دلیل بروز زردی در نوزادان

خراسان : در این بیماری، پوست و سفیده چشم به دلیل انباشتگی رنگدانه‌ای زردرنگ به نام «بیلی روبین» در پوست و غشای مخاطی به سمت زرد شدن می‌گراید.

زردی علل متعددی دارد. بسیاری از ما می‌دانیم که عفونت کبد مانند هپاتیت باعث زردی می‌شود اما در نوزادان دلایل دیگری هم وجود دارد؛ بنابراین به زردی نوزادان، زردی فیزیولوژیکی گفته می‌شود.


تقریباً ۶۰ درصد نوزادانی که دوره ۹ ماهه جنینی را سپری کرده‌اند و ۸۰ درصد نوزادان زودرس در هفته اول زندگی دچار زردی می‌شوند؛ در اغلب موارد بیماری نهفته‌ای در کار نیست و این زردی فیزیولوژیکی بی‌ضرر است.

شایع بودن زردی در نوزادان به این علت است که در نوزادان نسبت به بزرگسالان بیلی روبین بیشتری تولید می‌شود؛ زیرا کبد در حال رشد نوزاد قادر به دفع بیلی روبین از خون نیست و میزان زیاد بیلی روبین قبل از دفع، جذب روده می‌شود.

علت بروز زردی:
اگرچه علل متفاوتی وجود دارد اما شایع‌ترین علت فیزیولوژیکی است که به طور معمول به درمان نیاز ندارد و طی یک یا ۲ هفته مشکل حل می‌شود. اما علت‌های دیگر عبارتند از:

نوزاد زودرس
آسیب دیدگی هنگام زایمان
وزن پایین هنگام به دنیا آمدن
سفالوهماتوما (Cephalhaematoma) که ورم در قسمت جمجمه است و چند روز طول می‌کشد تا خوب شود.

ناسازگاری گروه خونی مادر و نوزاد. بیماری روساسیا که به علت منفی بودن گروه خونی مادر و مثبت بودن گروه خونی نوزاد به وجود می‌آید. در صورت حساس شدن بدن مادر و تولید آنتی بادی، احتمال عبور این آنتی بادی‌ها از طریق جفت و شکسته شدن سریع‌تر گلبول‌های خون نوزاد وجود دارد که احتمال زردی را افزایش می‌دهد. البته این موارد چندان شایع نیست زیرا پس از زایمان به مادرانی که گروه خونی منفی دارند در صورت نیاز آمپول‌های ضد آنتی بادی تزریق می‌شود.

تأثیر در عبور مکونیوم (مدفوع اولیه سیاه-سبز) نوزاد. میزان زیادی از بیلی روبین در مکونیوم وجود دارد. زردی در صورت نیاز با قرار دادن نوزاد زیر نور برطرف می‌شود.

علت بروز زردی در نوزادان:
رنگ زرد در پوست بر اثر ایجاد رنگدانه‌ای به نام بیلی روبین است. بیلی روبین به طور طبیعی در پی شکسته شدن گلبول‌های قرمز به وجود می‌آید. این سلول‌ها در بزرگسالان طول عمر ۱۲۰ روزه و در نوزادان ۸۰ تا ۱۰۰ روزه دارد. با از بین رفتن سلول‌های قدیمی، بدن به طور منظم به تولید سلول‌های جدید خون می‌پردازد.

در جنین میزان گلبول‌های قرمز برای اکسیژن رسانی بیشتر است اما پس از به دنیا آمدن ریه به کار می‌افتد و بدن نوزاد نیازی به این حجم از گلبول‌های قرمز برای اکسیژن رسانی ندارد. بیلی روبین به شکل محلول در چربی یا به شکل دیگر از طریق روده یا کلیه دفع می‌شود.

بنابراین، بیلی روبین به کبد منتقل می‌شود تا به شکل محلول از طریق صفرا یا ادرار دفع شود. اگر گلبول‌های قرمز سریع‌تر از روند تکامل عملکرد کبد نوزاد، تشکیل شود بیلی روبین انباشته می‌شود.