روابط زناشویی در دوران پریود، عواقب دارد؟
چرا مقاربت حین پریود بودن حرام است؟
پرسش: می دونم که مقاربت حین پریود بودن حرامِ البته اینو تازه فهمیدم و قبلا چند بار با همسرم این کارو انجام دادم می خواستم بدونم چرا حرامه؟ آیا مشکلی برای زن به وجود میاد؟
پاسخ: فلسفه بسیاری از احکام گاهی از دید و فهم ما دور است ولی به صورت مختصر چند علت ذکر می شود که به بررسی آسیب های پزشکی و روحی و روانی این عمل بیشتر پرداخته است و لذا در واقع ما باید تعبداً بعضی از کارها را انجام یا ترک کنیم تا به مطلوب الهی نزدیک شویم :
۱- یکی از مهمترین عوامل لازم جهت مقاربتِ مطلوب وجود آرامش روحی و میل جنسی است که در اصطلاح پزشکی به آن ( Libido ) یا میل جنسی گویند. یعنی طرفین میل به مقاربت داشته باشند و الا در صورت عدم وجود میل از یک یا هر دو طرف عمل جنسی برای طرفی که میل کافی ندارد، نه تنها مطلوب و پسندیده نیست، بلکه موجب تنفر نیز می شود. در دوران قاعدگی، سطح هورمون های جنسی خانم ها (استروژن و پروژسترون) کاهش می یابد و در اثر آن دیواره داخلی رحم ریزش یافته و خونریزی می شود.
در این دوران از یک طرف به علت کاهش هورمونی، عواطف و روحیه خانمها بسیار حساس و زودرنج شده و کج خلقی و بیحوصلگی خانمها در این دوره بیشتر می شود و حتی گاه تحمل بچه داری را ندارند. از طرف دیگر خونریزی از توان جسمی آنها می کاهد (درست مثل این که شما بروید بانک خون و یک کیسه خون بدهید) و به این دلیل از نظر پزشکی توصیه کرده اند که در کارهای منزل مثل لباس شستن، ظرف شستن و... در این مدت به خصوص روزهای اول خانمها را یاری دهید. حال با این اوصاف آیا مقاربت که هم آمادگی روحی می خواهد و هم آمادگی جسمی صحیح است؟
مسلما در این گونه مواقع فقط مرد به لذت جنسی می رسند، ولی زن به لحاظ عدم آمادگی به اوج لذت جنسی یا اُرگاسم نمی رسد و دچار درد ناحیه کمر و لگن و... شده و احتمال سردمزاجی و کاهش میل جنسی حتی در دوران طهارت و پاکی برای او وجود دارد. حتی گاهی به علت عدم آمادگی روحی و جنسیِ زن، خود مرد هم آن طور که باید لذت نمی برد؛ یعنی غدد ترشحی دستگاه تناسلی زن که مسیر مقاربت را لزج و آماده میکنند، به خوبی فعالیت نمی کنند و مقاربتی دردناک همراه با خاطرهای بد برای زن به دنبال دارد و خود مرد هم به ارگاسم نرسیده است. در حالی که تمام توصیه های پزشکی این است که بهترین مقاربت، مقاربتی است که هر دو جنس آن هم در یک زمان و یا با فاصله زمانی اندک به اوج لذت جنسی (اُرگاسم) برسند.
۲- یکی از اهداف مقاربت، تکثیر نسل است. هر چند از نظر پزشکی احتمال آبستنی زن در ایام عادت بسیار کم است، ولی در بعضی از قبایل یهودی (در اسرائیل) که به مقاربت در ایام عادت ماهانه نیز می پردازند و در مواردی زنها حامله می شوند، بیماریهای ارثی و نواقص ژنتیکی متعددی در بچه ها مشاهده شده و حتی در کتب پزشکی ثبت و ضبط شده است. بنابراین جهت اجتناب از پیدا کردن چنین فرزندان ناقص الخلقهای، اجتناب پسندیده تر است.
۳- استراحت جنسی برای هر دو جنس (مرد و زن) یک ضرورت است، که علم نیز آن را ثابت کرده است. قاعدگی خانم ها وسیله ای اجباری است برای این که زن و مرد مدتی استراحت جنسی داشته باشند و بعد از آن با میل و رغبت بیشتر در کنار یکدیگر باشند. از طرف دیگر به واسطه افراط دچار خودکشی نشوند. هر بار نزدیکی و مقاربت که همراه با ارگاسم باشد، تمام عضلات بدن (حتی عضلات موها که هر کدام از موهای بدن انسان به غیر از سر و صورت دارای عضلهای بسیار کوچک است و موقع بیرون آمدن از استخر یا ترس و... منقبض شده و موها را راست می کند) به یک باره منقبض شده و به شدت از ذخیره انرژی بدن می کاهد. احساس خستگی شدید بعد از مقاربت به خاطر همین مطلب است.
