ترس از زایمان طبیعی، رتبه دوم جهان!

می‌گوید حتی فکرش هم دردآور است. ۹ ماه بارداری و به نفس نفس افتادن یک طرف، دراز به دراز افتادن و جیغ و داد کردن برای تولد عزیزترین کسی که در دنیا می‌شناسی، از بین پاهایت یک طرف دیگر. رو ترش می‌کند و می‌گوید من ترجیح می‌دهم مثل بچگی‌ام فکر کنم، بچه را خدا می‌دهد و در دلت می‌گذارد و بعد هم از شکمت بیرونش میاوری. اگر به من بود از قلبم بیرون می‌آوردمش. او پاک‌ترین کسی است که می‌شناسم، مثل اشک چشم، بچه‌ام اشک چشم من است. همه این‌ها را می‌گوید که بگوید حاضر نیست زایمانش طبیعی باشد. حاضر است شکمش رد هزار تیغ و چاقو را در خود مثل آیینه‌ای هر بار نگه دارد و نشانش دهد، اما طبیعی زایمان نکند. این البته ترس و یکی از دلایل مادرانی است که در آستانه ۹ ماهگی باید بار خود را زمین بگذارند و بین دو راهی زایمان طبیعی و سزارین گیر افتاده‌اند.

به گفته مینا بالینی، متخصص زنان و زایمان: «کشور ما در آمار سزارین در جهان رتبه دوم را دارد. این خبری است که نگرانی‌ها درباره شیوع بیش از حد سزارین در میان زنان ایرانی را برانگیخته، اما کم نیستند خانم‌هایی که عوارض زایمان طبیعی را به جان نمی‌خرند و حاضرند زیر تیغ پزشکان بروند.»

کاچی بهتر از هیچی...
پایش را کرده توی یک کفش و می‌گوید مگر طبیعی هر چیز چه مشکلی دارد که می‌خواهی خودت را ببری زیر تیغ؟ ما هم زایمان کردیم، چیزی‌مان نشد که هیچ، تازه بچه‌هایمان را هم فرستادیم خانه بخت. این تصور بسیاری از مادران است که نه یک‌بار و دوبار، بلکه چندین و چندبار زایمان طبیعی را تجربه کرده‌اند و معتقدند همه چیز با خوردن کاچی بعد از زایمان به روال قبلی خود باز می‌گردد. فرناز می‌گوید: «همان بار اول هم که به حرف مادرم گوش کردم اشتباه کردم.

فشار بیش از حد به رحم و ترس این‌که بدنم متلاشی شود، ضربان قلبم را تند کرده و قلب بچه را به شماره انداخته بود.» اما مونا می‌گوید که هیچ اطلاعاتی درباره زایمان طبیعی به او داده نشده بود، بیشتر حرف‌های اطرافیان از درد زایمان و خطای پرستاران درباره گرفتن نوزاد، او را از طبیعی زایمان کردن منصرف کرده بود. او می‌گوید: «دکترم هیچ اصراری درباره طبیعی یا سزارین کردن نوزاد نداشت چون دست‌مزدش برای هر دو زایمان یکسان بود. اما انقدر شنیده بودم که فلانی 13 ساعت درد کشیده و ... که بی‌خیال زایمان طبیعی شدم و از همان اول گفتم سزارین.» دکترهای زنان و زایمان معتقدند گاهی این نوع زایمان به زنان توصیه نمی‌شود زیرا اگر کسی لگن کوچکی داشته باشد، این نوع از زایمان صدمات بیشتری برای او در پی خواهد داشت، مشکلاتی مانند ناتوانی در زور زدن، استرس زیاد، خونریزی‌های دیررس ناشی از جفت باقی مانده در بدن، افتادگی، شل شدگی و باز شدن واژن، عدم کنترل ادرار و مدفوع، مرگ جنین در داخل رحم، خونریزی و شکستگی جمجمه نوزاد خواهد بود.

اما به همان نسبت زایمان طبیعی فوایدی هم دارد. سمیه علیزاده، متخصص مامایی می‌گوید: « زایمان طبیعی باعث جمع شدن سریع رحم، زود سرپا شدن و ارتباط بهتر نوزاد با مادر خواهد بود. در زایمان طبیعی چون نوزاد بلافاصله به آغوش مادر داده می‌شود، می‌تواند از اولین شیر مادر که به نوعی واکسن هم هست، تغذیه کند و تکامل بهتری پیدا کند. علاوه بر این مادران هر چه زودتر نوزادشان را در آغوشش بگیرند، خونریزی پس از زایمانشان کمتر خواهد بود.»

آب کردن آن شکم حجیم
شهلا درباره زایمانش می‌گوید: «خونریزی پس از زایمانم زیاد بود و دکتر مجبور شد خون تزریق کند. این تازه اولین دردسر بود. پس از آن زخم زایمانم عفونت کرد. فشار خون پیدا کردم. همان زمان یک مادر دیگر بود که همراه با من وارد اتاق عمل شد و به داروی بیهوشی حساسیت داشت و تا روز بعد که بخواهیم مرخص شویم ریه‌اش هم عفونت کرده بود.» البته متخصصان زنان و زایمان چسبندگی داخل رحمی، صدمه به احشای داخل شکم، لخته در عروق پاها که عوارض ریوی ایجاد می‌کند، نگرفتن سینه مادر توسط نوزاد، دیر جمع شدن رحم، عفونت محل سزارین، ضایعات پستانی، افسردگی، ناباروری ثانویه و ... را از آسیب‌های سزارین دانسته‌اند. اما بیشتر مادران به دلیل کمتر درد کشیدن این عوارض را به جان می‌خرند.

مهم‌ترین دلیل مراجعه مادران به پزشک بعد از عمل سزارین، درد ناشی از بخیه‌هاست که با مسکن‌ها آن نیز برطرف خواهد شد. مونا می‌گوید: «البته این تازه آغاز دردسرهای مادر شدن است چون همین‌که زایمان کردید با شکمی مواجهید که انگار هنوز چیزهایی را در خود حفظ کرده است. آب کردن آن شکم اراده می‌خواهد. من مدت‌ها با بستن مشمع دور شکمم و دویدن کمی از آن حالت از ریخت افتادگی را برطرف کردم، اما بدن زن به گونه‌ای است که پس از یکی دو سال، به حالت اول برمی‌گردد.»