سبک فرزند پروری چیست؟

سبک های فرزندپروری یکی از مهم ترین مسائلی است که توسط والدین به درستی درک نمی شود. همان طور که می دانیم رشد سالم کودکان بستگی به عوامل متعددی دارد، پژوهش ها نشان می دهد که آنچه که بیش از همه تعیین کننده سلامت روان کودکان خواهد بود، سبک فرزندپروری والدین آنها است. منظور از سبک فرزند پروری دیدگاهی است که والدین نسبت به تربیت و رشد فرزند دارند، و براساس این دیدگاه شیوه خاصی را برای تعامل با فرزند خود در شرایط مختلف و دوره های متفاوت زندگی وی اتخاذ می کنند.

انواع سبک فرزندپروری
یکی از نکات جالب در مورد پدر و مادر بودن این است که تنوع زیادی در نحوه تربیت فرزندان وجود دارد. در عین حال، اشتراکات زیادی از والدی به والدی دیگر وجود دارد. در حقیقت، شباهت به اندازه ایست که محققان سعی کرده اند والدین را در چهار سبک معمول فرزندپروری دسته بندی کنند.
سبک فرزندپروری شما به ترکیبی از استراتژی هایی گفته می شود که برای تربیت فرزندان خود استفاده می کنید. کارهای دایانا بامریند در دهه 1960 یک دسته بندی معمول برای سبک های فرزندپروری ایجاد کرد. چهار سبک فرزندپروری بامریند دارای نام ها و ویژگی های متمایز هستند.
هر کدام از این سبک‌ها در چهار زمینه‌ی نظم، برقراری ارتباط، انتظارات و بیان احساسات و عواطف با هم متفاوت هستند. سبک های فرزندپروری را می توان برحسب دو عامل محبت و کنترل پدر و مادر به چهار دسته تقسیم کرد:
سبک مستبدانه: دارای کنترل بالا و محبت کم
سبک سهل گیرانه: دارای کنترل کم و محبت زیاد
سبک طردکننده: دارای کنترل کم و محبت کم
سبک مقتدرانه: دارای کنترل زیاد و محبت زیاد
سبک فرزندپروری شما به ترکیبی از استراتژی هایی گفته می شود که برای تربیت فرزندان خود استفاده می کنید.

سبک فرزندپروری مستبدانه
والدین مستبد غالباً با نظم و انضباط در نظر گرفته می شوند.
آنها در نظم و انضباط سخت گیرند.
مجازات معمول است.
ارتباطات عمدتا یک طرفه است: از والدین به فرزند.
قوانین معمولاً توضیح داده نمی شوند.
والدین با این سبک معمولاً مذاکره نمی کنند.
انتظارات بالا و بدون انعطاف است.
والدین این سبک معمولا مراقبت و حمایت کمتری دارند.

سبک فرزندپروری سهل گیرانه
پدر و مادرهای سهل گیر ، بیشتر به فرزندان خود اجازه می دهند آنچه را که می خواهند انجام دهند. کمتر کنترل می کنند. یا راهنمایی محدودی را ارائه می دهند. آنها بیشتر دوست هستند تا والد. این والدین معمولا خیلی بخشنده‌اند، از هر چیز زود می‌گذرند. این والدین معمولا به دلیل دلسوزی پیامدهای رفتاری را خیلی جدی اجرا نمی‌کنند
سبک نظم و انضباط آنها مخالف روش فرزندپروری سختگیرانه است.
آنها بدون قانون هستند یا محدودیت های کمی را اعمال می کنند.
بیشتر به کودکان اجازه می دهند خودشان مشکلات را کشف کنند.
ارتباطات باز است.
این والدین به فرزندان اجازه می دهند تا خود تصمیم بگیرند تا اینکه جهت دهند.
انتظارات معمولاً توسط والدین حداقل است یا تعیین نشده است.
این والدین معمولا گرم و مراقبت کننده‌اند.

