علت دروغ گفتن کودکان، منو دعوا می‌کنید!
دروغ گفتن در کودکان معمولا از سن چهار سالگی شروع می‌شود و بیشتر به خاطر پنهان‌کاری شکل می‌گیرد. مقابله شدید با کودک دروغگو به هیچ‌وجه روش درستی نیست بلکه باید با برخورد منطقی با کودک، وی را راهنمایی کرد.
ایسنا: دکتر سودابه بساکنژاد اظهار کرد: دروغ گفتن در کودکان معمولا از سن چهار سالگی شروع می‌شود و بیشتر به خاطر پنهان‌کاری شکل می‌گیرد. وی افزود: مقابله شدید با کودک دروغگو به هیچ‌وجه روش درستی نیست بلکه باید با برخورد منطقی با کودک، وی را راهنمایی کرد.
بساکنژاد ادامه داد: دروغگویی در کودکان نسبت به بقیه افراد در سنین بالاتر بهتر قابل تشخیص است. دروغگویی کودکان تحت تاثیر عوامل خانوادگی است و اگر خانواده کودک را برای انجام کاری بسیار تحت فشار قرار دهد، کودک برای خارج شدن از زیر بار فشارها، دروغ می‌گوید.
وی بیان کرد: وقتی کودک دروغ می‌گوید خانواده به جای تذکر دادن این موضوع، کودک را مورد تشویق قرار می‌دهند به همین دلیل او احساس می‌کند دروغگویی وسیله خوبی برای نجات آنها است.
این روانشناس بالینی گفت: عوامل دروغگویی را باید در نظام خانواده باید جستجو کرد. وقتی پدر و مادر دروغ بگویند، کودکان نیز آنها را الگو قرار می‌دهند. از سویی نیز گاه هنگامی که کودک دروغ می‌گوید، والدین از دروغ او حمایت می‌کنند که در تکرار دروغگویی در کودک نقش دارد.
بساکنژاد خاطرنشان کرد: داشتن مهارت فرزندپروری در خانواده می‌تواند از بسیاری اختلالات و مشکلات از جمله دروغگویی جلوگیری کند. تشویق به راست‌گویی از مهارت‌های فرزندپروری پدر و مادر محسوب می‌شود و باید به کودکان آموخت که دروغ یک گناه است و او را با یک برخورد منطقی متوچه اشتباهش کرد.
وی افزود: یکی از مشکلات عمده‌ای که در شرایط کنونی در خانواده‌ها وجود دارد این است که بعضی از خانواده‌ها در قبال رفتار کودک خود صبور و شکیبا نیستند، در صورتی که اگر خانواده کمی صبوری باشند و به درستی فرزند خود را متوجه اشتباهش کنند، فرزند نیز برای پنهان‌کاری به دروغ گفتن فکر نخواهد کرد. با گذشت زمان نیز کودکان می‌فهمند که نمی‌توانند با دروغ گفتن مشکلات خود را حل کنند.
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: اگر دروغگویی شدت یابد، تبدیل به یک بیماری و اختلال شخصیتی می‌شود. گاه شاید انسان مجبور شود دروغ بگوید تا یک جو یا شرایط را بهتر کند ولی کسی که دایم دروغ می‌گوید بیمار است. کسانی که دچار اختلال شخصیت مانند اختلال شخصیت مرزی یا نمایشی هستند بیشتر از دیگران دروغ می‌گویند، دروغ گفتن در زندگی آنها نقش مهمی دارد و از آن لذت می‌برند.
بساکنژاد بیان کرد: برخی افراد نیز برای پنهان‌کاری از دروغگویی استفاده می‌کنند؛ برخی نیز برای این‌که نظر دیگران را به خود جلب کنند، دروغ می‌گویند و بعضی‌ها هم دروغ می‌گویند برای این‌که منفعتی به دست آورند. گاهی دروغگویی یک روش یا راهبرد زندگی و به نوعی یه سبک زندگی فرد تبدیل می‌شود که برای جلوگیری از به وجود آمدن این شرایط باید از دوران کودکی اقدام درستی انجام داد.
