علت عصبانیت کودکان، ریشه های اصلی آن

آیا کودکی دارید که به نظر عصبانی و پرخاشگر می رسد و می خواهید بدانید که دلایل عصبانیتش چیست؟ فهمیدن دلیل اصلی عصبانیت کودکان می تواند شما و فرزندتان را از ناراحتی های زیادی حفظ کند. به سوالات زیر توجه کنید:
- آیا فرزندتان به وسایل ضربه می زند؟ فریاد می زند؟ مخالفت می کند؟
- آیا این صفات برای فرزند کوچولوی شماست که چندین سال بزرگش کرده اید؟
- آیا زمانی برای استراحت کردن قرار می دهید، اسباب بازی ها را کنار می گذارید و مدت زمان بازی را محدود می کنید؟ هیچ فایده ای ندارد.
فرصتی برایتان فراهم شده است تا بفهمید کدام یکی از این ۶ اتفاقی که در زیر آمده برای فرزندتان پیش می آید و باعث عصبانیت و بد رفتاری او می شود.
به این مثال توجه کنید:
"به خاطر دارم که بدترین اخلاقی که تا به حال دخترم داشت چه بود. او ۳ سالش بود و من سعی داشتم که هردو دخترم را برای بیرون رفتن و تولد یک سالگی دخترکوچکترم در رستوران آماده کنم.
من خواستم که اول موهای دختر ۳ ساله ام را درست کنم اما دست از بازی کردن بر نمی داشت، پس به جای آن… انتظار هر چیز بدی را داشتم… شروع کردم به درست کردن موهای دختر ۱ ساله ام. انجام این کارشروع بود با فریاد زدن، ضربه زدن و کوبیدن. این تولدی نبود که من می خواستم.
یک سال طول کشید اما بلاخره متوجه شدم که چه چیزی اینقدر دخترم را عصبی می کرد اما نکته اینجاست که… دلیل مهمی وجود داشت. دخترم آدم بدجنس یا آدم بد و حتی عصبانی نبود! و به خاطر دارم زمانی دوست داشتن فرزندم سخت بود، که مجبور بودم بیشتر دوستش داشته باشم!

بنابراین دلیل اصلی عصبانیت کودکان چیست؟
۱. فرزندتان بیش از حد خسته است
اکثرا این را زمانی می بینید که کودکان نوزاد هستند و تازه به راه افتاده اند و به سیکل خواب ۱۳ ساعته در شب نیاز دارند. اما بچه ۷ ساله ای که چند شب تا دیر وقت بیدار می ماند و هر روز در هفته برای مدرسه بیدار می شود را دست کم نگیرید. می تواند کاملا ترسناک شود.
ذهن و بدن کودکان به حدی در حال رشد است که برای طولانی مدت از خواب ناکافی لذت نمی برند.
همچنین به نظر می رسد زمانی که فرزندمان نوزاد است به این نظریه احترام می گذاریم اما آیا می دانید که کودک ۱۰ ساله شما هم به ۱۰ تا ۱۱ ساعت خواب در شب نیاز دارد؟ تا زمانی که نمی دانید کودک به اندازه کافی خوابیده است، او را عصبانی فرض نکنید.
۲. فرزندتان نمی تواند احساساتش را کنترل کند یا آن ها را با کلمات بیان کند
آیا تا به حال از این که حتی نمی توانید درست فکر کنید، عصبانی شده اید و خواسته اید که به چیزی ضربه بزنید؟ فرزندتان هم کاملا همین احساس را دارد. حتی قبل از شروع شدن احساسات متغیر دوران بلوغ، فرزند جوانتان سعی دارد یاد بگیرد که چگونه بدن کوچکش می تواند از خوشحالی به عصبانیت به هیجان زدگی و به ناراحتی فقط در ۱۰ دقیقه تغییر کند.
۳. یک مشکل پزشکی اساسی وجود دارد
این دلیل بسیار پر اهمیت است اما اغلب دلیلی برای پرخاشگری و عصبانیت کودکان در نظر گرفته نشده است.
اگر فرزندتان بیشتر از آن چه که فکر می کنید "نرمال" است و عصبانی و پرخاشگر می شود، پیشنهاد می کنم که با پزشک متخصص اطفال کودک خود در این باره صحبت کنید. همچنین اگر پیدا کردن جواب آن راحت یا سریع نبود، تعجب نکنید. اما آگاهی داشتن چیزی قدرتمند است- هم برای شما و هم برای فرزندتان.
۴. فرزندتان احساس قدرت نمی کند
"این جا بشین و ساکت باش"، "لباستو بپوش و مسواک بزن"، "شب برای شام اسپاگتی داریم".
وقتی درباره اش فکر کنید، ما به فرزندمان دستورات زیاد، اما انتخابات زیادی نمی دهیم.
این امر تا حدودی می تواند به این واقعیت مربوط شود که ما پدر و مادر هستیم و کودکان نمی توانند تمام تصمیمات ما را انجام دهند چرا که هیچ چیزی در عوض نمی گیرند. اما زمانی که به آن فکر کنید، متوجه می شوید این که به بچه هایمان بگوییم چه کنند آسان تر است. زمانی که فرزندمان احساس کند حرفی برای گفتن ندارد، پس از مدتی می تواند برایشان نا امید کننده باشد.
باید سعی کنیم تا جایی که می توانیم به کودکانمان فرصت دهیم خودشان تصمیم بگیرند. چیز های کاملا ساده- هر صبح خودشان لباسشان را انتخاب کنند. یا درباره ی برنامه غذایی هفتگی نظر دهند، بنابراین تقریبا غذا های مورد علاقه آن ها درست می شود. کار مهمی نیست، اما به آن ها احساس کنترل می دهد.
۵. عصبانیت فرزندتان از خارج از خانه سرچشمه می گیرد
اخیرا، بزرگ ترین دخترم بدرفتاری کرد، از خواهرش عصبانی شد و درباره اش با من صحبت کرد. حدود یک هفته ادامه پیدا کرد تا دلیل اصلی آن را متوجه شوم- دختر بدجنسی در مدرسه بود که باعث ترس او می شد تا حدی که دوست نداشت به مدرسه برود.
هنگامی که توانستیم مشکل اصلی را حل کنیم، دیگر در خانه بد رفتاری نکرد. مشکل را بلافاصله حل نکردیم اما دخترم متوجه شد که تنها نیست.
۶. فرزندتان شما را تماشا می کند
برای پدران و مادران سخت است. اما لحظه ای به رفتارتان فکر کنید…
وقتی کار ها طبق خواسته تان پیش نمی رود…
وقتی کسی در ترافیک از شما جلو می زند…
وقتی روز بدی سر کار داشته اید…
وقتی به اندازه کافی نخوابیدید…
فرزندانمان به ما نگاه می کنند. بیشترین چیز را از ما یاد می گیرند. این که چطور با دیگران رفتار می کنیم. زمانی که شانس با شما رو نبوده، عکس العملتان چه می شود.
و بله، عصبانی بودن اشکالی ندارد. بگذارید شما را عصبانی ببینند. این احساسی طبیعی است. اما قبل از آن که طبق آن احساس عمل کنید، لحظه ای صبر کنید. چرا که ممکن است هفته بعد همان رفتار را در کودکتان ببینید.
در نهایت اکثر ما قبول خواهیم کرد که فرزندانمان انسان های کوچک عصبی نیستند… کافی است چند قدم به عقب برویم، چند دیدگاه بدست بیاوریم و دلایل اصلی عصبانیت کودکان مان را پیدا کنیم تا بتوانیم به درستی به آن بپردازیم.