دلیل ترس کودکان از صدا

پرسش: دخترم یک سال و چهار ماهه است .بعضی وقتا با کوچکترین صدا میترسه باید چه کار کنم که ترس نداشته باشه ؟ وگاهی هم برای اینکه جلب توجه کنه جیغ میکشه در صورتی که ما خیلی بهش توجه میکنیم .شبا هم کنار ما میخوابه که خیلیا میگن جدا بخوابونیدش لطف میکنید به من راهکار بدید.

پاسخ: ذاتا برخی از کودکان محتاط و تحریک پذیر هستند لذا حتما نباید فرزند شما مثل برخی از کودکان دیگر نسبت به سر و صداها بی تفاوت باشد. در ثانی وقتی صدایی به کودک تان رسیده و او از جا می پرد حتما منبع صدا را به او نشان دهید و حتی یک الی دوبار دیگر ان صدا را خودتان در برابر چشمان او ایجاد کنید و سپس از کودک تان هم بخواهید همان صدا را ایجاد کند. ثالثا سعی کنید تجارب محیطی کودکتان را جدا افزایش دهید، او را زیاد به فضاهای شلوغ و پر رفت و امد ببرید تا از شدت تحریک پذیری وی کاسته شود. ضمن اینکه بهترین زمان جدایی، ۱۲ تا ۱۸ ماهگی است؛ چرا که تا این سن، هنوز به والدین وابسته نشده و مهم‏تر از آن، ترس از تاریکی برایش مفهوم نیافته است پس از این سن، کودک توان مراقبت از خود را دارد؛ اما پیش از آن، توان مراقبت از خود را ندارد و ممکن است دچار آسیب (خفگی) شود. عمدتا بعد از یک سال، به خصوص در مورد کودکانی که شیر مادر نمی‌خورند، بهتر است جای خواب آنها را جدا کرد اما در مورد شیرخواران شیر مادرخوار، ممکن است جداکردن فرزند از مادر هنگام خواب کار راحتی نباشد زیرا مادر مجبور می‌شود با هر بار گریه کودک، بلند شود و او را به تخت خود بیاورد یا در کنار تختش بنشیند و او را تغذیه کند و دوباره به تخت بازگرداند. اگر مادری بتواند این زحمت را بپذیرد، بهتر است از پایان سال اول محل خواب شیرخوار جدا شود.استثنائا در مورد کودکان شیر مادرخوار، حداکثر زمانی که شیرخوار می‌تواند در اتاق خواب والدین بخوابد، تا دوسالگی است اما در این صورت هم باید محل خواب و تختخواب شیرخوار جدا باشد. به طور کلی خصوصا در مورد کودکانی که به مدت طولانی در اتاق والدین خوابیده اند جدا کردن اتاق کار دشواری است لذا در درمان کلنجار رفتن بر سر خوابیدن و بیدار شدن های مکرر در طول شب از فنونی استفاده می شود که به کودک کمک می کند در رابطه با مستقل خوابیدن، رفتارهای جدید و بیشتری را یاد بگیرد. به این ترتیب کودک یاد می گیرد خودش بخوابد. مراحل موفق ترین رویکردهای درمانی موجود برای این مشکل به شرح زیر می باشد: - پدر و مادر باید نظم و شعائر خاصی در هنگام خواب کودک انجام دهند تا کودک متوجه شود که وقت خواب است.(مثلا دادن یک غذای سبک یا یک لیوان شیر به کودک، خواندن کتاب داستان، خواندن لالایی، مسواک زدن برای کودک، پوشاندن لباس خواب به کودک و ...) - بعد از شب به خیر گفتن به کودک، رفتار کودک را خاموش کنید یعنی هیچ نوع صحبتی با او نداشته باشید و به او نشان دهید که وقت خواب است.در شبهای نخست در کنار کودک بخوابید(البته برخی از روان شناسان معتقدند که نباید کنار کودک خوابید چون فرقی با شرایط قبلی کودک ندارد صرفا سعی کنید کنارش باشید تا خواب برود) ولی هیچ توجهی به گفتار او نداشته باشید نهایتا اگر دیدید بیش از حد حرف می زند به گفتن "هیس" بسنده کنید و به رفتارهایش بی توجهی کنید تا کم کم خوابش ببرد.بعد از گذار از این مرحله سعی کنید فقط کودک را در رختخواب بگذارید و خودتان از اتاق خارج شوید که او بخوابد. اگر کودک از اتاق خارج شد او را به اتاقش برگردانید و به وی تاکید کنید که نباید از اتاقش خارج شود. در مورد کودکانی که خیلی مقاومت می کنند حتی می توانید تذکر دهید که در صورت تکرار این رفتار درب اتاق را قفل می کنید. - پدر و مادر باید رفتار خوب فرزندشان را تشویق کنند و به ازای هر بار که در اتاقش خوابید به او برچسب دهند. الصاق نمودار این برچسبها پشت در اتاق کودک توصیه می شود. بعد از هر یک هفته ای که کودک برچسب تشویقی می گیرد یک تشویق جانانه مثل رفتن به پارک یا سینما یا تفریحاتی مشابه توصیه می شود.