با لجبازی کودکان چه کنیم؟
در مورد لجاجت، یک کودک وقتی یاد می گیرد با گریه به خواسته خود برسد، در بزرگسالی مانند یک موجود ناتوان هست که نمی داند برای رسیده به خواسته ها چه طور صحبت کند و چه طور تلاش کند.
پرسش: من چندی قبل برای کمک در تربیت هر چه بهتر دختر ۱۶ ماهه ام نزد روانشناسی رفتم ولی صحبت هایشان مرا بیشتر سردرگم کرد تا راهنمایی. ایشان در رابطه با نحوه برخورد با پدر بزرگ کودکم که در نامه های قبلی برایتان عرض کردم گفتند رفتار ایشان هیچ مشکلی ندارد و کودک این طرز برخورد با پدر بزرگ را فقط مختص او می داند و به دیگری تعمیم نمی دهد. آیا این سخنشان درست است؟
در مورد لجاجت و یا گریه در خواستن وسیله ای گفتند که کودک را آزاد بگذاریم و وسیله را در اختیارش بگذاریم و این رفتار به مرور درست می‌شود و یا صحبت کردن به گویش ترکی را به فارسی ارجعیت دادن چون به نظرشان در خانه هنگام صحبت کردن من و پدرش یا در میهمانی ها چون زبان ترکی را متوجه نمی شود احساس غریبگی خواهد کرد؟
پاسخ: من قصد ندارم کار همکارم را نقد کنم. اما خود شما به عنوان یک مادر تحصیلکرده باید اطلاعاتی را که دریافت می کنید، با منطقی که دارید، نقد کنید و بعد بکار ببندید. یک کودک از تعاملات درون خانواده، خیلی از مهارت ها و شیوه های رفتاری را یاد می گیرد و بعد تعمیم می دهد.
لذا اگر این مرزها و حریم ها در تعاملات با اطرافیان نزدیک خوب شکل نگیرد، کودک بر اساس چه اطلاعاتی و تجربه ای بتواند روابط دیگرش را تنظیم کند. در حقیقت اگر تعاملات درون خانواده براساس یک اصول مشخصی شکل بگیرد، کودک شما در آینده همان اصول را به دیگر روابط تعمیم می دهد.
کودکی که در خانواده حرمت گذاشتن را یاد نگرفته چه طور می تواند فردا روز به دیگری در اجتماع حرمت بگذارد. آنجا با قوانین روبرو می شود و هر جاقانون قوی بود، او حریم ها را نگه می‌دارد و هر جا قانون نبود، رفتار معمول خودش را خواهد داشت.
در مورد لجاجت، یک کودک وقتی یاد می گرید با گریه به خواسته خود برسد، در بزرگسالی مانند یک موجود ناتوان هست که نمی داند برای رسیده به خواسته ها چه طور صحبت کند و چه طور تلاش کند. شما در این سن، به او اولا یاد می دهید، یکسری قوانین با گریه قابل تغییر نیست. بعد اینکه برای رسیدن به خواسته ها راه های دیگری به جز گریه هست. مثلا اگر اسباب بازی دیگری را می خواهد، بایست به او یک اسباب بازی بدهد و بعد مال او را بگیرد. اینجا مادر و پدر بودن یعنی یاد دادن همین موضوعات.
در مورد زبان ترکی، قاعدتا یک کودک وقتی زبان فارسیش ضعیف باشد، در اجتماع همسالان بیشتر احساس غربت می کند. او در تعامل روزانه شما ترکی را یاد می گرید. اما برای اینکه بعدها در اجتماع دچار مشکل نشود، تاکید بیشتر بر زبان فارسی باشد. ترکی را هم آموزش بدهید. اما سعی کنید در منزل تاکید بیشتر بر فارسی باشد، زیرا محیط آموزشی با زبان فارسی است و او باید تسلط داشته باشد.
در مورد لجاجت و یا گریه در خواستن وسیله ای گفتند که کودک را آزاد بگذاریم و وسیله را در اختیارش بگذاریم و این رفتار به مرور درست می‌شود و یا صحبت کردن به گویش ترکی را به فارسی ارجعیت دادن چون به نظرشان در خانه هنگام صحبت کردن من و پدرش یا در میهمانی ها چون زبان ترکی را متوجه نمی شود احساس غریبگی خواهد کرد؟
پاسخ: من قصد ندارم کار همکارم را نقد کنم. اما خود شما به عنوان یک مادر تحصیلکرده باید اطلاعاتی را که دریافت می کنید، با منطقی که دارید، نقد کنید و بعد بکار ببندید. یک کودک از تعاملات درون خانواده، خیلی از مهارت ها و شیوه های رفتاری را یاد می گیرد و بعد تعمیم می دهد.
لذا اگر این مرزها و حریم ها در تعاملات با اطرافیان نزدیک خوب شکل نگیرد، کودک بر اساس چه اطلاعاتی و تجربه ای بتواند روابط دیگرش را تنظیم کند. در حقیقت اگر تعاملات درون خانواده براساس یک اصول مشخصی شکل بگیرد، کودک شما در آینده همان اصول را به دیگر روابط تعمیم می دهد.
کودکی که در خانواده حرمت گذاشتن را یاد نگرفته چه طور می تواند فردا روز به دیگری در اجتماع حرمت بگذارد. آنجا با قوانین روبرو می شود و هر جاقانون قوی بود، او حریم ها را نگه می‌دارد و هر جا قانون نبود، رفتار معمول خودش را خواهد داشت.
در مورد لجاجت، یک کودک وقتی یاد می گرید با گریه به خواسته خود برسد، در بزرگسالی مانند یک موجود ناتوان هست که نمی داند برای رسیده به خواسته ها چه طور صحبت کند و چه طور تلاش کند. شما در این سن، به او اولا یاد می دهید، یکسری قوانین با گریه قابل تغییر نیست. بعد اینکه برای رسیدن به خواسته ها راه های دیگری به جز گریه هست. مثلا اگر اسباب بازی دیگری را می خواهد، بایست به او یک اسباب بازی بدهد و بعد مال او را بگیرد. اینجا مادر و پدر بودن یعنی یاد دادن همین موضوعات.
در مورد زبان ترکی، قاعدتا یک کودک وقتی زبان فارسیش ضعیف باشد، در اجتماع همسالان بیشتر احساس غربت می کند. او در تعامل روزانه شما ترکی را یاد می گرید. اما برای اینکه بعدها در اجتماع دچار مشکل نشود، تاکید بیشتر بر زبان فارسی باشد. ترکی را هم آموزش بدهید. اما سعی کنید در منزل تاکید بیشتر بر فارسی باشد، زیرا محیط آموزشی با زبان فارسی است و او باید تسلط داشته باشد.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