۸۹۰۳۶
۶۲۰۴۹
۶۲۰۴۹
پ

خطرات آمپول فشار حین زایمان

زنان کمی هستند که با داشتن تجربه زایمان، چه از نوع طبیعی و چه از نوع سزارین، نام آمپول فشار یا زور را نشنیده باشند.

زنان کمی هستند که با داشتن تجربه زایمان ، چه از نوع طبیعی و چه از نوع سزارین، نام آمپول فشار یا زور را نشنیده باشند، آمپولی که در بسیاری از موارد به طور نابجا مصرف می شود و حتی در مواردی دیده شده است زائو به محض شروع درد زایمان به پزشک یا ماما پیشنهاد تزریق این آمپول را می دهد، در حالی که از عوارض متعدد این آمپول آگاهی ندارد.

آمپول فشار حین زایمان
طول دوره بارداری طبیعی ۳۸ تا ۴۲ هفته است، متوسط دوره بارداری حدود ۴۱ هفته یا همان ۹ ماه و ۹ روز است، بنابراین زمانی که تاریخ احتمالی زایمان برای مادر باردار در نظر گرفته می شود می تواند تا دو هفته زودتر یا دیرتر باشد، بدون اینکه آسیبی به کودک وارد شود؛ البته به شرطی که مادر هر روز حرکات جنین خود را طبق آموزشی که ماما یا پزشک به وی می دهد کنترل و در موعد مقرر به درمانگاه یا مطب مراجعه کند.
مادران باردار نباید پزشک یا مامای خود را تحت فشار قرار دهند تا صرفاً با توجه به تاریخ احتمالی زایمان، تحت عمل سزارین قرار گیرند یا با استفاده از داروی اکسی توسین تحریک زایمانی انجام شود.
مهمترین خصیصه یک مادر باردار صبر است که این صبر می تواند با توجه کردن به وضعیت و حرکات جنین تا زمانی که درد های زایمان خود به خود شروع شود ادامه داشته باشد. محققان در زمینه افزایش میزان دخالت در ختم حاملگی و القای زایمان یا اینداکشن (تحریک زایمان به طور مصنوعی با داروی اکسی توسین) و عوارض ناشی از آن هشدار داده اند.

خطرات آمپول فشار حین زایمان
بستری شدن بیمار
نتایج یک تحقیق نشان داد که نزدیک به نیمی از زنان در سال ۲۰۰۲ زایمان خود را به طور مصنوعی شروع کرده اند، ولی با توجه به عوارضی که تحریک مصنوعی زایمان برجا می گذارد، از سال ۲۰۰۴ این میزان رو به کاهش نهاده است. در انگلستان۱۶تا۲۰ درصد زایمان ها با اینداکشن خاتمه می یابد، به نظر می رسد این رقم در ایران به چندین برابر برسد.
متاسفانه برخی از پزشکان و ماماها به محض گذشت یک تا دو روز از زمان تقریبی زایمان، اقدام به بستری کردن مادر و اینداکشن می کنند که این امر به دلیل آماده نبودن دهانه رحم و همچنین عدم آمادگی بدن مادر برای زایمان، منجر به مداخلاتی در روند زایمان می شود که می تواند هم برای مادر و هم برای نوزاد خطرناک باشد (به عنوان مثال خطر هایی مانند افزایش سزارین و زایمان با وسیله های کمکی زایمان نظیر واکیوم، خونریزی بعد از زایمان، مشکلات نوزادی و…).
این در حالی است که سازمان بهداشت جهانی میزان اینداکشن را حداکثر ۱۰ درصد اعلام کرده است و رقم بیش از این را به دخالت های غیر ضروری در روند ختم حاملگی و زایمان نسبت داده است.
آگاه شدن زنان و خانواده ها به خصوص همسران زنان باردار در زمینه روند بارداری و زایمان می تواند بسیاری از مشکلات غیر عادی حاکم بر جامعه در زمینه بارداری و زایمان (نظیر میل به ختم مصنوعی حاملگی و افزایش تقاضا برای سزارین انتخابی) را به راحتی حل کند.
در هیچ کشوری میزان سزارین انتخابی (چه توسط پزشک و چه به تقاضای مادر) یا ختم حاملگی قبل از شروع خود به خود دردهای زایمانی رایج نیست و از نظر علمی نیز این اقدامات هیچ توجیهی ندارد. نگاهی به آمار زایمان به روش سزارین در کشور و مقایسه آن با دیگر کشورهای جهان می تواند قضاوت در این زمینه را آسان کند.
به طور مثال در کشورهای پیشرفته و دارای رتبه بالای کیفیت سلامت، میزان القای مصنوعی زایمان یا سزارین بسیار کمتر از کشور های در حال توسعه است و به نظر می رسد کشور ما در خوش بینانه ترین حالت، اگر دارای رتبه اول زایمان به روش سزارین در جهان نباشد، حداقل جزء سه کشور اول جهان است، در حالی که از نظر رتبه سیستم و کیفیت سلامت در ۹۰ کشور اول جهان قرار نداریم که همین امر نشان دهنده رواج خطاهای پنهان پزشکی و مامایی در زمینه ختم حاملگی در کشور است.

