اتاق خواب کودک، نکات روانشناسانه

متخصصان روان‌شناسی معتقدند قبل از به دنیا آمدن کودک والدین باید رنگ اتاق خواب را انتخاب کرده باشند. اگر والدین اصرار داشته باشند اتاق کودکشان حتماً دارای رنگی شاد و مطابق با سن و جنس کودک باشد، می‌بایست برای رنگ‌کردن اتاق کودک تا قبل از به دنیا آمدنش تصمیمات خود را بگیرند زیرا کودک از همان ابتدای تولد یا حداقل در نخستین سال تولد با اتاقش آشنا شده و در آن محیط خوابیده، بازی می‌کند یا آرام می‌گیرد. بنابراین لازم است اتاق کودک محیطی آرام باشد تا به‌راحتی بتواند در آن محیط احساس امنیت کند. داشتن آرامش تنها یک مشخصه برای اتاق کودک خردسال تا قبل از سن دو سالگی است. کودک تا قبل از دو سالگی بیشتر نیازمند ثبات اشیاست. کودکان در سن هشت ماهگی به پدیده «ثبات اشیا» دست پیدا می‌کنند یعنی تا قبل از هشت ماهگی هر شیء اگر از جلوی چشمان کودک محو شود، کودک آن را نابود شده می‌پندارد و تلاشی برای جستجوی مجدد آن نمی‌کند. این ثبات شیء کم‌کم در کودک شکلی جدی‌تر گرفته و کودک نیاز پیدا می‌کند تا محیط پیرامونش شکلی با‌ثبات‌تر داشته باشد.
ثبات شکل و اشیا در محیط و دکوراسیون داخلی اتاق کودک در نهایت به او کمک می‌کند تا نقشه ذهنی مناسبی از محیط اطرافش بکشد. گذشته از ثبات اشیا در محیط پیرامون کودک، ثبات رنگ هم به کودک کمک می‌کند تا او بعد از حدود یک سال آن محیط را خوب شناخته و طرح اولیه‌ای از آن در ذهنش ترسیم کند و در مواقعی که والدین نیز حضور ندارند او بتواند در اتاق خودش به آرامش برسد. بنابراین کودکان با رنگ، ارتباط بیشتری برقرار کرده و بیشتر به همان رنگی گرایش دارند که از ابتدا با آن آشنا شده‌اند.
نور اتاق کودک باید ملایم و غیرمستقیم باشد. برای این کار، می‌توانید از انواع نورهای بازتابی یا پخش شونده استفاده کنید تا چشم کودک آزرده نشود. یادتان باشد در مکانی که اختصاص به فعالیت‌های کودک دارد، نوری جداگانه تعبیه کرده و از نورهای تزئینی هم در دکور اتاق کودکان بهره ببرید. می‌توانید انواع چراغ‌های تزئینی ریز را در جایی از اتاق قرار بدهید تا فضای خاصی را برای سرگرمی و تفریح کودکان ایجاد کرده باشید.