پرستار نوزاد در منزل، قابل اعتماده؟

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: سلام. من کارمندم و مجبورم نوزاد نه ماهه ام را به پرستار بسپارم. خیلی از این موضوع ناراحتم و نگران. حتى برخلاف نیاز مالى تصمىم داشتم از کارم منصرف شوم. خواهش می کنم مرا راهنمایی فرمایید که چطور می توانم از اضطراب ناراحی فرزندم هنگام جدایی بکاهم و چکار کنم این جدایی اجبارى کمترین تاثیر را روى تربیت فرزندم داشته باشد. خواهش می کنم جواب بدهید. خیلى شرایط ناراحت کننده اى دارم.

پاسخ دکتر پرویز ناظمی، روانشناس و مدرس دانشگاه علمی کاربردی:
البته من نمی خواهم ایشان را نگران کنم ولی پرستاری که قرار است از فرزند ایشان مراقبت کند، چقدر مورد اطمینان است؟ آن پرستاری که مراقبت از بچه ای را به عهده می گیرد، هر چقدر هم که آموزش دیده باشد، هرگز نمی تواند جای مادر را برای بچه پر کند برای این که بچه دور و بره یک سالگی بیشتر مادرش را می خواهد. اگر که این مادر کارشان مهم است و نمی توانند مرخصی بدون حقوق بگیرند زمانی که پرستار می گیرند، حتما سعی کنند غیر از پرستار یک فرد دیگر هم کنار او باشد و یا مادر خودشان باشد یا مادر همسرشان. برای این که مادر هم به زحمت نیفتد و از طرف دیگر نظارت مستقیمی هم روی رفتار پرستار وجود داشته باشد تا اگر بچه موردی پیدا کرد، احساس حمایتی وجود داشته باشد. البته همه پرستارها این طور نیستند و بعضی از پرستارها به قدری خوب هستند و رفتارشان با بچه مطلوب است که جای مادر را می گیرند و بچه به او خو می گیرد و آن موقع ارتباط با بچه برای مادر سخت می شود. چون بچه احساس ایمنی را از پرستار گرفته است. برای این که وقتی صبح از خواب بیدار می شود پرستار را می بیند، گریه می کند پرستار را می بیند، بازی می کند یا غذا می خواهد باز هم پرستار را می بیند احتمال دارد که بچه به پرستارش خو بگیرد و آن موقع است که ارتباطش با مادر سخت می شود. باز هم می گویم که اگر برای این مادر مقدور است و می توانند تا یک سال و نیم یا یک سالگی فرزندشان کنار او بمانند . اگر نمی توانند و امکان پذیر نیست بنابراین من توصیه می کنم روی اضطراب و نگرانی خودشان کنترل داشته باشند. برای این که اگر خودشان مضطرب باشند این مساله به بچه هم منتقل می شود و باعث می شود بچه وابسته تر شود و در نتیجه مشکل ساز می شود. به هر حال نمی شود که هم کار را بخواهیم هم این که بچه در شرایط مطلوبی بزرگ شود. باید ببینیم کدام یک ارجح هستند. در صورتی که آدم دلایل منطقی برای کارش داشته باشد، پذیرش آن هم بهتر خواهد بود. توصیه دیگرم این است که وقتی مادر از سرکار به خانه برمی گردند با کیفیت بهتر و همچنین زمان طولانی تر کنار او باشند تا زمانی که در کنار فرزندشان نبودند جبران شود.