چرا کودکان غذا را در دهان نگه میدارند؟

پرسش: دختری ۱۵ ماهه دارم. حدود ۱ ماهِ هست غذا تو دهنش نگه میداره و یا میخوره یا میده بیرون.بد غذا شده.به زور بهش غذا میدم.البته تازه یکی از دندوناش ی کوچولو بیرون زده.نمیدونم چیکار کنم که غذا بخوره. وزن تولدش۳۶۵۰. والان ۱۶۰۰.الان ۳ ماه که وزنش همین. در هر دفعه تغذیه چقدر باید بهش بدم؟چی بدم مقوی باشه؟

پاسخ: کاربر گرامی کودک تمایل دارد همیشه فقط یک نوع غذا بخورد که شاید به دلیل راحتی انتخاب و آشنایی با آن باشد. مهمترین کار این است که به کودک یاد دهید که انواع مواد غذایی را مصرف کند. علایق غذایی هر کودک مربوط به خود اوست.
اوقات صرف غذا بایستی اوقات خوش و راحتی باشد و نباید کودک را مجبور به غذا خوردن کنید و با او دعوا کنید، چون در این صورت نمی تواند عادات صحیح غذا خوردن را یاد بگیرد.
باید مقدار مصرف لبنیات پر چرب و مغزها را در برنامه غذایی فرزندتان افزایش دهید. میان وعده ها بخش مهمی از انرژی و مواد مغذی مورد نیاز کودکان را تشکیل می دهند.
بچه ها به دلیل داشتن معده کوچک، نمی توانند در یک وعده مقدار زیادی غذا بخورند. به همین دلیل مصرف میان وعده برای آنها ضروری است که بایستی دارای مواد مغذی باشند. کودکان در میان وعده نباید هله و هوله مانند چیپس و پفک و... مصرف کنند یا نوشابه های شیرین و خوراکی های فاقد مواد مغذی و پر کالری بخورند. زیرا این غذاها باعث کاهش اشتهای کودک خواهد شد که در اثر دریافت کم مواد غذایی ، دچار کاهش رشد خواهد شد.
برای افزایش اشتها باید از منابع غذایی روی استفاده کرد، مانند آبگوشت. مصرف مکمل سولفات روی با تجویزکارشناس تغذیه یا پزشک هم موثر خواهد بود.
غذاهایی برای میان وعده ها :
-
موز بصورت شیرموز، دسر یا خود میوه
- نان و پنیر
- انواع سبزیجات پخته مثل
هویج ، کدو سبز
- میوه های تازه
- بیسکوئیت
- شیر بصورت ساده، شیرموز، شیر
کاکائو ، شیر و عسل یا شیر و خرما .

یک برنامه غذایی مناسب باید کلیه مواد مغذی (مواد نشاسته ای ، پروتئینی ،چربی ،ویتامین ها و املاح) را به نسبت های متعادل در اختیار کودک قرار دهد تا انرژی مورد نیاز او که معمولاَ بر اساس صد کیلو کالری به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است ،تامین شود. معمولاَ ۵۰ درصد انرژی مورد نیاز کودک از مواد قندی ،۳۰ درصد از مواد چربی و حدود ۲۰ درصد از مواد پروتئینی به دست می آید . بدیهی است بر حسب عادات مختلف غذایی و افزایش وزن کودک ،نسبت های فوق بین ۵ تا ۱۰ درصد قابل تغییر هستند.
غذای کودکان یک تا دوساله باید کم حجم ولی مقوی مناسب و شامل همه ی گروه های غذایی باشد . مقدار غذای کودک می تواند بر حسب اشتهای او افزایش یابد.
از آنجا که حس کنجکاوی کودک جهت آشنا شدن با دنیای خارج تاثیر زیادی بر اشتهای او می گذارد ، این امر ایجاب می کند که وعده های غذایی او شامل سه وعده ی اصلی و دو تا سه میان وعده باشد . وعده های اصلی باید مقوی و پر انرژی بوده و میان وعده ها مناسب و مکمل وعده های اصلی باشند.
البته نباید فراموش کنیم که در این سن کودک هنوز با شیر مادر تغذیه می شود تا بخشی از انرژی و مواد مغذی مورد نیاز او از این طریق در اختیارش قرار گیرد.
چرا تغذیه با شیر مادر در سال دوم زندگی یک ضرورت است؟
1- هنوز منبع مهم دریافت پروتئین برای کودک ،چربی ،کلسیم و ویتامین ها است.
۲- تا حدود ۳/۱ انرژی و مواد غذایی مورد نیاز او را تامین می کند .
3- چون در این سن ،کودک نوپا بسیار پرتحرک و فعال است و با دست زدن به همه جا وهمه چیز خود را به سهولت در معرض آلودگی ها و در نتیجه بیماری ها قرار می دهد ،مواد ایمنی موجود در شیر مادر نقش حفاظتی بسیار مهمی برای کودک ایفا می کند و وی را تا حدود بسیار زیادی از ابتلا به اسهال ،عفونت دستگاه تنفسی ،عفونت گوش ، عفونت دستگاه ادراری و امثال آن محافظت می نماید . این حفاظت در مقابل بیماری های غیر عفونی نظیر آسم ،آلرژی ،دیابت نوجوانی و بعضی از سرطان های دوران کودکی نیز وجود دارد.
۴- نیازهای عاطفی و روانی کودک را که برای رشد و تکاملش بسیار ضروری است ،تامین می کند.
5- نقش بسیار ارزنده ی تغذیه با شیر مادر در امر تکامل عصبی و روانی کودک که در سال اول زندگی آغاز شده بود ،با تداوم تغذیه با شیر مادر در سال دوم زندگی استمرار پیدا می کند.
۶- اغلب کودکان در ایام بیماری به ویژه در جریان اسهال ،استفراغ و تب کم اشتها هستند ، ولی معمولاَ اشتهایشان نسبت به تغذیه با شیر مادر حفظ شده و یا حتی بیشتر می شود ؛ لذا این منبع مهم آب و غذا در ایام بیماری از شدت کاهش وزن آنها می کاهد و به بهبودشان کمک می کند.
7- از آنجا که تغذیه با شیر مادر با کاهش دفعات بیماری های مختلف همراه است ،اثر قابل توجهی در بهبود شرایط اقتصادی خانواده دارد.
۸-در پیشگیری از بارداری نا خواسته ی مادر نقش قابل توجهی ایفا می نماید.
نباید انتظار داشته باشیم که کودکان مانند بزرگترها غذا بخورند ؛چون ظرفیت معده آنان هنوز کوچک است.

تنها عنصری که به صورت مکمل ممکن است مورد نیاز باشد، آهن است. در بسیاری از کشورها مواد غذایی مثل برنج، آرد گندم، پودر شیر، سس سویا، پودر کاری، شکر یا نمک را با آهن غنی می کنند. در صورت عدم دسترسی به این مواد غنی شده با آهن بهتر است برای کودکان در سن 1 تا 2 سالگی قطره یا شربت آهن تجویز شود.