تربیت کودک از چه سنی آغاز می شود؟

برای محدودیت ایجاد کردن و تشویق کردن رفتار خوب کودکانتان خیلی زود نیست. ما به شما نشان می‌دهیم که چگونه این کار را انجام دهید.

برای نظم دادن زود است؟
وقتی کودک یک ساله شما برای شکلات جیغ می‌کشد و غذا را در مغازه از کالسکه‌اش پرت می‌کند، خیلی سخت است که بفهمیم چگونه این بدرفتاری‌اش را کنترل کنیم. گذشته از این‌ها، کودکی در این سن هنوز برای نظم داده شدن خیلی کوچک است، نه؟ نه خیلی. در حالی که روش‌هایی مانند متوقف کردن و گرفتن امتیاز روی کودکان خیلی جواب نمی‌دهد (آن‌ها آنقدر بزرگ نشده‌اند که علت و معلول را ربط بدهند)، در واقع وقت مناسبی برای معرفی کردن مفهوم درست و غلط به کودک است. دکتر روانشناس، دبورا روث لدلی، نویسنده کتاب «یک مادر آرام شدن: چگونه استرس را مدیریت کنیم و از اولین سال مادر بودن لذت ببریم» می‌گوید: والدین اغلب به انضباط، به چشم یک تنبیه نگاه می‌کنند، اما اصل واژه به معنای «تعلیم» است. در مورد کودکان یک ساله، انضباط باید واقعا در مورد اجتماعی کردن بچه‌ها و آموختن حد و مرزها است. شما می‌توانید با این استراتژی‌ها کودکتان را در مسیر خوب رفتار کردن قرار دهید.


مثبت باشید
اگر همیشه برای کودکتان کلمه «نه!» را به کار ببرید، او ممکن است که حرف شما را رد کند و یا کارش را بدتر کند و وقتی نمی خواهد کاری را انجام دهد خودش هم از این کلمه استفاده کند. دکتر لدلی می‌گوید: «کلمه نه! را برای شرایطی نگه دارید که امنیت لازم است.» به جایش، اگر کودکتان به درب فر نزدیک شد، شما سریع باید با صدایی محکم «نه!» بگویید. اما اگر رفتارش خطرناک نباشد، فرمانتان را با کلماتی مثبت ادا کنید: مثلا به جای گفتن «نه! کفش‌هایت را در ماشین درنیاور!» بگویید: « آن‌ها را تا رسیدن به خانه در پایت نگه دار و بعد می‌توانی بدون آن‌ها در خانه راه بروی.»

نشانش دهید که کارها چگونه صورت می‌گیرند
دکتر پنی دافنفلد ، یک روانشناس اهل نیویورک می‌گوید: «کودکان بیش از اینکه به حرف‌هایتان گوش کنند، به کارهایتان دقت می‌کنند. «اگر کودکتان در بازی کردن با کودکی دیگر خیلی خشن است، رفتاری را که می‌خواهید داشته باشد را با نمونه نشانش دهید: بگویید: «بیا نی نی را به آرامی بغل کنیم» سپس دست کودکتان را بگیرید و به یک بغل کردن آرام راهنمایی‌اش کنید. یا، اگر مجبور کردن او برای مسواک زدن قبل از خواب برایتان خیلی سخت بوده است، مسواک زدن با هم را بخشی از کار همیشگی شبتان کنید.

رفتار های خوب را تحسین کنید
گاهی اوقات، کودکان به خاطر کمبود مهارت‌های ارتباطی سر خودانه عمل می کنند و این کار، برای جلب کردن توجه شما نتیجه بخش است. به همین خاطر است که باید بگذارید کودکتان بفهمد که هر وقت کاری را انجام می‌دهد که شما دوست دارید یا یکی از قوانین شما را جرا می‌کند، خشنود می‌شوید ( مثل آویزان کردن کتش وقتی که وارد خانه می شود). با انجام دادن این کار، شما به او یاد خواهید داد که رفتار خوب هم توجه شما را جلب می‌کند و او نیز ممکن است این رفتارش را ادامه دهد.

حواس پرت کردن را امتحان کنید
وقتی کودکتان خودسری می‌کند، با اصرار به فریاد کشیدن سر کودک خود مبارزه کنید، چون تن صدای شما ممکن است او را ناراحت یا کنجکاو کند. دکتر لدلی می گوید: «به جایش، سریعا و به آرامی او را مشغول به یک فعالیت دیگر کنید. مثلا اگر از دسته‌های مبل بالا می‌رود، خیلی آرام او را به زمین بیاورید و برایش کتاب بخوانید و باهم با اسباب بازی، بازی کنید». دوباره جهت دادن به توجه او نه تنها خیلی سریع رفتار ناخواسته‌اش را پایان می‌دهد، بلکه با گذشت زمان به او یاد می‌دهد که کارهایی از قبیل بالا رفتن از دسته مبل یک محدودیت است.

ثابت قدم باشید
شما فکر می‌کنید که اگر همین یک بار به کودک گریانتان اجازه دهید که قبل از ناهار یک کلوچه بخورد، اشکالی ندارد. اما تسلیم شدن در برابر درخواست‌های کودک، او را تشویق می‌کند که دفعه دیگر هم که اوضاع اینطور پیش رفت، همین حقه را به کار ببرد. دکتر گرگوریالیور، یک روانشناس کودک در سازمان سلامت فورد در دترویت می‌گوید: «مهم است که برای کودک محدودیت ایجاد کنید و بارها و بارها آن را گوشزد کنید.» وقتی پای قوانین خانوادگی به میان می‌آید، شما و همسرتان باید با هم هماهنگ باشید. اگر به فرزندتان پیام‌های مختلفی در مورد اینکه آیا اجازه دارد در وان حمام آب بازی کند یا باید موقع غذا خوردن روی صندلی بلندش بنشید بفرستید، او گیج و نا امید خواهد شد.