درمان چسبندگی رحمی، لاپاراسکوپی جواب میدهد؟

چسبندگی داخل رحم (که به آن سندرم آشرمن هم گفته می‌شود) زمانی ایجاد می‌شود که بافت اسکاری بین دیواره‌های داخلی رحم به وجود آید و باعث شود که این دیواره‌ها به هم متصل شوند. در صورتی که میزان چسبندگی رحم مسئله نگران کننده‌ای باشد، می‌توان از روش هیستروسکوپی جهت مشاهده میزان چسبندگی و حتی برداشتن چسبندگی استفاده کرد.

چسبندگی داخل رحم چیست؟
چسبندگی داخل رحم یا سندرم آشرمن زمانی ایجاد می‌شود که بافت اسکاری بین دیواره‌های داخلی رحم ایجاد شود و باعث چسبیدن آن‌ها به همدیگر شود. چسبندگی داخل رحم معمولا پس از آسیب به رحم در اثر کورتاژ یا هر نوع ترومای دیگری که جهت خاتمه دادن به بارداری یا سقط جنین، کاهش خونریزی بیش از حد پس از زایمان یا دیگر مشکلات مربوط به زنان، ایجاد می‌شود. از دلایل دیگر ایجاد چسبندگی رحم می‌توان به جراحی‌های مربوط به برداشتن بافت‌هایی چون پولیپ، فیبروئید یا آندومتر اشاره کرد.

علائم چسبندگی رحم
چسبندگی رحم از فیبروئید رحم یا پولیپ اندومتریال متفاوت است و روش تشخیص آن متفاوت می‌باشد. خانم‌هایی که دارای چسبندگی رحم هستند ممکن است هیچ نشانه‌ای نداشته باشند و برخی افراد ممکن است فقط تجربه سیکل‎های قاعدگی‌های سبک و نامنظم یا عدم قاعدگی را داشته باشند. از عواقب مهم چسبندگی رحم می‌توان به عدم توانایی باروری یا سقط جنین اشاره کرد. در موارد نادری، جریان قاعدگی ممکن است توسط چسبندگی رحم قطع شود که باعث ایجاد درد در ناحیه لگن یا دیسمنوره (سیکل‌های قاعدگی دردناک) شود.

تشخیص چسبندگی رحم
چسبندگی رحم را معمولا توسط روش x-ray به اسم هیستروسالپینوگرام (HSG) تشخیص می‌دهند. در این روش از یک کاتتر کوچک استفاده می‌شود که در دهانه رحم قرار می‌گیرد و مایع کنتراست‌زا جهت مشاهده بهتر احشا داخلی به داخل رحم تزریق می‌شود. همچنین از روش اولتراسوندگرافی برای تشخیص چسبندگی رحم استفاده می‌شود. در این روش از محلول سالین به عنوان ماده کنتراست‌زا جهت تزریق به داخل رحم استفاده می‌شود. از دیگر روش‌های موجود، روش هیستروسکوپی است که می‌تواند چسبندگی رحم را تشخیص داده و در حین عمل قسمتی یا تمام بافت را خارج کند.

درمان چسبندگی رحم
به طور کلی از هیستروسکوپی جهت حذف چسبندگی داخل رحم استفاده می‌شود، اما اطلاعات زیادی درباره میزان موفق بودن این روش جهت کاهش احتمال سقط جنین وجود ندارد. امروزه از روش لاپاراسکوپی جهت مشاهده سطح رحم در حین هیستروسکوپی استفاده می‌شود تا میزان شکاف ایجاد شده کوچکتر باشد. روش اولتراسوند با رزولوشن بالا هم در ترکیب با روش هیستروسکوپی بسیار مفید است.
در مواردی که میزان چسبندگی شدید است، ممکن است لازم باشد تا ترکیبی از این روش‌ها انجام شود تا به احتمال موفقیت بیشتری بتوان چسبندگی رحم را برطرف کرد. علاوه بر این، ممکن است پزشک هورمون‌ها یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) جهت جلوگیری از ایجاد دوباره چسبندگی تجویز کند. همچنین پزشک مروبوطه ممکن است پیشنهاد کند که یک کاتتر پلاستیکی برای مدت چند روز تا چند هفته داخل رحم قرار بگیرد تا در طول زمان بهبودی، مانع از چسبیدن دیواره‌ها به یکدیگر شود.

لاپاراسکوپی چسبندگی رحم
چسبندگی را می‌توان توسط عمل جراحی باز یا با استفاده از روش لاپاراسکوپی درمان کرد. مزیت روش لاپارسکوپی این است که تنها یک شکاف کوچک بر روی بدن ایجاد می‌شود و بسیاری از پزشکان این روش را توصیه می‌کنند زیرا ریسک ایجاد چسبندگی جدید را کاهش می‌دهد. به ویژه این نوع روش درمان برای خانم‌هایی که دارای درد مزمن لگن به دلیل چسبندگی هستند، بسیار موثر است به طوری که گزارش شده میزان موفقیت‌آمیز بودن درمان چسبندگی‌های وسیع با روش لاپاراسکوپی به میزان عمل‌های تهاجمی باز است.
خانم‌هایی که عمل لاپاراسکوپی نازایی را انتخاب می‌کنند:
- در همان روز عمل لاپاراسکوپی مرخص می‌شوند.
- میزان شکاف ایجاد شده بر روی بدن بسیار کوچک‌تر است.
- کمترین عوارض را پس از عمل دارند.
- حدود یک هفته پس از عمل می‌توانند همه فعالیت‌های پیشین خود را انجام دهند.