سخن معروف بوعلی سینا ـ که کتاب قانونش صدها سال در دانشکده های پزشکی تدریس می شد ـ این است که انسان با هر بار مجامعت یک میخ به تابوتش میزند و چه بسا در اثر افراط، سریعا به پایان زندگی جنسی و دنیوی خود برسد. بنابراین علم حکم می کند اجبارا هم که شده، در این مدت خود و همسرتان استراحت کنید.
۴- در طول دوران قاعدگی، لایه داخلی رحم، دهانه رحم و مجرای داخلی مهبل ریزش دارند و سطوح و لایه های زیرین تا اتمام دوران قاعدگی بسیار نازک و شکننده هستند و هرگونه تماسی ایجاد خراش و آسیب دیدگی می نماید که زمینه را برای بروز عفونت های بعدی فراهم می نماید.
۵- اغلب انجام نزدیکی منجر به ایجاد پارگی ها ( Lacerarions) و آسیبهای بافتی می نماید که در حالت طبیعی به لحاظ حضور ترشحات این آسیب های جزئی به سرعت و با تکثیر سلول ها ترمیم می شود. در دوران قاعدگی ترشحات طبیعی واژن (مهبل) حضور ندارند [ که خود به دلیل اُفت هورمونی است ] و لذا ترمیم با اشک ال مواجه می گردد. به همین دلیل است که اگر در این دوران نزدیکی صورت گیرد با احساس سوزش و درد توأم خواهد بود.
۶- طول دوران سیکل قاعدگی ۲۸ روز فرض میشود که تخمک گذاری ۱۴ روز قبل از بروز قاعدگی صورت می پذیرد. لذا پیش بینی زمان تخمک گذاری بسیار دشوار است. در برخی موارد زمان تخمک گذاری به جلو افتاده و در اواخر قاعدگی (قاعدگی های طولانی) صورت می گیرد. لذا برای زوجینی که قصد پیشگیری از بارداری را دارند نزدیکی منجر به باروری می شود.
۷- دوران قاعدگی برای اکثر خانم ها همراه با دردهای لگنی، شکمی، کمردرد، احتقان ناحیه شکم، احساس سنگینی و درد ناحیه پستان ها و... همراه است. به علاوه فرد دچار افسردگی و اضطراب و برخی دیگر علائم روحی - روانی نیز هست. لذا تحمیل نزدیکی در چنین حالتِ بیمار گونه ای صحیح نبوده و تجربه منفی به بار خواهد آورد که در روابط آتی زناشویی ایجاد مشکل خواهد کرد.
پاسخ: فلسفه بسیاری از احکام گاهی از دید و فهم ما دور است ولی به صورت مختصر چند علت ذکر می شود که به بررسی آسیب های پزشکی و روحی و روانی این عمل بیشتر پرداخته است و لذا در واقع ما باید تعبداً بعضی از کارها را انجام یا ترک کنیم تا به مطلوب الهی نزدیک شویم :
۱- یکی از مهمترین عوامل لازم جهت مقاربتِ مطلوب وجود آرامش روحی و میل جنسی است که در اصطلاح پزشکی به آن ( Libido ) یا میل جنسی گویند. یعنی طرفین میل به مقاربت داشته باشند و الا در صورت عدم وجود میل از یک یا هر دو طرف عمل جنسی برای طرفی که میل کافی ندارد، نه تنها مطلوب و پسندیده نیست، بلکه موجب تنفر نیز می شود. در دوران قاعدگی، سطح هورمون های جنسی خانم ها (استروژن و پروژسترون) کاهش می یابد و در اثر آن دیواره داخلی رحم ریزش یافته و خونریزی می شود.
در این دوران از یک طرف به علت کاهش هورمونی، عواطف و روحیه خانمها بسیار حساس و زودرنج شده و کج خلقی و بیحوصلگی خانمها در این دوره بیشتر می شود و حتی گاه تحمل بچه داری را ندارند. از طرف دیگر خونریزی از توان جسمی آنها می کاهد (درست مثل این که شما بروید بانک خون و یک کیسه خون بدهید) و به این دلیل از نظر پزشکی توصیه کرده اند که در کارهای منزل مثل لباس شستن، ظرف شستن و... در این مدت به خصوص روزهای اول خانمها را یاری دهید. حال با این اوصاف آیا مقاربت که هم آمادگی روحی می خواهد و هم آمادگی جسمی صحیح است؟
مسلما در این گونه مواقع فقط مرد به لذت جنسی می رسند، ولی زن به لحاظ عدم آمادگی به اوج لذت جنسی یا اُرگاسم نمی رسد و دچار درد ناحیه کمر و لگن و... شده و احتمال سردمزاجی و کاهش میل جنسی حتی در دوران طهارت و پاکی برای او وجود دارد. حتی گاهی به علت عدم آمادگی روحی و جنسیِ زن، خود مرد هم آن طور که باید لذت نمی برد؛ یعنی غدد ترشحی دستگاه تناسلی زن که مسیر مقاربت را لزج و آماده میکنند، به خوبی فعالیت نمی کنند و مقاربتی دردناک همراه با خاطرهای بد برای زن به دنبال دارد و خود مرد هم به ارگاسم نرسیده است. در حالی که تمام توصیه های پزشکی این است که بهترین مقاربت، مقاربتی است که هر دو جنس آن هم در یک زمان و یا با فاصله زمانی اندک به اوج لذت جنسی (اُرگاسم) برسند.