خطرات و عوارض ختم انتخابی زایمان
۱) در مادران با زایمان اول؛ میزان سزارین در مادرانی که اولین زایمان خود را به دلخواه و در تاریخ معین به صورت مصنوعی با اینداکشن خاتمه می دهند، بیش از دو برابر است. نتایج یک تحقیق نشان داد اینداکشن زایمانی در هفته ۴۱ ، در ۱۰۰ هزارمادر اول زا به ۸ هزارو ۲۰۰ سزارین و صرف هزینه یی بالغ بر ۲۹ تا ۳۹ میلیون دلار منجر شد.
۲) در زنان با سابقه قبلی زایمان طبیعی؛ زنانی که در بارداری قبلی خود توسط اینداکشن زایمان طبیعی داشته اند، در بارداری فعلی شانس سزارین آنها ۵ برابر بیشتر از مادرانی است که در زایمان قبلی اینداکشن نشدند. هزینه زایمان و عوارض و مرگ و میر نیز به همین ترتیب افزایش می یابد، ضمن آنکه خطر پارگی رحم در مادران چندزا با اینداکشن افزایش می یابد.
۳) اینداکشن و وضعیت رحم؛ اینداکشن سبب تحریک شدید انقباض های رحمی(طولانی شدن، شدت بیشتر و فاصله های کمتر بین انقباض های رحمی) می شود که این مساله می تواند سبب زجر جنین شود.
این گفته بدان معنی است که جنینی که قادر به تحمل انقباض های خود به خود رحم طی فرآیند دردهای زایمانی است، با ایجاد انقباض های شدید به وسیله اینداکشن و در نتیجه اختلال در کارکرد جفت، دچار زجر و دیسترس شده و مادر نیز درد بیشتری را تحمل می کند.
۴) مداخله های بدون اندیکاسیون؛ اینداکشن سبب ایجاد مداخله های دیگر نظیر تزریق رگی، کنترل و مانیتورینگ جنین و ماندن طولانی مدت در بستر می شود.
۵) پارگی مصنوعی کیسه آب؛ اصولاً پارگی مصنوعی کیسه آب به همراه اینداکشن انجام می شود که خود باعث خطرهایی همچون بیرون زدگی بند ناف (۵۰ درصد) و افزایش میزان عفونت پس از زایمان می شود.
۶) نیاز به روش های بی دردی؛ القای زایمانی سبب دردناک تر شدن روند زایمان شده و در نتیجه نیاز به بی حسی نخاعی و اپیدورال که می تواند برای مادر و جنین مخاطراتی را به همراه داشته باشد، بیشتر می شود.
۷) خونریزی پس از زایمان ؛ رحمی که با استفاده از اکسی توسین طولانی مدت تحریک شده است پس از زایمان، جمع شدن و انقباض آن، دچار اختلال می شود؛ در نتیجه شلی رحم و خونریزی شدید بعد از زایمان رخ می دهد.
نتایج تحقیقات نشان داده که عمده مرگ مادران پس از زایمان به دلیل شلی و خونریزی رحم، در مادرانی بوده است که زایمان آنان به صورت مصنوعی شروع شده، یا برای تسریع زایمان در طولانی مدت از اکسی توسین استفاده شده یا زایمان به روش سزارین انجام شده است.
به طور کلی عوارض اکسی توسین شامل تحریک انقباض های رحمی که به سزارین بیشتر، فیتال دیسترس (زجر جنینی) منجر می شود و احتمال تولد نوزاد با وضعیت بد را دو برابر می کند؛ احتمال مشکلات خطیر مامایی برای مادر و نوزاد نظیر خونریزی پس از زایمان، زردی نوزادی، پارگی رحم، مسمومیت با آب صدمات مغزی یا مرگ نوزاد افزایش می یابد.

