دست زدن کودک به آلتش، تاثیری در بلوغش دارد؟
سوال مخاطب نی‌نی‌بان: سلام. پسری دارم ۵ سال و نیمه. مدتی هست که همه اش دستش توی شلوارش است. می خواستم ببینم این موضوع روی بلوغش اثر دارد؟ باید پیگیری کنم یا طبیعی است؟
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه:
معمولا خودارضایی در مورد کودکان کمتر شکل می گیرد و معنی واقعی در مورد خودارضایی کودکان این نیست. بیشتر خانواده ها نگران دستکاری جنسی کودکان شان هستند تا خودارضایی. در واقع امکان خودارضایی کودکان خیلی کم است و بیشتر به صورت دستکاری های جنسی است که خانواده فکر می کند شکل خودارضایی دارد. در دستکاری های جنسی معمولا بچه ها چند پارامتر و مشکلات روانی را پشت سر می گذارند. در ابتدا کودکان می تواند هویت جنسی پیدا کند و به نقش خودشان پی ببرد و به آن اشاره بکنند مثلا بگویند که من دختر هستم و یا پسر هستم و در ادامه به تناسب هویت جنسی خودشان رفتار می کنند و مرحله بعدی می آیند به سمت دستکاری های جنسی، به شکلی که مادر گزارش می دهد که من دیدم دست دخترم و یا پسرم در لباس زیرش است و... یک سری از این رفتارها به نگاه جنسی برمی گردد. به عبارت دیگر بچه ها نسبت به عضو جنسی دیگران حساس می شوند و کنجکاو می شوند و می خواهند بدانند دستگاه جنسی دیگران به چه شکلی است. مسئله بعدی بازی های جنسی است. در حقیقت کودکان به نوعی بازی های خودشان را سوق می دهند به سمت بازی های جنسی مثل آمپول بازی و... . مسئله بعدی تفکیک جنسی است؛ یعنی بچه ها سعی می کنند در نوع بازی های شان تفکیک جنسیتی داشته باشند. به طور مثال در بازی ها می گویند پسرها این طرف و دخترها آن طرف. و بعد هم لذت جنسی و یا رفتار جنسی پیش می آید. در این مواردی که گفته شد دستگاه جنسی می توانند نزدیک باشد به آن مورد ارضا جنسی که منظور سوال هم هست.
در اتاق روان شناسی از هر ۱۰۰۰ نفر مراجعه کننده فقط ۲ یا ۳ نفر از والدین می گویند که فرزندشان به قدری به خودش دست می زند و به اصطلاح با خودش ور می رود که آن حالات مخصوص ارضا شدن بزرگسالان را از خود نشان می دهد یا وقتی مادر دست کودک را از عضو جنسی اش دور می کند کودک از مادر خواهش و به او التماس می کند و گریه می کند که اجازه بدهد کارش را انجام بدهد. در واقع کودک به قدری عضو جنسی اش را دستکاری می کند تا به نوعی به لذت جنسی برسد. معمولا در شکل گیری این مرحله مادر یا پدر گزارش کرده اند که در زمان کودکی فرزندشان با عضو بدن او بازی می کردند تا او خوابش ببرد. در حالیکه ممکن است این رفتارها باعث شود که کودک هنگامی که بزرگ شد و حتی در بزرگسالی نتواند این گذر روانی را خیلی خوب طی کند و زندگی اش با مشکلات روانی همراه باشد.
دیدگاه روانکاوی دیگر این است که وقتی مادر به زور کودک را از شیر گرفته این اتفاق یا مشکل برای او ایجاد شده است. برخی از بچه ها می خواهند یک آشنایی نسبی با دستگاه تناسلی خودشان پیدا کنند و زمان طولانی دست شان داخل لباس شان است و به نوعی با عضو جنسی خودشان بازی می کنند و با این کار به آن نیاز روانکاوانه خودشان که کنجکاوی جنسی یا لذت جنسی است پاسخ می دهند. اگر خانواده ها کمک کنند و آموزش های درست جنسی ببینند و به فرزندشان هم آموزش بدهند به راحتی می تواند این بحران را پشت سر بگذارد، ولی اگر با دعوا و تندی و بداخلاقی رفتار کنند کار تثبیت می شود و قطعا مشکلاتی در آینده خواهند داشت.
