مدت زمان طبیعی بارداری، چند هفته است؟
با کشف و شناسایی کانال کلسیمی ویژه رحمی TRPV۴ در آینده شاهد رویکردهای درمانی ویژه جهت جلوگیری از زایمان زودهنگام خواهیم بود.
طول آبستنی طبیعی بین ۳۸ تا ۴۲ هفته است. با این وجود، بیش از ۱۰ درصد نوزادان، کمتر از ۳۷ هفتگی، به صورت نارس بدنیا می آیند. و بیش از ۳ درصد آنها نیز به صورت کاملا نارس پیش از ۳۱ هفتگی بدنیا می آیند.
زایمان زودهنگام سبب بروز مشکلات فراوانی می شود، چرا که بسیاری از ارگان های بدن شامل مغز، ششها و جگر برای تکامل شان نیاز به هفته های پایانی آبستنی دارند.
در طول آبستنی، رحم جنین در حال رشد را محافظت می کند. با فرا رسیدن زمان زایمان، رحم برای خروج نوزاد انقباضاتی را از خود نشان میدهد. علت اینکه چه عاملی سبب شروع این پدیده می شود به خوبی مشخص نشده است. همینطور، تا به امروز راه درمانی موثری برای جلوگیری از زایمان زودرس وجود ندارد.
پژوهش های پیشین نشان دادند که غلظت کلسیم سلولهای ماهیچه ای درون دیواره رحم، انقباضات رحمی را کمک می کند. در یک پژوهش روی کانال کلسیمی به نام TRPV۴ Transient receptor potential vanilloid ۴)؛ مولکولی که جریان کلسیم به داخل سلول را کنترل می کند) که در رحم موش های کوچک آزمایشگاهی یافت شده بود، تمرکز کردند.
امروزه دانشمندان مشخص ساخته اند که بافت رحم خانم های آبستن نسبت به خانم های نا آبستن سطوح بیشتری از TRPV4 را دارد. به طور مشابه نشان داده شده است که با پیشرفت آبستنی در سلولهای ماهیچه ای دیواره رحم موش های کوچک و بزرگ آزمایشگاهی، سطوح این مولکول به طور معنی داری افزایش مییابد.
پژوهش های پیشین نیز نشان داده اند که مولکول هایی سبب فعال شدن و مهار TRPV۴می شوند که به ترتیب سبب ورود و مهار ورود کلسیم به درون سلول می شوند. در آزمایشهایی که به موش ها، داروهایی که جلوی زایمان زودرس را می گیرند، داده شد؛ این ترکیب های مهارکننده به طور معنی داری سبب طولانی شدن مدت آبستنی و همچنین جلوگیری از زایمان زودرس شد.
hین پیشرفت می تواند برای تکامل راه های درمانی به منظور توقف زایمان زودرس استفاده شود و همچنین شاید این روش بتواند کارایی انقباضهای رحمی را افزایش دهد تا جاییکه نیاز برای رستم زایی (سزارین) را کاهش دهد.
تحقیق دیگری برای تایید استفاده بهینه و ایمن این روش در انسان نیاز است.چندی پیش کورنفیلد جزئیات یافته هایش را بصورت انلاین در ژورنال " journal Science Translational Medicine" منتشر نمود.
زایمان زودهنگام سبب بروز مشکلات فراوانی می شود، چرا که بسیاری از ارگان های بدن شامل مغز، ششها و جگر برای تکامل شان نیاز به هفته های پایانی آبستنی دارند.
در طول آبستنی، رحم جنین در حال رشد را محافظت می کند. با فرا رسیدن زمان زایمان، رحم برای خروج نوزاد انقباضاتی را از خود نشان میدهد. علت اینکه چه عاملی سبب شروع این پدیده می شود به خوبی مشخص نشده است. همینطور، تا به امروز راه درمانی موثری برای جلوگیری از زایمان زودرس وجود ندارد.
پژوهش های پیشین نشان دادند که غلظت کلسیم سلولهای ماهیچه ای درون دیواره رحم، انقباضات رحمی را کمک می کند. در یک پژوهش روی کانال کلسیمی به نام TRPV۴ Transient receptor potential vanilloid ۴)؛ مولکولی که جریان کلسیم به داخل سلول را کنترل می کند) که در رحم موش های کوچک آزمایشگاهی یافت شده بود، تمرکز کردند.
امروزه دانشمندان مشخص ساخته اند که بافت رحم خانم های آبستن نسبت به خانم های نا آبستن سطوح بیشتری از TRPV4 را دارد. به طور مشابه نشان داده شده است که با پیشرفت آبستنی در سلولهای ماهیچه ای دیواره رحم موش های کوچک و بزرگ آزمایشگاهی، سطوح این مولکول به طور معنی داری افزایش مییابد.
پژوهش های پیشین نیز نشان داده اند که مولکول هایی سبب فعال شدن و مهار TRPV۴می شوند که به ترتیب سبب ورود و مهار ورود کلسیم به درون سلول می شوند. در آزمایشهایی که به موش ها، داروهایی که جلوی زایمان زودرس را می گیرند، داده شد؛ این ترکیب های مهارکننده به طور معنی داری سبب طولانی شدن مدت آبستنی و همچنین جلوگیری از زایمان زودرس شد.
hین پیشرفت می تواند برای تکامل راه های درمانی به منظور توقف زایمان زودرس استفاده شود و همچنین شاید این روش بتواند کارایی انقباضهای رحمی را افزایش دهد تا جاییکه نیاز برای رستم زایی (سزارین) را کاهش دهد.
تحقیق دیگری برای تایید استفاده بهینه و ایمن این روش در انسان نیاز است.چندی پیش کورنفیلد جزئیات یافته هایش را بصورت انلاین در ژورنال " journal Science Translational Medicine" منتشر نمود.
منبع:
تیتر ۱