خطرات آمپول فشار حین زایمان
اینداکشن
طولانی شدن حاملگی تا بیش از ۴۲ هفته در زنان سالمی که حاملگی بدون عارضه را طی کرده اند، می تواند سبب افزایش مرگ و میر، عوارض قبل و پس از بارداری و مرده زایی شود که در چنین مواردی ختم حاملگی لازم است، ولی نه زودتر.
اینداکشن روتین در هفته ۴۱ حاملگی به طور جدی نفی شده است.
۴۱ هفته متوسط طول حاملگی در زنان نولی پار(شکم اول) است، این بدان معنی است که یک پنجم زنان، دارای حاملگی طبیعی بیش از ۴۱ هفته هستند، بنابراین اقدام به ختم حاملگی در زمان تاریخ احتمالی زایمان جایز نیست و باید با در نظر گرفتن نتایج ارزیابی جنین ۱۰ الی ۱۴ روز پس از تاریخ احتمالی به مادر فرصت داد تا خود به خود وارد فرآیند زایمان شود و با توانمند کردن مادر طی کلاس های آمادگی دوران بارداری به وی و خانواده اش آموزش داد تا علایم زایمان را در خود تشخیص دهد و حال جنین خود را با کنترل صحیح ارزیابی کرده و روند زایمان خود را به کمک ماما یا پزشک خود طراحی کند.
فراموش نکنیم که ۸۵ تا ۹۰ درصد تولدها می تواند به صورت طبیعی و بدون هرگونه خطری برای مادر و جنین انجام شود و تنها ۱۰تا ۱۵ درصد زایمان ها به اینداکشن یا خاتمه به روش سزارین نیاز دارند.
پس بیاییم با آموزش، توانمند کردن و تشویق و کمک به مادران برای زایمان طبیعی، ضمن کاهش هزینه ها، استرس، اضطراب، عوارض و مرگ و میر ناشی از جراحی و اینداکشن را به حداقل برسانیم تا کودکان و مادرانی سالم و با نشاط داشته باشیم.

مهم‌ترین مطالب در این‌باره:
شنیدن جمله‌هایی مانند «می‌تونی درد زایمان طبیعی رو تحمل کنی؟» یا «برای زایمان طبیعی باید اینقدر درد بکشی تا بچه‌ات بیاد!» باعث می‌شود بسیاری از خانم‌هایی که قرار است برای اولین‌بار زایمان کنند، از زایمان طبیعی بترسند و فراری باشند.
خیلی از آنها هم که قرار است با این روش زایمان کنند یا به آن راضی شده‌اند، امید‌شان به آمپول فشار است تا شاید روند زایمان را سریع‌تر و دردشان را کمتر کند.
در صورتی که بسیاری از محققان و متخصصان درباره دخالت در تحریک زایمان با روش‌های مصنوعی مانند داروی اکسی‌توسین ( آمپول فشار ) و عوارض آن هشدار داده‌اند.
به همین بهانه ما گزارشی از معایب ختم بارداری با روش‌های مصنوعی به‌ویژه آمپول فشار تهیه کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
هورمون اکسی‌توسین به‌طور طبیعی در بدن ما توسط غده هیپوتالاموس در مغز ساخته شده و در غده هیپوفیز ذخیره می‌شود. این هورمون نقش مهمی در ارتباط عاشقانه، تولید‌مثل جنسی و درد‌های قبل و بعد از زایمان دارد.

خطرات آمپول فشار حین زایمان
آمپول فشار در زایمان، چه عوارضی دارد؟
از این ماده به عنوان دارو هم استفاده می‌کنند و برای تحریک انقباضات رحمی، تحریک غدد ترشح شیر، متوقف‌کننده خونریزی‌های بعد از زایمان و بعد از خروج جفت،‌ سقط جنین ، سقط‌های فراموش شده و در حاملگی‌های پر‌خطر بعد از هفته ۳۱ حاملگی به کار می‌برند.
در زایمان طبیعی برای اینکه زودتر این روند به پایان برسد و یا برای پیشرفت زایمان از آمپول فشار استفاده می‌کنند. گاهی روند زایمان کند و یا متوقف می‌شود که طبیعی است و ماما‌ها یا متخصصان در این مواقع مجبور به مداخله می‌شوند و حتی ممکن است کار به سزارین بکشد.
در زایمان طبیعی، دهانه رحم معمولا حدود ۱۰ سانتی‌متر باز می‌شود تا نوزاد به دنیا بیاید.
بنابر‌این هرچه زمان تولد طولانی‌تر شود،‌ مادر مجبور است درد بیشتری را تحمل کند که گاهی این زمان به 10 ساعت هم می‌رسد. بنابر‌این پزشکان دست به کار می‌شوند و از آمپول فشار استفاده می‌کنند تا هم مادر کمتر درد بکشد و هم بچه زودتر به دنیا بیاید.
همچنین هنگامی از آمپول فشار و روش‌های مصنوعی در زایمان استفاده می‌کنند که از زمان تقریبی تولد نوزاد چند روزی گذشته باشد که این روش‌ها به دلیل آماده نبودن دهانه رحم و آماده نبودن بدن مادر ممکن است هم برای او و هم برای جنینش خطرناک باشد.

