کودکان نوک زبانی، جهت درمان چه کنیم؟
نوک زبانی حرف زدن حاکی از وجود اشکال در تلفظ است. کودک زبانش را در جلوی دندان‌های پیشین میگذارد و این کار سبب میشود که نتواند برخی از صداها را تلفظ کند.
جوان: نوک زبانی حرف زدن حاکی از وجود اشکال در تلفظ است. کودک زبانش را در جلوی دندان های پیشین می گذارد و این کار سبب می شود که نتواند برخی از صداها را تلفظ کند، مثلاً حرف «ش» می شود «س».
درمان برخی اختلالات مربوط به رشد
بی تردید پر حرفی دانش آموزانی که نوک زبانی صحبت می کنند در سر کلاس سبب خنده سایر بچه ها می شود و این موضوع چندان خوشایند نیست. واقعیت مهم این است که برای یک کودک دو یا سه ساله نوک زبانی حرف زدن به هیچ روی غیرعادی نیست زیرا در این سن و سال کودک تازه زبان باز کرده و طرز تلفظ و ادای صداها هنوز برایش جا نیفتاده است. تقریباً از هر ۱۰ کودک یک کودک بعد از چهار سالگی هم نوک زبانی حرف می زند. چگونه می توان به این کودکان کمک کرد؟
نوک زبانی صحبت کردن چیست؟
متخصصان گفتار درمانی معتقدند که این گونه ادا کردن ها می تواند به این دلیل باشد که کودک هنوز انگشت شستش را می مکد و یا این که حرکات زبان را داخل دهانش به خوبی کنترل نمی کند. همچنین اگر کودک در حس شنوایی اشکال داشته باشد و صداها را خوب نشنود نمی تواند تفاوت میان صداهای مختلف را تشخیص دهد. گاه والدین خود سبب می شوند که کودک در حال رشدشان نوک زبانی صحبت کردن را ادامه دهد و این به دو علت می تواند باشد گاه برخی از پدر و مادرها هنوز علاقه دارند که یک «نوزاد» در خانه داشته باشند و به طور ناخودآگاه کودک را به نوک زبانی حرف زدن تشویق می کنند و علت دوم این که بعضی از والدین نوک زبانی صحبت کردن فرزندشان را بیش از حد یک مساله طبیعی و عادی تلقی می کنند و ضمن این که علاقه ای به ادامه نوک زبانی صحبت کردن کودکشان ندارند، اما اهمیتی هم به آن نمی دهند. گرچه نوک زبانی صحبت کردن به خودی خود مساله مهمی نیست، اما می تواند مانع کامل و بی نقص شدن ساختمان کلی زبان بشود. مثلاً وقتی کودک نوک زبانی حرف می زند، این مساله هنگام روخوانی در سر کلاس و همچنین موقع دیکته نوشتن برای او ایجاد مشکل می کند، بگذریم از این که وقتی کودک از طرف دوستان همکلاسی اش مورد تمسخر قرار می گیرد، آزرده و غمگین می شود.
برای درمان چه باید بکنیم؟
چنانچه کودک پس از چهار سالگی هنوز نوک زبانی حرف می زند، باید از نظر گفتار درمانی آزمایش بشود. با این آزمایش مشخص می شود که نوک زبانی صحبت کردن کودک فقط یک مشکل است و یا این که با مشکلات دیگر نیز همراه است؟ مثل این که کودک علاوه بر نوک زبانی صحبت کردن دیر هم زبان باز کرده است و یا از نظر تلفظ مشکلات دیگری هم دارد. گفتار درمانی کودکان در این مرحله خیلی اصولی نیست. گاهی فقط کافی است که متخصصان گفتار درمانی، پدر و مادرها را راهنمایی کنند که چگونه برای تربیت کودکشان رفتار درستی داشته باشند. از همه مهم تر هنگامی که کودک واژه ها را اشتباه تلفظ می کند، اشتباهات او را تصحیح کنند. وقتی کودک جمله ای می گوید که یکی از کلمات آن را بد تلفظ می کند، مناسب تر است که جمله دوباره به طور صحیح تکرار شود. مثلاًً به کودک گفته نشود: «آدم نمی گوید زاکت باید بگویی ژاکت!» به جای این حرف خیلی ساده جمله صحیح را این طور تکرار می کنیم: «عزیزم، ژاکت تو روی صندلی است.» بیشتر اوقات تا همین مقدار کافی است که کودک کم کم متوجه مشکل زبان خود بشود و خودش اشتباهاتش را اصلاح کند. دوباره او را می آزماییم، چنانچه بعد از همه توصیه ها باز کودک نوک زبانی صحبت می کند، در این جا دیگر نوبت متخصصان گفتار درمانی است.
