برخورد با کودک مغرور، صبور باشید

پریسا فرنودیان روانشناس و مشاوره خانواده درباره برخورد والدین با فرزندان مغرور اظهار کرد: غرور به حالتی گفته می‌شود که شخص برای خود ارزش بسیار زیادی قائل است و فکر می‌کند از همه کس و همه چیز برتر است.

او در ادامه بیان کرد: کودک مغرور به خودش حق می‌دهد که هر کاری را انجام دهد، در حالی که اگر آن کار اشتباه باشد، مسئولیت آن را برعهده نمی‌گیرد.

این روانشناس با بیان اینکه ممکن است افراد مغرور دوستان زیادی داشته باشند، اما دوستی‌هایشان کمیت دارد نه کیفیت، بیان کرد: معمولا غرور ترس از خالی بودن و تهی بودن است و او از آن به عنوان یک مکانیسم دفاعی استفاده می‌کند؛ در واقع یک تصویری از خود در ذهنش دارد و می‌خواهد خود ایده آل‌اش را به افراد نشان دهد.

فرنودیان درخصوص نحوه برخورد والدین با کودک مغرور گفت: والدین باید بی توجه نسبت به غرور فرزندشان باشند و وارد بازی روانی آن‌ها نشوند و با آن‌ها همچون یک انسان معمولی برخورد کنند.

او با اشاره به اینکه برخورد با فرزند مغرور سبب خشم زیادی در والدین می‌شود، بیان کرد: والدین باید با فرزند مغرور خود صبورانه رفتار و خشم خود را کنترل کنند، زیرا این قبیل کودکان توقعات زیادی دارند که در صورت برطرف نشدن از والدین کناره گیری می‌کنند، بنابراین بهتر است والدین آن‌ها را درک کنند.

این روانشناس با بیان اینکه کودکان مغرور شنونده خوبی نیستند،گفت: باید به کودکان مغرور فرصت داده شود تا صحبت کنند، لذا والدین باید با آن‌ها عمیقا وارد صحبت شوند.

فرنودیان افزود: والدین باید در برخورد با این قبیل کودکان کم حرف بزنند و با آن‌ها مقابله به مثل نکنند و حرف خود را بدون حاشیه و خلاصه با آن ها در میان بگذارند، زیرا کودک مغرور شنونده خوبی نیست.

این روانشناس گفت: والدین باید قاطع و مهربان صحبت کنند و با آن‌ها وارد بحث نشوند و متعصبانه برخورد نکنند تا آن‌ها انعطاف پذیر شوند.

مفهوم «خاص بودن» را در ذهن کودک اصلاح کنید
هر کسی به نوبه‌ی خود یک انسان خاص است و شکی در آن نیست. شما هم باید مطمئن باشید که کودک، این مسئله را درباره‌ی خود می‌داند، اما برای جلوگیری از تربیت یک کودک مغرور و از خود راضی این پیام را به او ندهید که او یک کودک استثنائی بوده و از بچه‌های دیگر بهتر یا شایسته‌تر است.
به خاطر داشته باشید که اگر کودک شما در هر زمینه‌ای واقعا استثنائی و اعجوبه باشد، نیاز نیست که هیچ کسی این موضوع را به او یادآوری کند و اگر یک کودک کاملا عادی باشد - و اگر بخواهیم واقع‌گرا باشیم، بیشتر کودکان کاملا عادی هستند- آنگاه گفتن اینکه او یک کودک خاص و متمایز است، فقط و فقط تصویری غیر واقعی از خودش، به او می‌دهد.

گاهی به کودک نه بگویید
تنظیم محدودیت‌ها و برقرار کردن مرزهایی برای کودک، به او می‌آموزد که جهان پیرامون خواسته‌های او نمی‌چرخد. با اینکه مثبت بودن به طور کلی در زندگی خوب است، اما کودکان نیاز دارند که گاهی کلمه‌ی نه را بشنوند. و این جواب منفی نباید با شکایت یا گریه‌ی کودک تغییر کند. کودکان باید بدانند که نه شما یک جواب منفی قاطع بوده و آنها به صرف خواستن چیزی، محق به داشتن یا انجام دادن آن نمی‌شوند.