کشف استعداد ورزشی کودکان، چگونه؟

ایسنا: رییس کمیته‌ روانشناسی فدراسیون پزشکی ـ ورزشی به والدین توصیه می‌کند به جای تحمیل رشته‌ی خاص ورزشی به فرزندان خود تلاش کنند تا استعدادهای آنها را در جهت علایقشان پرورش دهند.

هوشنگ اسماعیلی متذکر شد: بازی در رشد بلوغ ذهنی و فعالیت جسمی کودک ضرورت دارد. بنابراین والدین و مربیان باید کودکان را به سست بازی‌ها هدایت کنند تا ضمن ساختن شخصیت کودک او را برای ایجاد یک روابط اجتماعی خوب در جامعه آماده کند.

وی با بیان این نکته که در طی روز حداقل باید یک ساعت به فعالیت ورزشی بپردازد، افزود: ورزش منظم و اصولی در کاهش استرس و افزایش یادگیری در کودکان کمک می‌کند و همچنین سبب می‌شود تا علاوه بر حفظ وزن کودک در شرایط ایده‌آل، منجر به محکم شدن عضلات، استخوان‌ها و مفاصل شود و در نتیجه‌ خواب راحت و بدون تنشی را در هنگام شب داشته باشد.

اسماعیلی تاکید کرد: والدین باید کودک را در انتخاب نوع بازی آزاد بگذارند و تحت هیچ شرایطی آن‌ها را به فعالیت‌های ورزشی که تمایلی برای انجام آن ندارند، وادار نکنند.

وی آب بازی را یکی از بهترین نوع بازی در پرورش و رشد خلاقیت کودکان عنوان کرد و متذکر شد: کودک با بازی کردن با آب ذهن خلاقش به دنبال کشف علت‌ها و معلول‌ها می‌گردد و با فرو رفتن در داخل آب یاد می‌گیرد که از طریق آب می‌تواند به آرامش روحی و ذهنی دست یابد. بنابراین کودکی که از فعالیت‌های صحیح بدنی محروم است، از لحاظ ذهنی و یادگیری مهارت‌ها رشد مطلوبی نخواهد داشت.

رییس کمیته‌ روانشناسی فدراسیون پزشکی ـ ورزشی، تاکید کرد: فعالیت ورزش زیر شش سال باید همراه با بازی باشد. جنبه رقابتی نداشته باشد تا کودک از ورزش مورد علاقه خود لذت ببرد. از سن هفت سالگی به بعد کودک بر اساس استعداد و توانایی و علاقه‌ای که در هر رشته ورزشی از خود نشان می‌دهد، مسیر واقعی خود را برای انجام هر فعالیت ورزش حرفه‌ای مشخص می‌کند. بنابراین مجبور کردن کودک به یک رشته خاص کار اشتباه و نادرستی است.

وی خاطر نشان کرد: در سنین زیر ۶ سال تصمیم گیرنده نهایی خود کودک است تا با یادگیری مهارت‌ها از طریق پرتاب کردن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن و آزادانه رفتار کردن به کشف استعداد خود کمک کند تا ضمن بالا بردن اعتماد به نفس خود به مرحله بعد که همان یادگیری مفاهیم برد و باخت است، وارد شود. بنابراین کودکان تا قبل از سن هفت سالگی مناسب نیست وارد بحث رقابت شود و باید ورزش را غالب تفریح و بازی دنبال کنند و چون در این سن کودک با مفاهیم برد و باخت زیاد آشنا نیست و اگر همواره در بازی بازنده شناخته شود و بیش از دیگران مستعد کنار گذاشتن ورزش برای همیشه است.

اسماعیلی خاطر نشان کرد: از ۱۱ سالگی به بعد کودکان بر حسب مهارت‌هایی که یاد گرفته و استعدادهای شناخته شده آن‌ها از انجام رقابت در ورزش لذت می‌برد البته نکته مهم در این سن آموزش رفتار صحیح در زمان بازی و هنگام برد و باخت است و این که بداند هنگام برد و باخت چه رفتار درست و منطقی از خود بروز دهد.

وی در پایان به نقش بازی در رشد خلاقیت کودک، رشد ذهنی، رفتارهای هوشمندانه در کودک اشاره کرد و گفت: بازی موجب پرورش قوه تخیل در کودک می‌شود و عامل مهمی است تا کودک با استفاده از ابزارهای در دسترس زمینه‌های تفکر را برای خود فراهم کند.