وی عنوان کرد: فردی که به صورت مداوم دروغ می‌گوید از بسیاری جنبه‌ها به خصوص در حوزه روابط اجتماعی با شرایط بدی مواجه می‌شود؛ دروغ گفتن موجب می‌شود روابط اجتماعی فرد دروغگو با دیگران ضعیف شود. فرد دروغگو تا زمانی می‌تواند با این شیوه توجه‌ها و نظرها را به سوی خود جلب کند ولی پس از مدتی مردم متوجه این عمل می‌شوند و سعی می‌کنند از چنین فردی فاصله بگیرند.
بساکنژاد ادامه داد: دروغگویی در کودکان نسبت به بقیه افراد در سنین بالاتر بهتر قابل تشخیص است. دروغگویی کودکان تحت تاثیر عوامل خانوادگی است و اگر خانواده کودک را برای انجام کاری بسیار تحت فشار قرار دهد، کودک برای خارج شدن از زیر بار فشارها، دروغ می‌گوید.
وی بیان کرد: وقتی کودک دروغ می‌گوید خانواده به جای تذکر دادن این موضوع، کودک را مورد تشویق قرار می‌دهند به همین دلیل او احساس می‌کند دروغگویی وسیله خوبی برای نجات آنها است.
این روانشناس بالینی گفت: عوامل دروغگویی را باید در نظام خانواده باید جستجو کرد. وقتی پدر و مادر دروغ بگویند، کودکان نیز آنها را الگو قرار می‌دهند. از سویی نیز گاه هنگامی که کودک دروغ می‌گوید، والدین از دروغ او حمایت می‌کنند که در تکرار دروغگویی در کودک نقش دارد.
بساکنژاد خاطرنشان کرد: داشتن مهارت فرزندپروری در خانواده می‌تواند از بسیاری اختلالات و مشکلات از جمله دروغگویی جلوگیری کند. تشویق به راست‌گویی از مهارت‌های فرزندپروری پدر و مادر محسوب می‌شود و باید به کودکان آموخت که دروغ یک گناه است و او را با یک برخورد منطقی متوچه اشتباهش کرد.
وی افزود: یکی از مشکلات عمده‌ای که در شرایط کنونی در خانواده‌ها وجود دارد این است که بعضی از خانواده‌ها در قبال رفتار کودک خود صبور و شکیبا نیستند، در صورتی که اگر خانواده کمی صبوری باشند و به درستی فرزند خود را متوجه اشتباهش کنند، فرزند نیز برای پنهان‌کاری به دروغ گفتن فکر نخواهد کرد. با گذشت زمان نیز کودکان می‌فهمند که نمی‌توانند با دروغ گفتن مشکلات خود را حل کنند.
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: اگر دروغگویی شدت یابد، تبدیل به یک بیماری و اختلال شخصیتی می‌شود. گاه شاید انسان مجبور شود دروغ بگوید تا یک جو یا شرایط را بهتر کند ولی کسی که دایم دروغ می‌گوید بیمار است. کسانی که دچار اختلال شخصیت مانند اختلال شخصیت مرزی یا نمایشی هستند بیشتر از دیگران دروغ می‌گویند، دروغ گفتن در زندگی آنها نقش مهمی دارد و از آن لذت می‌برند.
بساکنژاد بیان کرد: برخی افراد نیز برای پنهان‌کاری از دروغگویی استفاده می‌کنند؛ برخی نیز برای این‌که نظر دیگران را به خود جلب کنند، دروغ می‌گویند و بعضی‌ها هم دروغ می‌گویند برای این‌که منفعتی به دست آورند. گاهی دروغگویی یک روش یا راهبرد زندگی و به نوعی یه سبک زندگی فرد تبدیل می‌شود که برای جلوگیری از به وجود آمدن این شرایط باید از دوران کودکی اقدام درستی انجام داد.
وی عنوان کرد: فردی که به صورت مداوم دروغ می‌گوید از بسیاری جنبه‌ها به خصوص در حوزه روابط اجتماعی با شرایط بدی مواجه می‌شود؛ دروغ گفتن موجب می‌شود روابط اجتماعی فرد دروغگو با دیگران ضعیف شود. فرد دروغگو تا زمانی می‌تواند با این شیوه توجه‌ها و نظرها را به سوی خود جلب کند ولی پس از مدتی مردم متوجه این عمل می‌شوند و سعی می‌کنند از چنین فردی فاصله بگیرند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