آموزش بازی به کودکان، آیا نظارت لازم است؟
شاید در گذشته نهچندان دور، بازی کردن، به چشم والدین، یک بازیگوشی کودکانه بیش نبود، اما امروز، میدانیم که بازی، از لازمههای رشد روانی و جسمی کودک است و اگر فرزند ما، امکان بازی و برقراری ارتباط با دیگر کودکان را نداشته باشد، در آینده، نخواهد دانست که در اجتماع، چگونه رفتار کند.
مجله شهرزاد: شاید در گذشته نهچندان دور، بازی کردن، به چشم والدین، یک بازیگوشی کودکانه بیش نبود، اما امروز، میدانیم که بازی، از لازمههای رشد روانی و جسمی کودک است و اگر فرزند ما، امکان بازی و برقراری ارتباط با دیگر کودکان را نداشته باشد، در آینده، نخواهد دانست که در اجتماع، چگونه رفتار کند.
در واقع، بازی کردن، نوعی کسب مهارت اجتماعی است. والدین باید این مهارت را به کودک خود آموزش دهند، نحوه دوستیابی و برخورد و تعامل با دوستان را به او بیاموزند، اگر در دوستی خود، دچار مشکل شد، دخالت سازنده داشته باشند و هنگام بازی، از دور، بر بازی آنها نظارت داشته باشند.
نظارت والدین بر بازی کودک؛ ضروری یا غیرضروری؟
در جامعه امروز که بیشتر خانوادهها، تکفرزندی یا داشتن دو فرزند با فاصله سنی زیاد را تجربه میکنند، یافتن همبازی، از لازمههای رشد تربیتی کودک به شمار میرود و باید فرصتهای زیادی را برای بازی کودک فراهم کنید.
اگر امکان آن وجود داشته باشد، بهتر آن است که پذیرای کودک و همبازیش در منزل یا در مهدهای کودک باشید. در این صورت میتوانید بر نحوه بازی، نوع بازی، صحبتهای رد و بدل شده و... آنها کنترل داشته باشید. این کنترلها، تا زمانی که ما، آشنایی کامل با خُلقیات و اخلاق همبازیان و والدینشان ندارید، باید ادامه داشته باشد.
پارک ها؛ مفرح یا خطرآفرین؟
دیر یا زود، زمانی فرامیرسد که والدین، نیاز کودک به بازی در محیطهای باز و شلوغ را احساس خواهند کرد. کودک باید دنیای خارج را تجربه کند و تعامل و سازش با سایر کودکان را بیاموزد. این تمرینی برای زندگی اجتماعی آنها در آینده خواهد بود؛ اما باید به چند نکته هم توجه داشته باشید:
وقت خود را طوری تنظیم کنید که در تمام طول بازی، در محل حضور داشته باشید.
حضور فیزیکی شما، کافی نیست. باید توجه خود را به کودک معطوف کنید.
به همبازیهایش توجه کنید. بهتر است آنها، در رده سنی خود کودک باشند. چون توانایی کودکان، بسته به سنشان، متفاوت است، ممکن است بازی کردن آنها با کودکان بزرگتر یا کوچکتر، خطرآفرین باشد. توجه داشته باشید که کشیده شدن یا هل داده شدن توسط یک کودک بزرگتر، ممکن است منجر به آسیبدیدگی شود.
در اماکن عمومی، همیشه، خطراتی فرزندان را تهدید میکند. گم شدن، برخورد با اشخاص ناموجه و...، بخشی از آن است که حضور شما، آنها را کمرنگ خواهد کرد.
بدانید که راهنمایی شما در انتخاب همبازیان او در این سن، کمک برای دوستیابی صحیح او در دوره نوجوانی خواهد بود.
یک نکته
هنگامی که کودکان در پارک یا مکان های عمومی با هم دعوامی کنند والدین چه واکنشی باید نشان دهند؟
با کودکتان به پارک رفته اید و مشغول مطالعه کتاب هستید. ناگهان می بینید که کودکتان با کودکی دیگر در حال دعوا می باشد. لطفا صبر کنید! بله صبر کنید و اجازه دهید کودکتان بتواند خود از حقش دفاع کند و یا احتمالا عواقب اشتباهی که در حق کودک دیگری مرتکب شده است را خود بپردازد. او باید بتواند مشکلاتش را خود حل کند. البته اگر امکان آسیب دیدن کسی وجود داشت به صورت معقولی وارد عمل شوید. فراموش نکنید که هرگز از کودکتان بیجا دفاع نکنید، شاید او واقعا مقصر است! او باید قوانین اجتماعی و شیوه های صحیح رفتار را بیاموزد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