علل دزدی کودکان چیست؟
کودکان تا سنین ۵-۶ سالگی رفتارهای شبه دزدی را انجام می دهند.
سوال: من شاغل هستم فقط یک دختر ۸ ساله دارم تا کنون هیچ گونه مشکل رفتاری با فرزند خود نداشته ام. حتی اطرافیان دخترم را بخاطر رفتارهای معقولش تحسین می کنند. تا اینکه مدتی متوجه شده ام در بین وسایلش مواردی است که مال او نیست. چند بار از او پرسیدم این وسیله مال تو نیست از کجا آوردی می گفت فلان دوستم به من هدیه داده من هم روی این موضوع مشکوک شدم و همیشه وسایلش را بدون اینکه بفهمد می گردم.
پس از مدتی متوجه شدم این وسایل را بدون اجازه بر میدارد و به خانه می آورد تا حالا به ما دروغ می گفت چند بار جدی با او صحبت کردم و گفتم هرچه نیاز داری بگو تا برایت بخرم گفت چشم مامان دیگر تکرار نمی کنم. ولی بازهم چند روز پیش از خانه دوستش چیزی آورد با پدرش صحبت کردم پدرش او را تنبیه کرده ولی فکر می کنم بازهم تکرار کند. واقعا ماندم که چه کار باید بکنم لطفا راهنمایی ام کنید.
پاسخ: کودکان تا سنین ۵-۶ سالگی رفتارهای شبه دزدی را انجام می دهند. تنها به این دلیل که دوست دارند شیء مورد نظر را داشته باشند و قبح این کار روهم نمی دونن و اگر در این سالها از این کار با روش های مناسب ممانعت نشه این رفتار به صورت عادت درخواهد آمد. اما راه حل مواجهه تنبیه نیست. تا وقتی می تونیم از روش های تشویقی و کارساز استفاده کنیم نباید تنبیه را به کار ببریم.
شما می تونید به روش های غیرمستقیم در صحبت های دوستانه کارهای مثبت و خدادوستانه و کارهای منفی و ناپسند که خدا دوستشون نداره رو برایش تعریف کنید. دست بگذارید روی ویژگی های مثبت خود او و او را تشویق کنید که خدا رو خوشحال کرده اما همچنان در زمانی بعد از رفتارهای منفی و گناه بگید و ... (نه درمورد خودش). یعنی نوعی بشیر و نذیر بودن. پول توجیبی او را زیاد کنید. به بهانه تشویق یک کار مثبت و آنوقت راهنماییش کنید که اگر دوست داشت می تونه مقداری از اون رو جمع کنه تا چیزهایی که دلش میخواد باهاشون بخره و ضمن اینکه عواقب منفی کارش رو (بدون اجازه برداشتن) براش توضیح دهید. بگید که اینطوری از چشم همه دوستانش طرد می شود. همچنان به صورت غیر محسوس رفتارهایش را کنترل کنید و اجازه ندید مطلع بشه. چون اعتماد او را سلب می کنه و این رفتارهای منفی بی شماری رو درپی داره. سعی کنید به صورت غیر افراطی خواسته هایش را بیشتر فراهم کنید (البته نباید بفهمه که چون دزدی کرده اینطوری شده اید). هیچگاه نیز اسم دزدی رو به عنوان برچسب به او نزنید.(تبیان)
پس از مدتی متوجه شدم این وسایل را بدون اجازه بر میدارد و به خانه می آورد تا حالا به ما دروغ می گفت چند بار جدی با او صحبت کردم و گفتم هرچه نیاز داری بگو تا برایت بخرم گفت چشم مامان دیگر تکرار نمی کنم. ولی بازهم چند روز پیش از خانه دوستش چیزی آورد با پدرش صحبت کردم پدرش او را تنبیه کرده ولی فکر می کنم بازهم تکرار کند. واقعا ماندم که چه کار باید بکنم لطفا راهنمایی ام کنید.
پاسخ: کودکان تا سنین ۵-۶ سالگی رفتارهای شبه دزدی را انجام می دهند. تنها به این دلیل که دوست دارند شیء مورد نظر را داشته باشند و قبح این کار روهم نمی دونن و اگر در این سالها از این کار با روش های مناسب ممانعت نشه این رفتار به صورت عادت درخواهد آمد. اما راه حل مواجهه تنبیه نیست. تا وقتی می تونیم از روش های تشویقی و کارساز استفاده کنیم نباید تنبیه را به کار ببریم.
شما می تونید به روش های غیرمستقیم در صحبت های دوستانه کارهای مثبت و خدادوستانه و کارهای منفی و ناپسند که خدا دوستشون نداره رو برایش تعریف کنید. دست بگذارید روی ویژگی های مثبت خود او و او را تشویق کنید که خدا رو خوشحال کرده اما همچنان در زمانی بعد از رفتارهای منفی و گناه بگید و ... (نه درمورد خودش). یعنی نوعی بشیر و نذیر بودن. پول توجیبی او را زیاد کنید. به بهانه تشویق یک کار مثبت و آنوقت راهنماییش کنید که اگر دوست داشت می تونه مقداری از اون رو جمع کنه تا چیزهایی که دلش میخواد باهاشون بخره و ضمن اینکه عواقب منفی کارش رو (بدون اجازه برداشتن) براش توضیح دهید. بگید که اینطوری از چشم همه دوستانش طرد می شود. همچنان به صورت غیر محسوس رفتارهایش را کنترل کنید و اجازه ندید مطلع بشه. چون اعتماد او را سلب می کنه و این رفتارهای منفی بی شماری رو درپی داره. سعی کنید به صورت غیر افراطی خواسته هایش را بیشتر فراهم کنید (البته نباید بفهمه که چون دزدی کرده اینطوری شده اید). هیچگاه نیز اسم دزدی رو به عنوان برچسب به او نزنید.(تبیان)
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