بهترین راه حلی که می توان به خانواده ها پیشنهاد کرد این است که زمان هایی که فرزندشان دستش را در لباس زیرش می کند ـ خودآگاه و ناخودآگاه ـ آن زمان ها را شناسایی کنند. به طور مثال ممکن است یک خانواده گزارش بدهند زمانی که فرزند من از مدرسه به خانه برمی گردد و هنگام در آوردن لباس هایش مدتی دستش در لباس زیرش است و یا اینکه گزارش می دهند وقتی فرزندشان به حمام می رود مدتی در حمام می نشیند و با عضو جنسیش بازی می کند و یا در هنگام تماشای تلویزیون این کار را انجام می دهد. بچه ها معمولا مکان های خاصی را برای انجام این کار انتخاب می کنند و یکی از کارهایی که خانواده ها باید انجام بدهند شناسایی این مکان ها است به طور مثال مادری گزارش می کند که وقتی وارد اتاق می شود می بیند فرزندش دراز کشیده و دستش در شلوارش است. گاهی آن اتاق، آن وقت و آن شرایط باعث می شود که کودک به خودش دست بزند. پس دو عامل یکی شناسایی موقعیت و یکی شناسایی مکان در رفع این عادت موثر است و مرحله سوم جا به جا سازی است. زمانی که مادر با چنین موردی مواجه می شود باید جا به جا سازی بکند یعنی وسیله دیگر را در اختیار کودک بگذارد مثل کنترل تلویزیون یا او را دعوت به انجام کار دیگری بکند مثلا بگوید «بیا اینجا میوه بخوریم» یا سوالی را ازکودک مطرح کند مثل اینکه بپرسد «این خودکار مال تو است؟» تا به این ترتیب بتواند دست فرزندش را از لباسش بیرون بیاورد. پدرها و مادرها در مواجه با این شرایط به هیچ عنوان کودک را دعوا نکنند و رفتار خشونت آمیز نداشته باشد و بداند این رفتار ناآگاهانه و جاهلانه است و هیچ نوع آرامش خاطری ایجاد نمی کند. یادتان باشد با داد و بی داد کردن مشکل حل نمی شود و باعث می شود که فرزند کنجکاویش نسبت به مسائل جنسی بیشتر شود.
توصیه مهم بعدی عدم ارسال پیام های «نکن» به کودک است. وقتی والدین چنین رفتاری را از کودک می بینبد با خشونت نگوید «نکن» یا «مگر نگفتم این کار را نکن»؛ چون این برخوردها باعث می شود مشکلاتی برای آینده فرزند به وجود بیاورد. والدین همچنین نباید موقعیتی را فراهم کنند که کنجکاوی جنسی فرزندشان تحریک شود. به طور مثال یک بچه یا نوزاد را در مقابل بچه دیگر باز نکنند تا پوشکش را عوض کنند یا بازش نکنند که هوا بخورد. مسئله دیگر نوع پوشش خود مادر در خانه است است. مادرانی که لباس های فوق العاده راحت می پوشند باعث می شوند که کودکان با مشاهده و کنجکاوی به عضو جنسی خودشان پدست بزنند و نگاه کنند.
راه حل بعدی توجه به بازی های کودکانه است. در بازی های جنسی بچه ها دوست دارند آمپول زدن را روی یکدیگر انجام بدهند یا آن را تجربه بکنند. این را باید به بچه ها یاد بدهند یا آموزش بدهند که آمپول را روی بدن عروسک بزنند نه روی دوست یا همنوع خودشان. آمپول زدن یک بازی جنسی است پس والدین باید بازی را از افراد طبیعی بر روی عروسک ها منتقل بکنند. همچنین باید آموزش و تربیت جنسی لازم را به کودک بدهند که اگر بچه ها در چنین موقعیتی قرار گرفت بتواند از خودش دفاع کند.
در کنجکاوی های جنسی ممکن است بچه ها شلوار همدیگر را پایین بکشند و به عضو جنسی یکدیگر نگاه بکنند و یا دست بزنند. ما باید به بچه های خودمان یاد بدهیم که هر کسی یک سری نقاط خصوصی دارد و نقاط خصوصی یا کلام خصوصی ما نباید جایی گفته شود و دیده شود. مثلا ممکن است پدر و یا مادر با هم دعوا کنند و حرف هایی به هم بزنند و بعد با هم آشتی کنند ولی ما نباید این کلام های خصوصی را بیرون از خانه ببریم و به کسی بگوییم. نقاط جنسی خصوصی بدن مان هم مانند همین کلام های خصوصی است و نباید به کسی درباره شان بگوییم و نشانش بدهیم. کودک باید یاد بگیرد که هیچکس حق ندارد به نقاط خصوصی او دست بزند و یا حتی آن را ببیند. و همچنین باید به او بگویید که « تو هم حق نداری به اعضای خصوصی دیگران و دوستانت دست بزنی و یا حتی آن را نگاه کنی. به جز پدر و یا مادر یا دکتر که محرم ما هستند که در حالت بیماری و یا وقتی نیاز به کمک داریم می توانند عضو جنسی ما را ببینند و یا به آن دست بزنند، هیچ کس دیگر این حق را ندارد.»