۲- یکی از اهداف مقاربت، تکثیر نسل است. هر چند از نظر پزشکی احتمال آبستنی زن در ایام عادت بسیار کم است، ولی در بعضی از قبایل یهودی (در اسرائیل) که به مقاربت در ایام عادت ماهانه نیز می پردازند و در مواردی زنها حامله می شوند، بیماریهای ارثی و نواقص ژنتیکی متعددی در بچه ها مشاهده شده و حتی در کتب پزشکی ثبت و ضبط شده است. بنابراین جهت اجتناب از پیدا کردن چنین فرزندان ناقص الخلقهای، اجتناب پسندیده تر است.
۳- استراحت جنسی برای هر دو جنس (مرد و زن) یک ضرورت است، که علم نیز آن را ثابت کرده است. قاعدگی خانم ها وسیله ای اجباری است برای این که زن و مرد مدتی استراحت جنسی داشته باشند و بعد از آن با میل و رغبت بیشتر در کنار یکدیگر باشند. از طرف دیگر به واسطه افراط دچار خودکشی نشوند. هر بار نزدیکی و مقاربت که همراه با ارگاسم باشد، تمام عضلات بدن (حتی عضلات موها که هر کدام از موهای بدن انسان به غیر از سر و صورت دارای عضلهای بسیار کوچک است و موقع بیرون آمدن از استخر یا ترس و... منقبض شده و موها را راست می کند) به یک باره منقبض شده و به شدت از ذخیره انرژی بدن می کاهد. احساس خستگی شدید بعد از مقاربت به خاطر همین مطلب است.
سخن معروف بوعلی سینا ـ که کتاب قانونش صدها سال در دانشکده های پزشکی تدریس می شد ـ این است که انسان با هر بار مجامعت یک میخ به تابوتش میزند و چه بسا در اثر افراط، سریعا به پایان زندگی جنسی و دنیوی خود برسد. بنابراین علم حکم می کند اجبارا هم که شده، در این مدت خود و همسرتان استراحت کنید.
۴- در طول دوران قاعدگی، لایه داخلی رحم، دهانه رحم و مجرای داخلی مهبل ریزش دارند و سطوح و لایه های زیرین تا اتمام دوران قاعدگی بسیار نازک و شکننده هستند و هرگونه تماسی ایجاد خراش و آسیب دیدگی می نماید که زمینه را برای بروز عفونت های بعدی فراهم می نماید.
۵- اغلب انجام نزدیکی منجر به ایجاد پارگی ها ( Lacerarions) و آسیبهای بافتی می نماید که در حالت طبیعی به لحاظ حضور ترشحات این آسیب های جزئی به سرعت و با تکثیر سلول ها ترمیم می شود. در دوران قاعدگی ترشحات طبیعی واژن (مهبل) حضور ندارند [ که خود به دلیل اُفت هورمونی است ] و لذا ترمیم با اشک ال مواجه می گردد. به همین دلیل است که اگر در این دوران نزدیکی صورت گیرد با احساس سوزش و درد توأم خواهد بود.
۶- طول دوران سیکل قاعدگی ۲۸ روز فرض میشود که تخمک گذاری ۱۴ روز قبل از بروز قاعدگی صورت می پذیرد. لذا پیش بینی زمان تخمک گذاری بسیار دشوار است. در برخی موارد زمان تخمک گذاری به جلو افتاده و در اواخر قاعدگی (قاعدگی های طولانی) صورت می گیرد. لذا برای زوجینی که قصد پیشگیری از بارداری را دارند نزدیکی منجر به باروری می شود.
۷- دوران قاعدگی برای اکثر خانم ها همراه با دردهای لگنی، شکمی، کمردرد، احتقان ناحیه شکم، احساس سنگینی و درد ناحیه پستان ها و... همراه است. به علاوه فرد دچار افسردگی و اضطراب و برخی دیگر علائم روحی - روانی نیز هست. لذا تحمیل نزدیکی در چنین حالتِ بیمار گونه ای صحیح نبوده و تجربه منفی به بار خواهد آورد که در روابط آتی زناشویی ایجاد مشکل خواهد کرد.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