علاقه کودک به کتاب، چگونه به وجود آوریم؟

میراث فرهنگی: آموزش را می‌توان با طنز همراه کرد و بسیاری مسایل را در قالب غیرمستقیم و به زبانی موثر به کودکان منتقل کرد؛ به عبارتی زبان طنز می‌تواند کودکان امروز را با کتاب، آشتی دهد و این امکانی است که نویسندگان ایرانی، بهره چندانی از آن نبرده‌اند.

طنز کودکان را با کتاب آشتی می‌دهد

آموزش را می‌توان با طنز همراه کرد و بسیاری مسایل را در قالب غیرمستقیم و به زبانی موثر به کودکان منتقل کرد؛ به عبارتی زبان طنز می‌تواند کودکان امروز را با کتاب، آشتی دهد و این امکانی است که نویسندگان ایرانی، بهره چندانی از آن نبرده‌اند. کافی است نگاهی به فهرست کتاب‌های منتشر شده بیندازیم تا دریابیم کتاب‌های ترجمه بسیار بیشتر از تالیف و قابل مقایسه با ان نیستند.

منصور جام شیر، ناشر و نویسنده بر این باور است که ناشران و نویسندگان در جامعه سیاست زده ما دچار خودسانسوری شده اند. او طنز را اغراق در بیان مسایل و مشکلات اجتماعی می داند و وقتی از او می پرسی: کودکان، نیازی به طنز سیاسی و اجتماعی ندارند بلکه تنها دلشان می خواهد چیزی را بخوانند که از صبح تا شب در خانه و مدرسه با آن درگیر هستند ، پاسخ می دهد: روزگاری خود من داستانی درباره مدارس غیرانتفاعی نوشتم اما از ترس این که مبادا به آموزش و پرورش بربخورد و فکر کنند درپی زیر سوال بردن این وزارت خانه هستم از انتشار آن خودداری کردم.

مدیر نشر نگارینه ، طنز را قالبی بسیار موثر می داند و معتقد است: آموزش را می توان با طنز همراه کرد چرا که بسیاری مسایل را می توان به طور غیرمستقیم و طنزآمیز به کودکان منتقل کرد و از تمام چیزهایی سخن گفت که با آن سروکار دارند مثل خانواده، مدرسه، درس، کوچه و محله.

جام‌شیر مهم ترین مشکل ناشران کودک را نبود ویترین کافی برای نمایش کتاب می داند و از متولیان فرهنگی می خواهد تا تسهیلاتی را برای ناشران فعال فراهم کنند تا آثار خود را به مخاطبان ارائه کنند.

حمیدرضا شاه آبادی، انتشار کتاب های طنزآمیز را از اولویت های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان می داند و فکر می کند: کودکان به نشاط و امیدواری احتیاج دارند و کتاب های طنزآمیز می توانند آنان را با کتاب آشتی داده و لذت مطالعه را به آنها بچشانند.

او طنز کودک و نوجوان را طنز ساده ای می داند و معتقد است: نیازی به نوشتن طنزهای سیاسی و اجتماعی برای این گروه سنی وجود ندارد چرا که آنها در درجه اول به دنبال شادی و همذات پنداری با شخصیت داستان هستند و دلشان می خواهد تصویر خود را در آینه کتابی که می خوانند ببینند از این رو خوب است نویسندگان با آنها از درس و مدرسه و محیط خانه،بگویند.

نویسنده کتا« لالایی برای دختر مرده» ، یکی از دلایل جذابیت مجموعه های طنز را تکرا و پیوستگی آنها با یکدیگر عنوان می کند و می گوید: در سریال های تلویزیونی هم، تکرار رفتار و گفتار یک شخصیت به محبوبیت و شناساندن آن به مخاطب کمک می کند و موجب می شود که بیننده ،عکس العمل های او را پیش بینی کند و به لذت کشف برسد.

شاه آبادی برخلاف بعضی که کارهای ترجمه را در زمینه طنز موفق تر از آثار تالیفی می دانند بر این باور است که طنز، پیرو شرایط اجتماعی و فرهنگی هر جامعه است از این رو، خانواده نیکولا کوچولو، شباهت چندانی به خانواده های ایرانی ندارد.

مدیر انتشارات کانون، با اشاره به این که در این مرکز،شورا و کارگاه ویژه طنز تولید شد اما اثر درخوری در اختیار مخاطب قرار نگرفت، می گوید: خنداندن مردم کار بسیار دشواری است، بسیار دشوارتر از ایجاد فضاهای دردآور و رقت انگیز. شاید به این خاطر است که تعداد طنزپردازان به شمار انگشتان دست هم نمی رسند.