سوراخ کردن گوش، چند نکته مهم

از پزشک فرزندتان بخواهید کرم یا پمادی که حاوی لیدوکائین است تجویز کند. این ماده میتواند لاله گوش را بیحس کند. حداقل ۳۰ الی ۶۰ دقیقه قبل از سوراخ کردن گوش، یک لایه ضخیم از این پماد را بر لایه گوش کودک بمالید. برخی معتقدند که قرار دادن یخ بر گوش به مدت ۱۵ الی ۳۰ دقیقه قبل از سوراخ کردن نیز میتواند در بیحس كردن آن و کاهش درد موثر باشد.

اگر می خواهید اینکار را انجام دهید، بهتر است ابتدا گوش را با یک پارچه بپوشانید زیرا تماس مستقیم یخ با گوش ممکن است پوست را اذیت کند. البته این اقدامات به طور کامل درد را از بین نمیبرند. به هر حال سوراخ کردن گوش دردناک است و فرزند شما نیز این درد را حس خواهد کرد. با فرزندتان در این رابطه صحبت کنید، درست مانند زمانیکه در رابطه با آمپول زدن با او صحبت میکنید. به او یادآوری کنید که این فرایند خیلی سریع است و او را تشویق کنید نفسهای عمیق بکشد تا بدین وسیله استرسش کاهش یابد.


برای انتخاب گوشواره کدام فلز از همه بهتر است
گوشوارههای فلزی که توسط مراکز درمانی برای سوراخ کردن گوش ارائه میشوند و در عین حال زنگ هم نمیزنند، یکی از بهترین گزینه ها هستند. یکی از مهمترین دلایل مناسب بودن این نوع گوشواره ها این است که فلز نیکل یا سایر فلزات مشابه در آن وجود ندارد. نیکل و کبالت جزء فلزهای حساسیتزا هستند. برخی کودکان، حتی به طلای سفید نیز حساسیت دارند، زیرا گاه در طلای سفید نیز نیکل وجود دارد. از جمله فلزهای مناسب دیگر، پلاتین، تیتانیوم و طلای 14عیار هستند. برای انتخاب گوشواره، در رابطه با فلزهای موجود در آن از فروشنده سوال کنید و سپس ترکیبات را با پزشک در میان بگذارید.

اقدامات پس از سوراخ کردن گوش
برای جلوگیری از عفونت گوش، همیشه گوشها و گوشواره های فرزندتان را تمیز نگهداری کنید. ابتدا دستهایتان را کاملا بشویید سپس مقداری پنبه را به الکل آغشته کنید و پشت و جلوی گوشواره را کاملا تمیز کنید. اینکار را روزی دوبار تکرار کنید. روزانه، چند بار گوشواره را در گوش فرزندتان بچرخانید و کمی آن را جابجا کنید تا سوراخ کاملا باز بماند. گوشواره نباید بیش از اندازه تنگ باشد. همچنین اجازه دهید اولین گوشواره حداقل ۶ هفته در گوش فرزندتان بماند، سپس اگر خواستید میتوانید آن را عوض کنید. در غیر اینصورت، سوراخها خیلی زود بسته خواهند شد. اگر خواستید گوشواره ها را در بیاورید، حتما گوشواره های دیگری جایگزین آن کنید. اینکار را تا ۶ ماه انجام دهید تا سوراخها بسته نشوند.

علائم عفونت
قرمزی، التهاب، خشکی یا هر گونه درد، خارش یا حساسیت میتواند علامت عفونت باشد. در این حالت شما باید فرزندتان را نزد پزشک ببرید. پزشک تشخیص خواهد داد که آیا این موارد علائم عفونت هستند یا علائم آلرژی. اگر آلرژی باشد، انتخاب یک گوشواره با فلزی دیگر میتواند مشکل را برطرف کند. اما اگر عفونت باشد، پزشک باید برای فرزندتان آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر مشکل فرزندتان حاد باشد، ممکن است لازم باشد شما گوشواره را از گوش کودک خارج کنید. در این حالت، باید حداقل 6 ماه پیش از اینکه دوباره گوش او را سوراخ کنید صبر کنید. اگر بسته شدن سوراخ گوش به دلیل عفونت باشد، به احتمال خیلی زیاد در آن ناحیه، گوشت اضافی ایجاد خواهد شد.

نکات تکمیلی
برای سوراخ کردن گوش فرزندتان، توجه داشته باشید که قسمت غضروفی به هیچ عنوان نباید سوراخ شود. زیرا احتمال عفونت و ایجاد گوشت اضافه در این قسمت خیلی بیشتر است. اگر فرزندتان تازه گوشش را سوراخ کرده است، باید هنگام شانه کردن موهایش و یا تعویض لباسهایش توجه داشته باشد که گوشش آسیب نبیند. بهتر است در این مدت خود شما این کارها را برای او انجام دهید. بهتر است سوراخ گوش از هرگونه عطر، شامپو یا محصولات مشابه تا چند روز دور باشد. برخی متخصصان توصیه میکنند کودکی که هنوز دو هفته از سوراخ کردن گوشش نگذشته است، از ورزش کردن پرهیز کند. زیرا معمولا فضاهای ورزشی دارای باکتریهای بیشتری هستند و احتمال عفونت سوراخهای گوش بیشتر است.

برای سوراخ کردن گوش کودک، به کجا باید مراجعه کرد؟
از پزشک فرزندتان در این رابطه سوال کنید. معمولا پزشکان شما را راهنمایی میکنند. مکانی که شما به آن مراجعه میکنید باید کاملا بهداشتی باشد و افراد حاضر در آنجا دارای تخصص اینکار باشند و از مواد استریل استفاده کنند. معمولا درمانگاهها این خدمات را ارائه میدهند. اگر قصد مراجعه به شخص دیگری را دارید، حتما به شخصی مراجعه کنید که دارای تخصص و تجربه کافی است و به بهداشت اهمیت میدهد. پیش از سوراخ کردن گوش، فرد باید دستهای خود را به خوبی بشوید، از ژل ضد عفونی کننده استفاده کند، دستکشهای نو بپوشد، لاله گوش فرزندتان را با الکل تمیز کند و از سوزن یا گوشواره نو و استریل برای سوراخ کردن گوش استفاده کند.