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه:
معمولا خودارضایی در مورد کودکان کمتر شکل می گیرد و معنی واقعی در مورد خودارضایی کودکان این نیست. بیشتر خانواده ها نگران دستکاری جنسی کودکان شان هستند تا خودارضایی. در واقع امکان خودارضایی کودکان خیلی کم است و بیشتر به صورت دستکاری های جنسی است که خانواده فکر می کند شکل خودارضایی دارد. در دستکاری های جنسی معمولا بچه ها چند پارامتر و مشکلات روانی را پشت سر می گذارند. در ابتدا کودکان می تواند هویت جنسی پیدا کند و به نقش خودشان پی ببرد و به آن اشاره بکنند مثلا بگویند که من دختر هستم و یا پسر هستم و در ادامه به تناسب هویت جنسی خودشان رفتار می کنند و مرحله بعدی می آیند به سمت دستکاری های جنسی، به شکلی که مادر گزارش می دهد که من دیدم دست دخترم و یا پسرم در لباس زیرش است و... یک سری از این رفتارها به نگاه جنسی برمی گردد. به عبارت دیگر بچه ها نسبت به عضو جنسی دیگران حساس می شوند و کنجکاو می شوند و می خواهند بدانند دستگاه جنسی دیگران به چه شکلی است. مسئله بعدی بازی های جنسی است. در حقیقت کودکان به نوعی بازی های خودشان را سوق می دهند به سمت بازی های جنسی مثل آمپول بازی و... . مسئله بعدی تفکیک جنسی است؛ یعنی بچه ها سعی می کنند در نوع بازی های شان تفکیک جنسیتی داشته باشند. به طور مثال در بازی ها می گویند پسرها این طرف و دخترها آن طرف. و بعد هم لذت جنسی و یا رفتار جنسی پیش می آید. در این مواردی که گفته شد دستگاه جنسی می توانند نزدیک باشد به آن مورد ارضا جنسی که منظور سوال هم هست.
در اتاق روان شناسی از هر ۱۰۰۰ نفر مراجعه کننده فقط ۲ یا ۳ نفر از والدین می گویند که فرزندشان به قدری به خودش دست می زند و به اصطلاح با خودش ور می رود که آن حالات مخصوص ارضا شدن بزرگسالان را از خود نشان می دهد یا وقتی مادر دست کودک را از عضو جنسی اش دور می کند کودک از مادر خواهش و به او التماس می کند و گریه می کند که اجازه بدهد کارش را انجام بدهد. در واقع کودک به قدری عضو جنسی اش را دستکاری می کند تا به نوعی به لذت جنسی برسد. معمولا در شکل گیری این مرحله مادر یا پدر گزارش کرده اند که در زمان کودکی فرزندشان با عضو بدن او بازی می کردند تا او خوابش ببرد. در حالیکه ممکن است این رفتارها باعث شود که کودک هنگامی که بزرگ شد و حتی در بزرگسالی نتواند این گذر روانی را خیلی خوب طی کند و زندگی اش با مشکلات روانی همراه باشد.
دیدگاه روانکاوی دیگر این است که وقتی مادر به زور کودک را از شیر گرفته این اتفاق یا مشکل برای او ایجاد شده است. برخی از بچه ها می خواهند یک آشنایی نسبی با دستگاه تناسلی خودشان پیدا کنند و زمان طولانی دست شان داخل لباس شان است و به نوعی با عضو جنسی خودشان بازی می کنند و با این کار به آن نیاز روانکاوانه خودشان که کنجکاوی جنسی یا لذت جنسی است پاسخ می دهند. اگر خانواده ها کمک کنند و آموزش های درست جنسی ببینند و به فرزندشان هم آموزش بدهند به راحتی می تواند این بحران را پشت سر بگذارد، ولی اگر با دعوا و تندی و بداخلاقی رفتار کنند کار تثبیت می شود و قطعا مشکلاتی در آینده خواهند داشت.
