کنترل دعوای کودکان، چگونگی برخورد والدین

دعوای کودکان با هم می تواند به دلایل مختلفی باشد. والدین اغلب در این زمینه دچار سردرگمی هستند که چه زمانی در دعوای کودکان مداخله کنند و چه موقع بگذارند تا دوره خود را طی کند. کودکان و نوجوانان، به خصوص خواهر و برادرها می توانند به دلایل احمقانه با هم دعوا کنند، اما این دعواها می تواند تبدیل به دوستی یا جدایی در ذهن کودکان شود. داشتن اختلاف نظرها بخشی از رشد کودک است، اما کارهایی وجود دارد که والدین و پرستاران بچه ها می توانند برای به حداقل رساندن یا جلوگیری از دعوای آنها انجام دهند.

والدین چگونه می توانند مانع از درگیری کودکان شوند
در زیر چند نکته برای والدینی که فرزندانشان در حال دعوا هستند آورده شده است:
راه های بحث و حل مسئله را به کودکان بیاموزید
حتی بچه های کم سن و سال هم می توانند مسائل اساسی عدالت و دعوا نکردن را درک کنند. با بچه ها درباره دعوا کردن و دیگر راه های حل مشکلات صحبت کنید. همیشه قوانین اساسی تنظیم کنید و باید و نبایدهایی که برای رفع مسئله باید انجام دهند را مشخص کنید. برای مثال، فریاد زدن، گریه کردن یا ضربه زدن نباید برای حل مشکل به کار رود. از آنها بخواهید ایده های خود را ارائه دهند و سپس اجازه دهید آنها را امتحان کنند. ممکن است شما از راه حل های آنها شگفت زده شوید، و شاید آنها بدانند که چه چیزی نتیجه بهتری می دهد.
بچه ها را تحسین کنید و به آنها نیروی مثبت بدهید
تحسین و نیروی مثبت دادن می تواند در ایجاد رفتار مثبت در کودکان بسیار موثر باشد. نکته اصلی این است که دعوا را ندیده بگیرید و سپس وقتی آنها کار مفید یا خوبی انجام می دهند توجه زیادی نشان دهید. کودک به زودی می فهمد که داشتن رفتار خوب نسبت به رفتارهای منفی، بیشتر جلب توجه می کند.
یک مدل مثبت برای کودک باشید
شما نمی توانید انتظار داشته باشید که کودک دائماً دعوای بزرگسالان را ببینید اما این رفتار را نشان ندهد. والدین باید نقش خود را به عنوان یک مدل در انجام همکاری و کنار آمدن با یکدیگر به کودک نشان دهند. همیشه مثال هایی از رفتار مورد انتظار را نشان دهید. به یاد داشته باشید که بچه ها در حال تماشای شما هستند!
وقتی تحت فشار هستید آرامش خود را حفظ کنید
وقتی والدین عصبانی هستند، با چیزی مخالفند یا توهین می کنند، کودکان رفتارها و کارهای آنها را تماشا می کنند. وقتی که تحت فشار هستید آرام بمانید و نمایشی از خود کنترلی به کودک ارائه دهید. بزرگسالان باید درباره موقعیت هایی که باعث عصبانی شدن آنها می شود و روش های رسیدن به آرامش با کودکان صحبت کنند.
توجه کنید که چطور واکنش نشان می دهید و مداخله می کنید
اگر بزرگسالان فریاد بزنند، رفتار شرم آور نشان دهند یا از کلمات نامناسب استفاده کنند، نتیجه می تواند بروز دوباره رفتار آزار دهنده کودک باشد. تنبیهاتی مانند موارد بالا می تواند باعث احساس افزایش عصبانیت کودک و رفتار بدتر شود.
به دعوای کودکان توجه نکنید
بیشتر دعواهای بچه ها بی معنی است و خیلی زود و خود به خود رفع می شود. مداخله بزرگسالان می تواند روند رفع مشکل بین آنها را به تاخیر بیندازد. دعوا کردن کودکان اغلب راهی برای جلب توجه است، و برای برخی از کودکان توجه منفی بهتر از بی توجهی است. اگر بزرگسالان دعوا را ندیده بگیرند و اجازه ندهند که به مسئله اصلی خانه تبدیل شود، می تواند کمتر اتفاق بیفتد. یک ایده این است که یک اتاق یا فضای جداگانه را در خانه به عنوان "اتاق دعوا" مشخص کنید. هر وقت بچه ها دعوا می کنند، به سادگی به آنها بگویید که به آنجا بروند و تا زمانیکه مشکل را حل نکردند بیرون نیایند.
با همه کودکان یکسان برخورد کنید
سریعترین تله ای که والدین می توانند درگیر آن بشوند این است که به دنبال آن باشند که چه کسی دعوا را شروع کرده است و چه کسی چه چیزی گفته است و چه چیزی باعث افزایش مشکل شده است. طرفداری از یک نفر یا مجازات های مختلف، زمینه ای برای ایجاد برچسب قربانی و زورگو ایجاد می کند. در بیشتر موارد، مجازات باید یکسان باشد: هیچ استثنائی نباشد. همچنان هدف این است که چالش را از جنگ خارج کنیم و هر ابتکار عمل برای تعیین برنده و بازنده را کنار بگذاریم.
موقعیت های دعوا کردن کودکان را به حداقل برسانید
تمام دلایلی را که بچه ها به خاطر آن دعوا می کنند را پیدا کنید و تمام تلاش خود را برای از رفع آن به کار ببرید. ببینید که چه چیزی می تواند این دعوا را بدتر کند، مثلا خستگی یا گرسنه بودن بچه ها یا وقتی روز بدی داشته اند، و هر گونه علت احتمالی درگیری بین بچه ها را به حداقل برسانید.
کودکان باید بدون توجه به نحوه عملکردشان بدانند که آنها به یک اندازه دوست داشتنی و خاص هستند، اما شما به عنوان بزرگسال وقتی احساس خوشحالی می کنید که آنها رفتار خوبی داشته باشد. بعضی اوقات در آغوش گرفتن تنها چیزی است که یک کودک نیاز دارد.