ها خواستار شدیم در کمال تعجب گفتند: خودش می داند که من چه قدر دوستش دارم! او پسر/ دختر من است! کسی از من او را بیش تر دوست ندارد!
محبتتان را از کودک دریغ نکنید. شما در ارتباط با کودک در نقش یک واقف هستید که باید تمام احساسات انسانی اش را منتقل سازد. برای این که این محبت را به بقیه نشان دهید و همزمان در وجود کودک نهادینه شود سعی کنید از او در حضور بقیه تعریف کنید. دستاورد های کودک خود را هر چند کوچک در جمع عنوان کنید و نگذارید سر بسته باقی بماند. ارزشی که برای کودک خود قائل هستید را با فن بیان در برقراری ارتباط با کودکان علنی کنید.