چکار کنم کودکم خجالتی نباشد؟
روح و روان کودکان مانند جسم آن‌ها مهم و گاهی نیاز به درمان دارد.
پرسش: پسری 3 سال و ۳ ماهه دارم. این کودک من خیلی خجالتی است و در کل بچه ای آرام و باادب و به شدت به من وابسته است. مدت ۷ ماه است که شب ادرای دارد به همین خاطر او را مشاوره بردم و نتیجه مشاوره این بود که گفت که کودک شما استرس دارد و برای خجالتی بودن او کتاب "چرا این بچه اینقدر خجالتیه "را بخوانید و حتما به مهد برود.
به خاطر مشکلات مالی من به مشاوره ادامه ندادم ولی بعد از مشاوره او را به مهد بردم ولی در مهد تمام مدت در بغل من نشسته و با بچه ها بازی نمی کند. الان مدت ۲ هفته است که به این کارش ادامه می دهد و مدت۳ روز است که هر دقیقه از من می پرسد باز به مهد می‌ریم؟ من دوست ندارم با بچه ها بازی کنم. مربیانش گفتند چند روزی او را به مهد نیار تا خودش بگوید که بریم اما متاسفانه او باز هم تمایلی به مهد ندارد. آیا مهد بردنش را جدی بگیرم؟ علت اینکه دوستی پیدا نمی کند و با آن ها بازی نمی کند چیست؟ با این که ما زندگی آرام و خوبی داریم علت استرسش چیست؟
پاسخ: روح و روان کودکان مانند جسم آن‌ها مهم و گاهی نیاز به درمان دارد. ولی متاسفانه والدین چون دردهای روحی را یا نمی‌بینند و یا اینکه باید عوارض وخیمی بدهد تا متوجه بشوند، گاهی آن را جدی نمی‌گیرند. اگر فرزند شما به درد جسمی مبتلا شود درمان او را نیمه‌کاره رها می‌کنید؟ مهد رفتن در صورتی که فقط مشکل فرزند شما ارتباط برقرار کردن با بقیه باشد می‌تواند کمک کند. ولی اتفاقاً برای کودکی که مضطرب است و استرس دارد ممکن است با ترس هم همراه باشد. برای مشکلات اضطرابی ورزش بسیار کمک کننده است.
هر روز او را به پارک ببرید تا او حسابی بازی بکند، آن قدر که خیس عرق شود. پس از یک ماه که این کار را کردید، ورزش برای او مثل یک قرص ضد اضطراب عمل خواهد کرد، و اثراتش را خواهد گذاشت. ورزش باید دوست همیشگی این کودک باشد و آن را رها نکنید. وقتی فرزند شما اینقدر از مهد بدش می‌آید و نگران است، لازم نیست به زور او را به مهد ببرید. بچه ها هنگامی که متولد می‌شوند چند دسته هستند: آرام، دشوار، کند (دیر‌جوش) و این تقسیم بندی براساس میزان گریه ، الگوی خواب و خوراک، دفع، بچه‌ها را جدا می‌کنند.
کودک آرام الگوی دفع منظم و خوراک منظم و گریه معمولی دارد و بچه‌های دشوار درست نقطه ی مقابل این ها هستند. پس اولین مسئله این است که کودک شما از کدام دسته است؟ در صورتی که کودک دشواری باشد ، رفتار صبورانه و پر مهر شما به او کمک می‌کند تا تعدیلی در حالات او ایجاد شود، ولی در کل او تعامل راحتی با دنیا ندارد.
اگر او یک کودک آرام بوده ، این احتمال وجود دارد که در دل‌بستگی او اختلالی ایجاد شده و او به اندازه کافی احساس امنیت و آرامش از طریق شما کسب نکرده که بتواند به بازی و کاوش در محیط بپردازد. گاهی هم خود شما به عنوان والد حالتان خوب نیست و اگر که خود شما افسرده و یا مضطربی حالات شما می‌تواند روی فرزندتان تاثیرات جدی بگذارد.
به خاطر مشکلات مالی من به مشاوره ادامه ندادم ولی بعد از مشاوره او را به مهد بردم ولی در مهد تمام مدت در بغل من نشسته و با بچه ها بازی نمی کند. الان مدت ۲ هفته است که به این کارش ادامه می دهد و مدت۳ روز است که هر دقیقه از من می پرسد باز به مهد می‌ریم؟ من دوست ندارم با بچه ها بازی کنم. مربیانش گفتند چند روزی او را به مهد نیار تا خودش بگوید که بریم اما متاسفانه او باز هم تمایلی به مهد ندارد. آیا مهد بردنش را جدی بگیرم؟ علت اینکه دوستی پیدا نمی کند و با آن ها بازی نمی کند چیست؟ با این که ما زندگی آرام و خوبی داریم علت استرسش چیست؟
پاسخ: روح و روان کودکان مانند جسم آن‌ها مهم و گاهی نیاز به درمان دارد. ولی متاسفانه والدین چون دردهای روحی را یا نمی‌بینند و یا اینکه باید عوارض وخیمی بدهد تا متوجه بشوند، گاهی آن را جدی نمی‌گیرند. اگر فرزند شما به درد جسمی مبتلا شود درمان او را نیمه‌کاره رها می‌کنید؟ مهد رفتن در صورتی که فقط مشکل فرزند شما ارتباط برقرار کردن با بقیه باشد می‌تواند کمک کند. ولی اتفاقاً برای کودکی که مضطرب است و استرس دارد ممکن است با ترس هم همراه باشد. برای مشکلات اضطرابی ورزش بسیار کمک کننده است.
هر روز او را به پارک ببرید تا او حسابی بازی بکند، آن قدر که خیس عرق شود. پس از یک ماه که این کار را کردید، ورزش برای او مثل یک قرص ضد اضطراب عمل خواهد کرد، و اثراتش را خواهد گذاشت. ورزش باید دوست همیشگی این کودک باشد و آن را رها نکنید. وقتی فرزند شما اینقدر از مهد بدش می‌آید و نگران است، لازم نیست به زور او را به مهد ببرید. بچه ها هنگامی که متولد می‌شوند چند دسته هستند: آرام، دشوار، کند (دیر‌جوش) و این تقسیم بندی براساس میزان گریه ، الگوی خواب و خوراک، دفع، بچه‌ها را جدا می‌کنند.
کودک آرام الگوی دفع منظم و خوراک منظم و گریه معمولی دارد و بچه‌های دشوار درست نقطه ی مقابل این ها هستند. پس اولین مسئله این است که کودک شما از کدام دسته است؟ در صورتی که کودک دشواری باشد ، رفتار صبورانه و پر مهر شما به او کمک می‌کند تا تعدیلی در حالات او ایجاد شود، ولی در کل او تعامل راحتی با دنیا ندارد.
اگر او یک کودک آرام بوده ، این احتمال وجود دارد که در دل‌بستگی او اختلالی ایجاد شده و او به اندازه کافی احساس امنیت و آرامش از طریق شما کسب نکرده که بتواند به بازی و کاوش در محیط بپردازد. گاهی هم خود شما به عنوان والد حالتان خوب نیست و اگر که خود شما افسرده و یا مضطربی حالات شما می‌تواند روی فرزندتان تاثیرات جدی بگذارد.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