خیال پردازی در کودکان، چه موقع نگران باشیم؟

افکارنیوز: انواع و اقسام دوست‌های خیالی، در دنیای کودکان مختلف، وجود دارند. غیر از انواع بی‌آزار که هم‌بازی‌های خوبی هم هستند، گاهی، برخی از آن‌ها، ترس و ناامنی را در کودکان ایجاد می‌کنند و همین امر، سبب نگرانی والدین از وجود آن‌ها در خانه می‌شود؛ البته بیش‌تر کارشناسان بر این باورند که وجود یک دوست خیالی، نباید نگران‌کننده باشد. دکتر «ژان دانراب»، روان‌شناس امور کودکان، عقیده دارد که دوست خیالی، حتی گاهی اوقات، مزیت‌هایی هم دارد و به رشد و توسعه قدرت تخیل کودک کمک می‌کند که در نوجوانی، برای او لازم است.


چه زمانی، دنبال مداخله حرفه‌ای باشیم؟
اگر دوست خیالی کودک شما، تنها دوستی است که او دارد و از ارتباط برقرار کردن با هم‌سن‌وسال‌های خود، شش ماه است که دوری می‌کند یا اگر کودک شما می‌گوید که دوست خیالی‌اش، او را کنترل و به انجام کارهای خلاف میلش وادار می‌کند یا اگر او، از دوست خیالی‌اش می‌ترسد، والدین باید نگران کودک‌شان شوند.

دوست خیالی، به کودکان کمک می‌کند احساسات‌شان را بروز دهند
دکتر «آلن گرین» می‌گوید که دوست‌های خیالی، به والدین کمک می‌کنند تا از افکار کودک، باخبر شوند. آن‌ها، نه‌تنها نشان‌دهنده تنهایی و اضطراب نیستند، بلکه نشانه‌ای از خلاقیت هستند. آن‌ها معمولا تا شش ماه بعد، ناپدید می‌شوند؛ حتی اگر شما، کودک‌تان را به فراموش کردنش تشویق نکرده باشید.

به عقیده او، دوست خیالی کمک می‌کند تا کودک شما، استعدادهای اجتماعی‌اش را رشد دهد. او یاد می‌گیرد چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند، چگونه مسایل را از دیدگاه دیگری بررسی کند و چگونه با فشارهای دوستی و همکاری کنار بیاید. هم‌چنین دوست خیالی، موقعیتی را ایجاد می‌کند که کودک شما، بدون مداخله دنیا و شخصیت‌های واقعی، کنترل قدرت، خشم و برنامه‌ریزی را بیاموزد.

معمولا کودکان، هنگامی دوست خیالی را برای خود درست می‌کنند که با احساساتی از قبیل به دنیا آمدن خواهر یا برادر کوچک‌تر، جدایی پدر و مادر یا از دست دادن پدربزرگ یا مادربزرگ مقابله کنند یا حتی هنگامی که به یک جمع بازی جدید یا مهدکودک رفته باشند. در بیش‌تر بچه‌ها، این دوست خیالی، تا هفت سالگی باقی می‌ماند.

دوست خیالی، به رشد مهارت‌های کودک کمک می‌کند
تحقیقات نشان می‌دهد که همه کودکان، دوست‌های خیالی خود را ترک نمی‌کنند و گاهی، آن‌ها را به صورتی دیگر، در زندگی خود نگاه می‌دارند. برخی بر این باورند که در سنین بزرگسالی، وجود خدا و دوستی با او، نوعی از همین دوست خیالی داشتن است. دوست خیالی، گاهی اوقات، دانش فرد را نسبت به زندگی، مقابله با سختی‌ها، انتخاب کردن، تصمیم گرفتن و فرار نکردن از مشکلات، زیاد می‌کند و به او، مهارت‌هایی را می‌آموزد که در زندگی، به کمکش خواهد آمد.

حقیقت‌هایی در مورد دوست خیالی
کودکان، معمولا زمانی دنبال دوست می‌گردند که تجربه‌ای اضطراب‌آور در زندگی داشته باشند، مانند رفتن به مهدکودک، تغییر منزل یا به دنیا آمدن نوزاد دیگری در خانه.

دوست خیالی می‌تواند شجاعت و اعتمادبه‌نفس کودک را در موقعیت‌های دلهره‌آور، مانند تنها خوابیدن در اتاق، زیاد کند.

دوست‌های خیالی، معمولا مانند یک فرد، خواسته‌های خودشان را دارند و حتی به برخی کارها، علاقه دارند و برخی مسایل را دوست ندارند.

با این‌که اغلب کودکان اصرار می‌کنند که دوست‌شان واقعی است، اما بیش‌تر آن‌ها می‌دانند که در حال تظاهر هستند.

فرزندان اول، بیش‌تر امکان داشتن دوست خیالی را دارند.

دوست‌های خیالی تغییر می‌کنند. ممکن است دوست خیالی کودک شما، با بزرگ شدن او، به شخصیت دیگری تغییر کند.