سبک فرزندپروری طردکننده
والدین طردکننده آزادی زیادی به کودکان می دهند و به طور کلی از آن ها دور می شوند. به عبارتی خیلی کاری به کار کودک خود ندارند. این والدین اطلاع کمی نسبت به وضعیت کودکشان دارند. آن‌ها قوانین تربیتی زیادی نمی‌گذارند. کودکان آن‌ها نه تنها هدایت زیادی دریافت نمی‌کنند، بلکه توجه زیادی هم نمی ‌گیرند. به عبارتی والدین طردکننده انتظار دارند کودکان خودشان بزرگ شوند.
هیچ سبک نظم خاصی استفاده نمی شود. والدین غیر درگیر به کودک اجازه می دهند بیشتر آنچه را که می خواهد انجام دهد. اما بیشتر مواقع این موضوع ناخواسته است و احتمالاً به دلیل کمبود اطلاعات یا مراقبت است. ممکن است در مواقعی والدین طردکننده آگاهی کمی نسبت به رشد کودک داشته باشند. گاهی هم درگیری بسیار شدیدی در مورد مسائل مثل مشکلات مالی، بیکار، بیماری و … دارند. کودکانی که با این نوع سبک تربیتی رشد می‌کنند اغلب اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند.
نظم خاصی وجود ندارد.
ارتباط والد و فرزند محدود است.
این گروه از والدین مراقبت کمی دارند.
از کودکان انتظارات کمی وجود دارد یا اصلاً وجود ندارد.

سبک فرزندپروری مقتدرانه
والدین مقتدر، منطقی و پرورش دهنده هستند و انتظارات مشخص و شفافی دارند. کودکان دارای والدینی که این سبک را نشان می دهند تمایل به خود نظم دهی دارند و خود فکر می کنند. تصور می شود این سبک بیشتر برای کودکان مفید است. آن‌ها در تربیت کودک قانون وضع می‌کنند و پیامد عدم رعایت قوانین را اجرا می‌کنند. اما احساسات کودک را در هر موقعیت در نظر می‌گیرند.
در سبک مقتدرانه به احساسات کودک توجه و ارزش داده می‌شود.
قوانین انضباطی روشن است و دلایل آن توضیح داده شده است.
ارتباط مکرر و متناسب با سطح درک کودک است.
والدین مقتدر مراقب های خوب و حمایتگری هستند.
انتظارات و اهداف زیاد است اما به وضوح بیان شده است.
کودکان ممکن است در اهداف خود نقش داشته باشند.

سبک والدگری یا فرزندپروری من چیست؟
تعداد کمی از ما به طور منظم در یک سبک تک فرزندپروری قرار می گیریم ، بلکه ترجیح می دهیم کودکان را با استفاده از ترکیبی از سبک ها پرورش دهیم. به جای چهار روش مشخص برای والدین ، چهار سبک را به عنوان یک پیوستار در نظر بگیرید. در حالت ایده آل، ما در مقاطع زمانی خاص به فرزندان خود و آنچه آن ها از ما نیاز دارند فکر می کنیم. به عنوان مثال، اگرچه ممکن است والدین به طور معمول از سبک والدین اقتدارگرا استفاده نکنند، اما ممکن است گاهی این اقتدار در زندگی کودک لازم باشد. یا ممکن است پدر و مادر مستبدی را بشناسید که برخلاف توصیف فوق، حمایت گر و مراقبت کننده نیز هستند.
گرچه برای خانواده راحت تر است که پدر و مادر هر دو سبک والدگری یکسانی داشته باشند، اما برخی تحقیقات نشان می دهد اگر حداقل یکی از والدین مقتدر باشد، این برای فرزند بهتر از داشتن دو پدر و مادر با همان سبک است.
و البته ، برخی مسائل نیز اگر بیش از فرزندپروری بر کودک ما تاثیر نگذارند، تاثیری کمتر اما ندارند. در نتیجه علاوه بر سبک فرزندپروری، از دیگر عوامل موثر در رشد کودک شامل می توان به این عناصر اشاره کرد:
خلق و خوی کودک و چگونگی تناسب آن با والدین.
سبک کار معلمان با کودکان و مطابقت سبک آموزش با سبک فرزندپروری.

تأثیر گروه همسالان کودک
امروزه نام های جدیدی برای سبک های فرزندپروری در حال ظهور است. به عنوان مثال ، "والدین هلی کوپتر" شبیه به سبک مقتدرانه است، اما با کمی مشارکت بیشتر، یا به عبارتی با دخالت بیشتر در زندگی فرزند. "فرزندپروری آزاد" شبیه سبک طردکننده است، اما با این تفاوت ککه در آن اجازه ی تصمیم گیری آگاهانه و در نتیجه تفکر مستقل تری که به نفع کودک داده می شود.
مشاهده و تفکر در مورد این که در کجای طیف سبک های والدگری جای می گیرید می تواند مفید باشد. مهم این است که بدانید که هر یک از ما با هر سبکی در هر زمانی می توانیم سبک فرزندپروری را ب نفع کودکمان تغییر دهیم. صحبت با والدین دیگر و یک مشاور می تواند مفید و اطمینان بخش باشد.