آسان ساختن زایمان با شربت خرما
نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد مصرف شربت خرما به طور معنی‌داری شدت درد و طول مدت زایمان را کاهش می‌دهد.
پیدایش درد زایمان ناشی از بیماری نیست بلکه پدیده‌ای فیزیولوژیک است که تحت‌تأثیر عوامل فیزیولوژیک، فیزیکی، روحی و هیجانی قرار می‌گیرد. از نظر روانی مادران باردار خواه و ناخواه در استرس و نگرانی به دنیا آوردن فرزند خویش هستند و این وضعیت سبب ناآرامی در زنان می‌شود.
محققان در پژوهشی با عنوان تأثیر مصرف شربت خرما بر شدت درد زایمان و طول فاز فعال زایمان زنان نخست‌زا به بررسی اثر نوشیدن شربت خرما بر درد و طول مدت زایمان پرداخته‌اند.
پژوهش حاضر حاصل طرح تحقیقاتی مشترک دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران است که در مرکز آموزشی درمانی عسلی شهر خرم آباد به صورت کار آزمایی بالینی تصادفی انجام شد.

خطرات آمپول فشار حین زایمان
نتایج یک تحقیق
طی آن، ۶۴ زن نخست‌زای داوطلب (۳۲ نفر گروه مداخله و ۳۲ نفر گروه کنترل) که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند، پس از شرح کامل اهداف پژوهش، کسب رضایت شرکت در پژوهش و اطمینان از محرمانه بودن نتایج پژوهش‌، به صورت تصادفی در یکی از دو گروه مداخله شربت خرما و گروه کنترل قرار گرفتند.
محققان در این مطالعه می‌گویند: معیارهای ورود به مطالعه شامل سن حاملگی ۳۸-۴۲ هفته، نمایش سفالیک (قرار گرفتن سر جنین مقابل لگن مادر)، سلامت جسمی و روانی، نداشتن سابقه ناباروری، داشتن شرایط زمان زایمان طبیعی، باز بودن دهانه رحم به میزان ۴-۷ سانتی‌متر و نداشتن سابقه حساسیت به خرما بود.
در این پژوهش آمده است: جهت مداخله شربت خرما ، شش عدد خرما پس از استخراج هسته در مخلوط‌کن کاملاً مخلوط شد و سپس جهت اطمینان از صافی رد شد و به صورت کاملاً صاف‌شده و بدون تفاله به صورت شربتی مخلوط در ۱۵۰ میلی‌لیتر آب تهیه شد.
در گروه کنترل نیز هیچ مداخله‌ای صورت نگرفت. ارائه مایعات فوق در بدو ورود به مطالعه و سپس در صورت تمایل هر ۳۰-۶۰ دقیقه یک بار توسط خود پژوهشگر انجام شد و حجم مایعات دریافتی با ذکر زمان دریافت، ثبت شد. در گروه کنترل نیز صرفاً در صورت تمایل آب ساده داده و ثبت شد.

کاهش درد زایمان با شربت خرما
بر اساس آنچه در این پژوهش آمده است: نتایج نشان داد که مصرف خرما در ۳۰ دقیقه اول پژوهش درد را کاهش نداده بود ولی در زمان‌های دقیقه ۶۰، دقیقه ۹۰، دقیقه ۱۲۰ و دقیقه ۱۵۰ پس از نوشیدن شربت خرما میانگین شدت درد در گروه مداخله به طور معنی‌داری کاهش یافته بود.
بنابراین اثربخشی شربت خرما در کاهش درد ۳۰ دقیقه پس از شروع مداخله بود.
محققان در این پژوهش می‌گویند: تاثیر خرما بر کاهش درد زایمان و لیبر (پروسه برخورد دشوار و پیچیده نیروهای سایکولوژیک و فیزیولوژیک درون بدن زن حامله و اثر این نیروها بر نوزاد) کاملاً مشهود بود. نکته مهم و قابل‌توجه این بود که خرما با وجود کاهش درد زایمان، موجب طولانی‌شدن روند زایمان نشده بود بلکه خود موجب کاهش طول مدت لیبر شده بود.
این در حالی است که طولانی‌شدن روند زایمان در بیشتر شیوه‌های دارویی کاهش درد از جمله مخدرها دیده می‌شود.
پ

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.