جدا خوابیدن کودک، سن مشخصی دارد؟

پرسش: پسرم 4 سال و ۹ ماه داره. ازحدود هشت ماه پیش با انتخاب خودش تو اتاق خودش می خوابه. (از ابتدای تولدش همیشه توی اتاق ما هم توی تخت خودش می خوابید وقتایی که می خواست بین ما بخوابه پدرش سفت بغلش می کرد به شوخی و وقتی می دید جاش تنگه می گفت که می خواد توی تختش بخوابه).

اما از حدود سه هفته پیش که به مسافرت رفتیم و توی مسافرت پسرم پیش ما می خوابید و بعد از مسافرت هم مریض شد و من پیش اون می خوابیدم دیگه دوست نداره که تنها بخوابه دو سه بار تا صبح بیدار می شه و گریه می کنه که می خوام بیام پیش شما بخوابم. پدرش می‌گه زیاد مهم نیست برشگردونیم توی اتاق خودمون. اما من دلم نمیاد حالا که خودش سوا شده دوباره برشگردونم. توی این مدت من مدل اتاقش رو عوض کردم تزیین کردم چراغ گذاشتم. شب ها تا موقع ای که بخوابه توی اتاقش می مونم. قصه می خونم. وقتایی که از خواب پامیشه گریه می کنه من پیشش می خوابم اما باز هم بیدار می شه گریه می کنه.ولی زودتر آروم می شه. چون وابسته بود از اول من فکر می کردم تا نه سالگی اتاقش رو عوض نمی کنم اما خودش خواست.حتی از تاریکی هم نمی ترسید می گفت برق رو خاموش کن.

پاسخ: تاکنون محققان زمان خاصی را برای جدا کردن اتاق کودک زیر پنج سال پیشنهاد نکرده‌اند. تا جایی که شما و کودکتان خواب کافی دارید و به روابط زناشویی شما آسیبی نمی‌رسد، خوابیدن کودک با شما اشکالی ایجاد نمی‌کند. این که فرزند شما قبل از سفر توانسته بود به تنهایی بخوابد یعنی می‌تواند استقلال را تجربه کند ولی به دلیل بیماری که برایش رخ داده بود حالا کمی حساس‌تر شده و به شما می‌آویزد.

این که برخی می‌گویند کودک را در اتاق خود رها کنید تا به خواب برود حتی اگر گریه کند بسیار بی‌رحمانه است. زیرا در این حالت کودک از دریافت کمک ناامیده شده و ممکن است به درون خود فرو رود و اعتماد خود را به والد و دنیای بیرون از دست بدهد. والدین از وابسته شدن کودک خود می‌ترسند، غافل از اینکه با این کار ضربه‌ای به امنیت روانی او وارد می‌کنند که خیلی بیشتر از وابستگی است. باید دید هدف از جدا کردن جای کودک چیست؟ گاهی کاری که با کودک خود می‌کنیم که ضربه‌ای بزرگ‌تر از نتیجه‌ای که قرار است بگیریم به او وارد می‌کند. همین نوع روش شوخی و قشنگ کردن اتاق پس از اینکه شرایط پسرتان به ثبات رسید، بهتر نتیجه می‌دهد.