بهترین راه حلی که می توان به خانواده ها پیشنهاد کرد این است که زمان هایی که فرزندشان دستش را در لباس زیرش می کند ـ خودآگاه و ناخودآگاه ـ آن زمان ها را شناسایی کنند. به طور مثال ممکن است یک خانواده گزارش بدهند زمانی که فرزند من از مدرسه به خانه برمی گردد و هنگام در آوردن لباس هایش مدتی دستش در لباس زیرش است و یا اینکه گزارش می دهند وقتی فرزندشان به حمام می رود مدتی در حمام می نشیند و با عضو جنسیش بازی می کند و یا در هنگام تماشای تلویزیون این کار را انجام می دهد. بچه ها معمولا مکان های خاصی را برای انجام این کار انتخاب می کنند و یکی از کارهایی که خانواده ها باید انجام بدهند شناسایی این مکان ها است به طور مثال مادری گزارش می کند که وقتی وارد اتاق می شود می بیند فرزندش دراز کشیده و دستش در شلوارش است. گاهی آن اتاق، آن وقت و آن شرایط باعث می شود که کودک به خودش دست بزند. پس دو عامل یکی شناسایی موقعیت و یکی شناسایی مکان در رفع این عادت موثر است و مرحله سوم جا به جا سازی است. زمانی که مادر با چنین موردی مواجه می شود باید جا به جا سازی بکند یعنی وسیله دیگر را در اختیار کودک بگذارد مثل کنترل تلویزیون یا او را دعوت به انجام کار دیگری بکند مثلا بگوید «بیا اینجا میوه بخوریم» یا سوالی را ازکودک مطرح کند مثل اینکه بپرسد «این خودکار مال تو است؟» تا به این ترتیب بتواند دست فرزندش را از لباسش بیرون بیاورد. پدرها و مادرها در مواجه با این شرایط به هیچ عنوان کودک را دعوا نکنند و رفتار خشونت آمیز نداشته باشد و بداند این رفتار ناآگاهانه و جاهلانه است و هیچ نوع آرامش خاطری ایجاد نمی کند. یادتان باشد با داد و بی داد کردن مشکل حل نمی شود و باعث می شود که فرزند کنجکاویش نسبت به مسائل جنسی بیشتر شود.
توصیه مهم بعدی عدم ارسال پیام های «نکن» به کودک است. وقتی والدین چنین رفتاری را از کودک می بینبد با خشونت نگوید «نکن» یا «مگر نگفتم این کار را نکن»؛ چون این برخوردها باعث می شود مشکلاتی برای آینده فرزند به وجود بیاورد. والدین همچنین نباید موقعیتی را فراهم کنند که کنجکاوی جنسی فرزندشان تحریک شود. به طور مثال یک بچه یا نوزاد را در مقابل بچه دیگر باز نکنند تا پوشکش را عوض کنند یا بازش نکنند که هوا بخورد. مسئله دیگر نوع پوشش خود مادر در خانه است است. مادرانی که لباس های فوق العاده راحت می پوشند باعث می شوند که کودکان با مشاهده و کنجکاوی به عضو جنسی خودشان پدست بزنند و نگاه کنند.
راه حل بعدی توجه به بازی های کودکانه است. در بازی های جنسی بچه ها دوست دارند آمپول زدن را روی یکدیگر انجام بدهند یا آن را تجربه بکنند. این را باید به بچه ها یاد بدهند یا آموزش بدهند که آمپول را روی بدن عروسک بزنند نه روی دوست یا همنوع خودشان. آمپول زدن یک بازی جنسی است پس والدین باید بازی را از افراد طبیعی بر روی عروسک ها منتقل بکنند. همچنین باید آموزش و تربیت جنسی لازم را به کودک بدهند که اگر بچه ها در چنین موقعیتی قرار گرفت بتواند از خودش دفاع کند.
در کنجکاوی های جنسی ممکن است بچه ها شلوار همدیگر را پایین بکشند و به عضو جنسی یکدیگر نگاه بکنند و یا دست بزنند. ما باید به بچه های خودمان یاد بدهیم که هر کسی یک سری نقاط خصوصی دارد و نقاط خصوصی یا کلام خصوصی ما نباید جایی گفته شود و دیده شود. مثلا ممکن است پدر و یا مادر با هم دعوا کنند و حرف هایی به هم بزنند و بعد با هم آشتی کنند ولی ما نباید این کلام های خصوصی را بیرون از خانه ببریم و به کسی بگوییم. نقاط جنسی خصوصی بدن مان هم مانند همین کلام های خصوصی است و نباید به کسی درباره شان بگوییم و نشانش بدهیم. کودک باید یاد بگیرد که هیچکس حق ندارد به نقاط خصوصی او دست بزند و یا حتی آن را ببیند. و همچنین باید به او بگویید که « تو هم حق نداری به اعضای خصوصی دیگران و دوستانت دست بزنی و یا حتی آن را نگاه کنی. به جز پدر و یا مادر یا دکتر که محرم ما هستند که در حالت بیماری و یا وقتی نیاز به کمک داریم می توانند عضو جنسی ما را ببینند و یا به آن دست بزنند، هیچ کس دیگر این حق را ندارد.»
پ
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