صحبت های درگوشی با مادران شاغل (۲)

مادران شاغل به‌خاطر تنوع مسئولیت‌هایی که به‌عهده دارند، مفهوم کمبود وقت را بهتر از دیگران درک می‌کنند زیرا هم باید زمان زیادی را برای کارکردن در خارج از خانه بگذرانند و هم در داخل منزل مراقب فرزندان خود باشند و همزمان امور خانه را هم سروسامان بدهند. در مطلب قبل درباره گرفتاری مادران شاغل و تنظیم زمان مطالبی آورده شد، در ادامه تکنیک هایی را برای مادران شاغل آورده شده است:

دفترچه کوچکی بخرید. شب‌های جمعه یادداشتی را با عنوان «وظایف هفتگی» تنظیم کنید و در آن کارهای روزانه یا هفتگی خود را یادداشت کنید مثل برنامه‌های پزشکی یا تاریخ جلسه اولیا و مربیان مدرسه بچه‌ها و... . به این نکته توجه داشته باشید که برنامه‌ریزی باید منطقی و معقول باشد؛ به‌نحوی که بتوانید طی هفته مضمون آن را به اجرا برسانید. دقت کنید کارهایتان را به‌ترتیب اولویت در دفترچه مذکور وارد کنید. این روش به شما کمک می‌کند که وظایف‌تان را با توجه به میزان اهمیت آنها به اتمام برسانید.


برای ساماندهی کارهای خانه به‌طور مثال می‌توانید از این روش استفاده کنید: برای پخت غذا و خرید، فهرست تهیه کنید و از همسر‌تان بخواهید با فراهم آوردن مواد لازم برای طبخ غذا به شما کمک کند. با این کار استرس و نگرانی را از خود دور می‌کنید. بسیاری از زنان شاغل در روز‌های تعطیل مواداولیه برای آشپزی در طول هفته را آماده می‌کنند و آنها را در فریزر نگه می‌دارند. با این کار زمان خیلی کمتری برای آشپزی نیاز دارند.

حتی در طول هفته دیگر نگران «چی بپزم» نیستند. کارهایی از قبیل خرد و بسته‌بندی کردن سبزیجات، گوشت، مرغ، اتوکردن لباس‌ها یا شستن لباس‌های کثیف را به آخر هفته‌ها موکول کنید. حتما از بقیه افراد خانواده هم بخواهید که به شما کمک کنند. با این کار هم روحیه کارگروهی را در بچه‌ها تقویت می‌کنید و هم اینکه در کنار هم هستید.

در برنامه‌ریزی، روش شخصی خودتان را دنبال کنید. به‌طور حتم شیوه و برنامه زندگی شما با همسایه، خواهر و دوستان‌تان یکسان نیست و در واقع فقط از تجربیات آنها استفاده کنید.

علاقه‌مندی‌های پسرانم را کشف کردم
مرضیه مرادی، مدیر یک مدرسه نیز اینگونه از تجریباتش برای ما می‌گوید:«من 2 پسر دارم که یکی ۹ساله و دیگری 17ساله است. خیلی با مهدکودک فرستادن بچه‌ها موافق نبودم و مادرم از فرزندانم نگهداری می‌کرد تا اینکه بزرگ‌تر شدند و دیگر می‌توانستند تنها در خانه بمانند و اینجا بود که تازه متوجه شدم چقدر غرق در کارم هستم و چقدر با فرزندانم فاصله دارم. آنها حتی وقتی که من در خانه بودم نیازهایشان را به مادرم می‌گفتند و مادرم توانسته بود ارتباط عاطفی خوبی با آنها برقرار کند.

من هم با کمک مادرم سعی کردم خودم را به بچه‌ها نزدیک کنم و تصمیم گرفتم زمانی از روز را به فرزندانم اختصاص بدهم. با آنها در حیاط دوچرخه‌سواری می‌کنم. گلدان‌های کوچکی گرفتم و یک ساعت از روز را با پسرانم به کاشتن گل و رسیدگی به گلدان‌ها مشغول هستیم و حین این کارها با آنها صحبت می‌کنم. حالا رابطه‌ بین ما خیلی رضایت‌بخش شده است».

همیشه در کارهایم از دخترم مشورت می‌گیرم
اعظم شیرازی، یک مادر شاغل است که یک دختر ۱۳ساله دارد. او می‌گوید: «من همیشه چندین بار از محل کار با دخترم تماس می‌گیرم و با او صحبت می‌کنم.

در کارهایم از او مشورت می‌گیرم تا احساس کند دیگر بزرگ شده و می‌شود روی حرف‌هایش حساب باز کرد. شب‌ها قبل از خواب دقایقی در کنارش می‌نشینم و موهایش را نوازش می‌کنم و اجازه می‌دهم هرچیزی که امروز در مدرسه یا در خانه آزارش داده برایم تعریف کند و او خیلی راحت مشکلاتش را با من در میان می‌گذارد.

همیشه از او تعریف می‌کنم و به او می‌گویم به داشتن دختری مثل او افتخار می‌کنم که خیلی راحت حرف‌هایش را با مادرش درمیان می‌گذارد و این موضوع باعث شده که سنگ صبور او به جای دوستانش؛ خودم باشم. حتی زمانی هم که به مهدکودک می‌رفت سعی می‌کردم مسیر مهد تا خانه را که تقریبا ۲۰دقیقه بود در کنار دخترم پیاده‌روی کنم و با او حرف بزنم».

زمانی را به بازی کردن با دخترم اختصاص می‌دهم
طیبه کریمی، مادری شاغل در یک اداره دولتی است که هر روز تا ساعت 4، دختر ۶ساله‌ اش را به مهدکودک می‌سپارد. او می‌گوید: «من هر روز در مسیر مهد تا خانه از دخترم می‌خواهم تا همه اتفاقاتی که از صبح برایش افتاده را تعریف کند. او را به‌خاطر کارهای خوبی که کرده تشویق می‌کنم. با وجود اینکه خسته‌ام، گاهی اوقات به پارک سر خیابان می‌رویم و نیم‌ساعتی در آنجا هستیم. به خانه که می‌رویم زمانی را به بازی کردن با دخترم اختصاص می‌دهم و معمولا وقتی او ترجیح داد در اتاقش تنها بازی کند یا تلویزیون تماشا کند به کارهای خانه رسیدگی می‌کنم.

گاهی اوقات به‌عنوان یک بازی از دخترم می‌خواهم که مرا در کارهای خانه کمک کند. در ساعت‌های حضورم در خانه مدام عسل را در آغوش می‌گیرم و به او می‌گویم که دوستش دارم. کتاب‌هایی را مطالعه می‌کنم که در این زمینه مهارتم را زیاد کند و از همه مهم‌تر اینکه همیشه قبل از خواب برایش قصه تعریف می‌کنم و سعی می‌کنم شخصیتی را در قصه برای دخترم تعریف کنم که مادرش خیلی دوستش دارد».