انتخاب کفش مناسب کودک، مهمترین نکات

دنیای اقتصاد: اهمیت کفش به عنوان نگهدارنده بخش مهمی از سلامت بدن انسان بر کسی پوشیده نیست؛ اما این اهمیت در کودکی به دلیل نوع تحرکات و میزان فعالیت های این قشر بیشتر نیز می شود.

به خاطر سپردن برخی نکات برای انتخاب کفش بهتر می تواند علاوه بر حفظ سلامتی کودکان در بلندمدت سبب افزایش کارآیی و لذت بردن کودکان از بازی های مختلف شود.

سلامت و کیفیت فدای شکل ظاهر و رنگ آمیزی

پا تکیه گاه بدن است که تمام نیروی وزن را به زمین منتقل می کند و با برخورد به زمین این نیرو به صورت عکس العمل از طریق پا به زانو، ستون فقرات و مفاصل منتقل می شود. به همین دلیل مراقبت های بهداشتی از پا و کنترل نیروهایی که از بدن به زمین به آنها وارد می شد حائز اهمیت است. یکی از مسائل مهمی که سلامت کودکان را تضمین و طی سال تحصیلی برایشان آسودگی به ارمغان می آورد انتخاب کفش مناسب است. مساله ای که متاسفانه در انتخاب آن اولویت هایی نظیر سلامت، راحتی، کیفیت و انعطاف فدای شکل ظاهر و رنگ آمیزی شده است. این در حالی است که تهیه کفش نامناسب علاوه بر آنکه عوارض مختلفی بر جسم و روح کودک بر جای می گذارد، می تواند در پیشرفت تحصیلی و یادگیری او اثر منفی به همراه داشته باشد.

سه نکته اندازه گیری پای کودک

برای اندازه گیری دقیق و صحیح سایز پای کودک پیش از خرید کفش مدرسه چند توصیه ساده زیر را در نظر داشته باشید:

۱) از کودک بخواهید که روی یک صفحه کاغذی بزرگ بایستد. بزرگ ترین اندازه پا را علامت بزنید. این اندازه، فاصله میان نوک بلندترین انگشت تا پشت پاشنه پا است. این فاصله را بر حسب سانتی متر اندازه بگیرید.

۲) اندازه گیری پای کودک هر سه ماه یکبار تکرار شود.

۳) اگر دانش آموز معمولا جوراب حوله ای یا پشمی به پا می کند، در هنگام خرید کفش برای کودک خود به اندازه بدست آمده نیم الی یک سانتی متر اضافه کنید. اندازه گیری پای دانش آموز را به تناوب تکرار کنید.

کفش مناسب دانش آموز چه شرایطی دارد؟

رویه کفش: رویه کفش باید چرمی و دارای انعطاف پذیری متوسط باشد. رویه نباید خیلی خشک یا خیلی نرم باشد و باید دارای بند باشد. تا هنگامی که بر اثر پوشش مکرر و گرمای پا تغییر شکل می دهد یا تنظیم بندهای آن بتوان استحکام دیواره های کفش را تنظیم کرد.

پنجه کفش: پنجه کفش باید پهن باشد به گونه ای که انگشتان دچار فشردگی نشوند، زیرا انحرافات انگشتان از کودکی و نوجوانی با پوشیدن کفش های بسیار تنگ به وجود می آید که منجر به تغییر قوس کف پا می شود.

پاشنه کفش: پاشنه پا محل شایعی برای تغییر شکل در اندام تحتانی است. دو لایه بودن و قوام دار بودن پاشنه کفش دو خصوصیت یک کفش بهداشتی است که از انحراف پاشنه در جهت داخل و خارج جلوگیری می کند. کفش مناسب باید در قسمت پاشنه ارتفاع ۲ سانتی متر و در قسمت پنجه ارتفاع ۵/۱ سانتی متر داشته باشد.

کف کفش: کف کفش باید ضمن انعطاف پذیری دارای استحکام باشد تا از بخشی از ضربات جلوگیری و به عنوان ضربه گیر عمل کند، زیرا کف خشک کفش ضربه را مستقیما به مفاصل و ستون فقرات وارد می کند.

والدین باید در موقع خرید کفش به چه نکاتی توجه کنند؟

هرگز برای خرید کفش مدرسه بدون حضور کودکتان اقدام نکنید.

حتما در هنگام خرید کفش، کودکتان باید هر دو لنگه کفش را امتحان کند.

روزی را برای خرید کفش مدرسه انتخاب کنید که صبر و فرصت کافی دارید.

سکوت کودکان را در هنگام به پا کردن کفش به معنای مناسب بودن آن فرض نکنید.

از کودک بخواهید که با کفش چند قدمی راه برود.

به نحوه راه رفتن او دقت کنید.

بهتر است در حالت ایستاده کودک خود، بین انگشتان بزرگ پای او و نوک کفش به اندازه ضخامت انگشت شست دست فاصله باشد.

خرید کفش های بسیار بزرگ و نیز خرید کفش تنگ هر دو به یک اندازه به سلامتی پاهای کودک آسیب می زنند.

اندازه شدن کفش را به پای کودک به ماه های آینده واگذار نکنید.