درمان برخی اختلالات مربوط به رشد
بی تردید پر حرفی دانش آموزانی که نوک زبانی صحبت می کنند در سر کلاس سبب خنده سایر بچه ها می شود و این موضوع چندان خوشایند نیست. واقعیت مهم این است که برای یک کودک دو یا سه ساله نوک زبانی حرف زدن به هیچ روی غیرعادی نیست زیرا در این سن و سال کودک تازه زبان باز کرده و طرز تلفظ و ادای صداها هنوز برایش جا نیفتاده است. تقریباً از هر ۱۰ کودک یک کودک بعد از چهار سالگی هم نوک زبانی حرف می زند. چگونه می توان به این کودکان کمک کرد؟
نوک زبانی صحبت کردن چیست؟
متخصصان گفتار درمانی معتقدند که این گونه ادا کردن ها می تواند به این دلیل باشد که کودک هنوز انگشت شستش را می مکد و یا این که حرکات زبان را داخل دهانش به خوبی کنترل نمی کند. همچنین اگر کودک در حس شنوایی اشکال داشته باشد و صداها را خوب نشنود نمی تواند تفاوت میان صداهای مختلف را تشخیص دهد. گاه والدین خود سبب می شوند که کودک در حال رشدشان نوک زبانی صحبت کردن را ادامه دهد و این به دو علت می تواند باشد گاه برخی از پدر و مادرها هنوز علاقه دارند که یک «نوزاد» در خانه داشته باشند و به طور ناخودآگاه کودک را به نوک زبانی حرف زدن تشویق می کنند و علت دوم این که بعضی از والدین نوک زبانی صحبت کردن فرزندشان را بیش از حد یک مساله طبیعی و عادی تلقی می کنند و ضمن این که علاقه ای به ادامه نوک زبانی صحبت کردن کودکشان ندارند، اما اهمیتی هم به آن نمی دهند. گرچه نوک زبانی صحبت کردن به خودی خود مساله مهمی نیست، اما می تواند مانع کامل و بی نقص شدن ساختمان کلی زبان بشود. مثلاً وقتی کودک نوک زبانی حرف می زند، این مساله هنگام روخوانی در سر کلاس و همچنین موقع دیکته نوشتن برای او ایجاد مشکل می کند، بگذریم از این که وقتی کودک از طرف دوستان همکلاسی اش مورد تمسخر قرار می گیرد، آزرده و غمگین می شود.
برای درمان چه باید بکنیم؟
چنانچه کودک پس از چهار سالگی هنوز نوک زبانی حرف می زند، باید از نظر گفتار درمانی آزمایش بشود. با این آزمایش مشخص می شود که نوک زبانی صحبت کردن کودک فقط یک مشکل است و یا این که با مشکلات دیگر نیز همراه است؟ مثل این که کودک علاوه بر نوک زبانی صحبت کردن دیر هم زبان باز کرده است و یا از نظر تلفظ مشکلات دیگری هم دارد. گفتار درمانی کودکان در این مرحله خیلی اصولی نیست. گاهی فقط کافی است که متخصصان گفتار درمانی، پدر و مادرها را راهنمایی کنند که چگونه برای تربیت کودکشان رفتار درستی داشته باشند. از همه مهم تر هنگامی که کودک واژه ها را اشتباه تلفظ می کند، اشتباهات او را تصحیح کنند. وقتی کودک جمله ای می گوید که یکی از کلمات آن را بد تلفظ می کند، مناسب تر است که جمله دوباره به طور صحیح تکرار شود. مثلاًً به کودک گفته نشود: «آدم نمی گوید زاکت باید بگویی ژاکت!» به جای این حرف خیلی ساده جمله صحیح را این طور تکرار می کنیم: «عزیزم، ژاکت تو روی صندلی است.» بیشتر اوقات تا همین مقدار کافی است که کودک کم کم متوجه مشکل زبان خود بشود و خودش اشتباهاتش را اصلاح کند. دوباره او را می آزماییم، چنانچه بعد از همه توصیه ها باز کودک نوک زبانی صحبت می کند، در این جا دیگر نوبت متخصصان گفتار درمانی است.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