شرایط اهدای تخمک، نکات طلایی برای نابارورها

خبرگزاری مهر: سال ۱۹۸۴ اولین کودک حاصل از اهدای تخمک به دنیا آمد و امیدهای زوج‌های نابارور برای فرزند داشتن بیشتر شد. اهدای تخمک شرایط خاص خودش را دارد هم برای گیرنده و هم برای اهدا کننده.

حداکثر سن فرد گیرنده تخمک ۴۵ سال است و البته لازم است زوجی که می خواهند با روش اهدای تخمک تحت درمان قرار گیرند تحت مشاوره باشند و تمام جوانب این کار مانند مسائل روحی، روانی، ارث و قانون و سایر مسائل را درنظر بگیرند و با آگاهی کامل درمان را آغاز کنند.

قبل از آغاز درمان هم انجام آزمایش‌های اسپرموگرام مرد، معاینات عمومی فیزیکی، آزمایش‌های روتین قبل از بارداری نظیر سرخجه، آزمایش‌های ایمنی، تعیین گروه خون و RH، ایدز، هپاتیت، معاینات لگنی، بررسی حفره رحم و سونوگرافی برای اندازه گیری حجم رحم و درصورت لزوم هیستروسکوپی و لاپاراسکوپی لازم است.

اهدا کننده یا از طرف گیرنده‌ها مشخص و معرفی می‌شود یا مراکز درمان ناباروری و پزشکان از بین کسانی که قبلا اعلام آمادگی کرده اند، شخصی را معرفی می‌کنند.

سن اهدا ‌کننده تخمک بهتر است بین ۲۱ تا ۳۴ سال باشد که البته بسیاری از پزشکان معتقدند تا ۳۰ سال بهترین زمان اهدای تخمک است و بهتر است فرد قبلاً بچه دار شده باشد. چون شانس حاملگی را در فرد گیرنده تخمک بالا می‌رود.

خصوصیات فیزیکی فرد گیرنده و اهدا کننده تخمک بهتر است هماهنگ باشد تا کودک شباهت بیشتری به مادرش داشته باشد. رنگ پوست، رنگ چشم، رنگ مو و ساختمان بدنی و مسائلی است که مورد توجه قرار می‌گیرد.

بیشتر گیرنده‌ها ترجیح می‌دهند این موارد را بدانند و فرد اهدا کننده را با توجه به شرایط نزدیک به خودشان انتخاب کنند. ضمن اینکه فرد اهدا کننده تخمک (Donor) باید از نظر ژنتیکی کاملاً سالم باشد و بیماری های مانند سیفلیس، هپاتیت و ایدز نداشته باشد.

البته خیلی‌ها ترجیح می‌دهند گیرنده را نبینند. فقط می‌خواهند اطلاعات لازم از ظاهر و وضعیت سلامتی اهدا کننده داشته باشند و تصمیم بگیرند. می‌گویند حس خوبی از دیدن اهدا کننده ندارند. شاید دلیل اصلی‌اش ادعای احتمالی اهدا کننده برای مالکیت فرزندشان باشد یا تقاضاهایی مانند دیدن بچه.

پژوهشکده رویان هم می‌گوید اطلاعات اهدا کننده‌ها کاملا محرمانه است و دو طرف یکدیگر را نمی‌بینند. البته کسانی که در مطب‌ها این درمان را دنبال می‌کنند، می‌توانند از این قوانین سرپیچی کنند و گیرنده را ببینند حتی برای یک بار.

اگر نتیجه بررسی‌ها مثبت بود باید فرایند اهدا برنامه‌ریزی شود. اهداکننده باید از ۱۰ تا ۱۲ روز داروهای محرک تخمک‌گذاری استفاده کند. زمانی که تخمک‌ها به اندازه کافی رشد کرده باشند با یک بیهوشی سبک از تخمدان تخلیه می‌شود.

از مرد هم درخواست می‌شود تا یک نمونه از اسپرم برای کشت تخمک‌ها ارائه کند. پس از کشت و انجام باروری، تخمک‌های بارور شده در داخل انکوباتور قرارداده می‌شوند. انتقال جنین ۳ تا ۵ روز پس از بارورسازی انجام می‌شود. دو هفته پس از انتقال هم حاملگی تثبیت می‌شود. اگر حاملگی موفق باشد، هورمون درمانی‌ها ۱۰ هفته دیگر هم ادامه پیدا می‌کند.

البته روش اهدای تخمک روش کمتر شناخته شده است که حساسیت‌های خاص خودش را هم دارد. اطلاعات چندانی از کم و کیف این روش جز آنچه به طور معمول از سوی پژوهشکده رویان و سایر مراکز درمان ناباروی مانند مرکز تخصصی درمان ناباروری ابن سینا بیان می‌شود، وجود ندارد.