ارتباط مادر با کودک، چطور صبور باشید؟

صبور بودن مادرانه در رابطه با فرزندان پسر کار دشواریست. ما میخواهیم که پسرهایمان رفتار خوبی داشته باشند و در عین حال خودمان نیز مادر خوبی باشیم. ولی یادتان باشد که قوانین دائماً در حال تغییر کردن هستند، با بزرگتر شدن پسرها، شرایط آنها نیز تغییر می کند. برای اولین بار پدر و مادرِ یک کودک خردسال شدن کار دشواریست ولی، به همان اندازه برای اولین بار پدر و مادرِ یک نوجوان بودن هم سخت است! درست زمانی که یاد می گیریم که چگونه در یک زمینه رفتارى و تربیتى خیلی خوب باشیم، پسرمان وارد مرحله دیگری از زندگی میشود؛ حالا او یکدفعه از پسرى آرام و حرف گوش کن، تبدیل به پسرى بدخٌلق، غرغرو و نا آرام میشود. پذیرش این تغییر کار بسیار سختیست، چون ما هیچ وقت و در هیچ مرحله ای از زندگی به طور قطعى نمیتوانیم بگوییم که پدر و مادر خوبى هستیم.

صبوری در برابر پسران
آنها در مراحل مختلف زندگی به حجم زیادى از صبور بودن مادرانه نیازمندند؛ در هر مرحله از رشد، در جنگ ها و کشمکش ها، در تک تک بدخٌلقى ها و در تمام جدایی ها از کسانی که دوستشان دارند! و صبورى نیاز به یک انرژی احساسی و روانی دارد که مدیریت کردنش بسیار سخت و دشوار است! زمانى که او نیاز به توجه مردانه دارد ولى فقط ناامیدی هایش را به سمت ما میفرستد، چون چیزى که به آن نیاز دارد را در ما پیدا نمیکند، صبور باشیم و اجازه دهیم که خود را تخلیه کند. وقتی که تلاش میکند تا با شکستن قوانین و چارچوب هایی که برایش تعریف کردیم، ما را به چالش بکشد، صبور باشیم! به درون خود رجوع و راه حل پیدا کنیم تا بتوانیم چارچوبها را محکم نگه داشته و قوانین را در ذهن او شفاف کنیم.
پاداش اصلی بزرگ کردن پسرها را بعدها وقتی خیلی بزرگتر شدند، خواهید گرفت. مطمئنا شما با کارهای آنها لحظه های شاد و پر خنده ای خواهید داشت، مطمئنا روزهایی هست که همه ما دوست داریم که آنها ساعت ها خانه بمانند تا با هم کلی داستان بخوانیم، لحظه هایی که دوست داریم همه دنیا ما را با هم تنها گذارند. در آن لحظه ها ما باور داریم که ما دو تا درست مثل یک تیم، میتوانیم همه چیز را مدیریت کنیم. ولی زندگی و روزها زود میگذرند و خیلی زود روزی می آید که ساعت زنگ میزند و به ما میگوید که وقت رفتن به مدرسه فرا رسیده، وقت تمرین فوتبال، اردو رفتنهای مدرسه، مشق نوشتن و بعدش هر چه که شما اسمش را بگذارید.
در بزرگ کردن پسرها لحظه های خوب و شاد مادرها وزنشان بسیار بیشتر از لحظه های پرتنش و پر استرس است و شما برای حفظ این لحظه های خوب و توام با صبور بودن مادرانه ، باید چند چیز را همیشه یادتان بماند.
اول اینکه دلهره، نگرانی، دلواپسی و عدم درک و تفاهم بخشی از بسته بزرگ کردن پسرهاست، چون آنها از جنس مرد هستند و ما از جنس زن! این را به عنوان یک واقعیت بپذیرید و برای روبرو شدن با آن آماده باشید.

دوم، این را بدانید که شما به هر حال در یک نقطه از زندگی پسرتان، دچار اشتباهاتی می شوید و او را به شدت عصبانی می کنید. هر مادر خوبی گاهی اوقات پسرش را درک نمیکند و دچار اشتباه میشود، بنابراین یاد بگیرید که اشتباهایتان را بپذیرید و زندگی را ادامه دهید. همه پدر و مادرها در طول زندگی با مشکلات و زخم هایی از سمت فرزندان مواجه می شویم و این مشکلات گاهی میتوانند به رابطه ما با آنها صدمه بزنند. ولی یکی از وظایف مهم مادر این است که بتواند مشکلات و گرفتاری های پسرش را بشناسد و تا جایی که میتواند تمام تلاشش را بکند که این مشکلات را وارد رابطه ای که با پسرش دارد نکند.
سوم اینکه همیشه یادتان باشد که پسرها در مراحل و زمانهای مختلفی از زندگی تلاش می کنند که خود را از مادر جدا کند. ما نمیتوانیم آنها را برای همیشه در کنار خود نگه داریم، هر پسری برای شناختن خود به عنوان یک مرد، باید از مادرش جدا شود. وقتی که ما این را به عنوان یک واقعیت بپذیریم و با آن کنار بیاییم، آنوقت بهتر میتوانیم به زندگی ادامه دهیم.
همه این چیزها میتواند باعث ایجاد جنگ بین مادرها و پسرها شود. پسرها وقتی عصبانی میشوند، خشم شان به سمت ما می آید. گاهی اوقات از دست ما عصبانی میشوند و گاهی اوقات از دست دیگران. ولی در هر دو حالت همیشه خشم شان را بر سر ما خالی میکنند، چرا که ما پناهگاه امن آنها هستیم و بنابراین مورد هدفشان قرار میگیریم. ما همانهایی هستیم که هیچ وقت ترکشان نمیکنیم، همان هایی که همیشه انگشت همه اتهامات به سمت مان است و آنها را می پذیریم، چرا که هیچ کس به اندازه ما عاشق نیست و او این را خوب میداند. چقدر ما خوشبختیم که مادران پسرها هستیم!