با توجه به تغییر و افزایش سایزپای دانش آموزان بر حسب ضرورت کفش جدیدی تهیه کنید.

منتظر جدا شدن کف کفش یا پاره شدن آن نباشید.

قبل از خرید کفش مدرسه، به کف آن هم توجه کنید. اگر کف کفش صاف باشد، دانش آموز در حین بازی و ورزش در معرض خطر لیز خوردن خواهد بود. این خطر در روزهای بارانی شدیدتر است.

اگر دانش آموزان دختر به کفش های پاشنه دار علاقه مندند، حداکثر پاشنه دو و نیم سانتی متری را به شما پیشنهاد می کنیم.

کفش های باکفی و پاشنه بسیار نازک هم مورد تایید نیستند.

بهتر است برای ساعت های ورزش دانش آموزان کفش ورزشی جداگانه ای تهیه شود.

خرید کفش باید در ساعات پایان روز انجام شود تا در صورت وجود ورم، سایز کفش مناسب باشد.

کفش نامناسب چگونه کفشی است؟

کف کفش انعطاف پذیری بیش از حد داشته که منجر به انتقال نیرو و پیچ خوردگی پا می شود.

پاشنه های باریک مناسب نیست چون کم بودن سطح اتکای پاشنه از عوامل تشدید کننده خطر پیچ خوردگی پا است و نباید از آن در محیط هایی نظیر مدرسه برای دویدن و بالا رفتن از پله استفاده کرد.

کفش های پاشنه بلند و بدون پاشنه، هر کدام باعث اختلالاتی در راه رفتن دانش آموز شده و در مواردی باعث خستگی زودرس و فشار بر ستون فقرات و زانوها می شوند.

اگر کفی داخل کفش از برجستگی مرکزی که پوشش دهنده قوس داخلی است برخوردار نباشد قوس کف پا را در طول دوران رشد تنظیم نمی کند در غیر این صورت باید از کفی طبی برای تنظیم قوس کف پا استفاده شود.

کفش نامناسب علاوه بر اینکه عوارض مختلفی برای دانش آموز در پی خواهد داشت، می تواند او را به انواع بیماری ها مانند میخچه، حساسیت های پوستی، دردهای مفصلی و اسکلتی مانند درد پاشنه و زانو، خستگی، داغی و سوزش پا و شیوع انواع ناهنجاری ها مثل انگشتان چکشی، انگشت شست کج، ناخن فرو رفته، تاول، کف پای صاف، کف پای گود، پای پهن و احساس کمر درد مبتلا کند.

اگر کفش بیش از حد بزرگ باشد، باعث نبود تعادل در راه رفتن و زمین خوردن و بروز حادثه می شود. از سوی دیگر کفش کوچک تر از اندازه پای دانش آموز، موجب فشردگی پنجه، پاشنه و ایجاد تاول و میخچه می شود.

وزن کفش ها نباید زیاد باشد. کفش های سنگین ضمن اینکه خستگی دانش آموز را در پی دارد، پاهای او را هم خسته و زخمی می کند.

کفش های چرم مصنوعی برای دانش آموزان نخرید

سهیلا تبریزی، کارشناس بهداشت آموزش و پرورش درباره جنس کفش دانش آموزان می گوید: «دانش آموزان نباید از کفش های چرم مصنوعی استفاده کنند، زیرا پا عرق می کند و هوا در کفش جریان ندارد. کفش های دانش آموزان باید طوری باشد که در آن احساس راحتی کنند.

همچنین بهتر است پنجه کفش باز باشد تا انگشت ها روی هم فشار نیاورند. در صورتی که پنجه کفش مناسب نباشد، هم زیبایی انگشت های پا از بین می رود و هم رشد پاها ناهماهنگ می شود. کفش باید ۲ تا ۳ سانتی متر پاشنه داشته باشد؛ ولی کف پاشنه آن باید تخت باشد.

کفش ورزشی مناسب نیز برای دانش آموزان مفید است. بهترین نوع کفش، کفش چرمی است؛ زیرا دانش آموزان در آن احساس راحتی می کنند. کفش مناسب، نباید رنگ بدهد یا تنگ و گشاد باشد، زیرا در این حالات منجر به ناراحتی پا می شود.

دانش آموزان باید با کفش جوراب بپوشند و بهتر است جوراب سفید رنگ با جنس کتانی و نخی باشد، زیرا جوراب های نایلونی به دلیل اینکه از مواد شیمیایی تولید می شوند، از تنفس پا جلوگیری می کنند و مناسب نیستند.»

دکتر رضایی مقدم، متخصص طب توانبخشی هم می گوید: «رشد دانش آموزان در سنین نوجوانی سریع است؛ بنابراین برای جلوگیری از تنگی و آزار زودهنگام کفش دانش آموزان نوجوان، کفشی تهیه کنید که میان نوک کفش و نوک انگشتان یک سانتی متر فاصله باشد.»

پهنای مناسب کفش، نیم سانتی متر بیشتر از پهنای پنجه پای دانش آموز است. دانش آموزان به منظور صحت انتخاب می توانند دو جوراب نخی حوله ای موسوم به جوراب ورزشی بپوشند و سپس کفش مورد نظر را امتحان کنند.