علت ناشنوایی در نوزادان، حتما بخوانید
تخمین‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال ۱۹۹۵ میلادی نشان داد که ۱۲۰ میلیون نفر در دنیا که حدود ۲.۱ درصد جمعیت آن زمان جهان بود، مبتلا به درجات ناتوان کننده کم شنوایی هستند.
رییس انجمن شنوایی شناسی ایران، اجرای برنامه غربالگری شنوایی را با توجه به بار اقتصادی گسترده این ضایعه بر خانواده و جامعه بسیار ضروری عنوان کرد.
محسن احدی در خصوص علت لزوم اجرای برنامه‌های غربالگری شنوایی در کشور گفت: تخمین‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال ۱۹۹۵ میلادی نشان داد که ۱۲۰ میلیون نفر در دنیا که حدود ۲.۱ درصد جمعیت آن زمان جهان بود، مبتلا به درجات ناتوان کننده کم شنوایی هستند. این آمار در سال ۲۰۰۱ به ۲۵۰ میلیون نفر یعنی ۴.۲ درصد جمعیت جهان رسید. علت این افزایش را می‌توان در انجام دقیق‌تر آزمایشات و همچنین پیر شدن تدریجی جمعیت جهان به شمار آورد که احتمال وقوع پیرگوشی در آنان را بیشتر می‌کند.
تولد سالانه تا ۵۰۰۰ نوزاد کم شنوا در کشور
وی در خصوص میزان شیوع ابتلا به کم شنوایی در ایران و جهان گفت: در گذشته دو سوم جمعیت مبتلا، به کشورهای در حال توسعه تعلق داشت. این عدد در سال 2013 میلادی به 360 میلیون نفر رسید. در ایران، آمارها حاکی از شیوع سه تا پنج درصدی کم شنوایی‌های متوسط تا عمیق است و سالانه چهار تا پنج هزار نوزاد کم شنوا در کشور متولد می‌شود. همچنین ازدواج‌های فامیلی در ایران، یکی از علل اصلی بالا بودن کم شنوایی و ناشنوایی ژنتیکی نسبت به آمارهای جهانی است. به نظر می‌رسد 50 درصد آسیب‌های شنوایی قابل پیشگیری هستند و سایر موارد را می‌توان با مداخلات بعدی از جمله اقدامات توانبخشی مدیریت کرد.
بار مالی و اقتصادی ناشنوایی و کم شنوایی
دبیر انجمن علمی شنوایی شناسی ایران افزود: تقریبا هیچ مطالعه مستندی در مورد بار مالی و اقتصادی ناشنوایی و کم شنوایی در کشورهای در حال توسعه وجود ندارد و تمامی آمارهای موجود مربوط به کشورهای توسعه یافته است. مواردی مثل هزینه مربوط به خدمات پزشکی و شنوایی شناسی، غربالگری شنوایی، مداخلات مربوط به عفونت گوش میانی، سمعک، کاشت حلزون و جلسات توانبخشی شنوایی، اصلی‌ترین موارد هزینه خانواده و سازمان‌های دولتی است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۰ میلادی نشان داد که بار مالی ناشنوایی از جمله هزینه‌های توانبخشی، آموزش های ویژه و بیکاری فرد، معادل ۲.۵ درصد تولید ناخالص ملی آمریکا در سال ۱۹۹۹ بوده است. همچنین مطالعات زیادی نیز در مورد مقرون به صرفه بودن اجرای برنامه‌های غربالگری همگانی شنوایی نوزادان، مداخلات درمانی برای عفونت گوش میانی و ارایه خدمات شنوایی شناسی نظیر سمعک و کاشت حلزون وجود دارد.
سند ملی پیشگیری از ناشنوایی ایرانیان
این استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، مداخلات پیشگیرانه از وقوع آسیب های شنوایی و ناشنوایی، با توجه به بار اقتصادی گسترده بر خانواده و جامعه به خصوص در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران را بسیار ضروری عنوان کرد و ادامه داد: در کشور ما نیز از سال 1392 تلاش هایی در جهت استقرار سند ملی پیشگیری از ناشنوایی ایرانیان انجام شده است و انتظار می رود اجرا و پایش این سند بتواند گام مهمی در پیشگیری از شایع‌ترین ضایعه مادرزادی یعنی ناشنوایی بردارد.
به گفته وی، سازمان بهداشت جهانی، برنامه‌ای سه مرحله‌ای برای پیشگیری از ناشنوایی و مراقبت از گوش و شنوایی تدارک دیده است و پیش بینی می‌شود گنجاندن تنها راهبردهای اولیه آن در مراقبت های اولیه سلامت، بتواند تا سال 2030 از 90 درصد ناشنوایی‌ها و مشکلات شنوایی پیشگیری کند.
رییس انجمن شنوایی شناسی مهم‌ترین علل ناشنوایی و کم شنوایی را کم‌شنوایی‌های مادرزادی یا با شروع زودرس، عفونت‌های مزمن گوش میانی، کم شنوایی ناشی از سر و صدا، پیرگوشی و داروهای مسمومیت‌زای گوش عنوان کرد که باید در مرحله اولیه پیشگیری مورد توجه قرار گیرند.
احدی گفت: در مراحل دوم و سوم پیشگیری نیز باید تلاش شود تا آسیب شنوایی در سریع‌ترین زمان ممکن شناسایی شود و اقدامات مدیریتی لازم برای کاهش اثرات کم شنوایی بر فرد و زندگی او صورت گیرد.
محسن احدی در خصوص علت لزوم اجرای برنامه‌های غربالگری شنوایی در کشور گفت: تخمین‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال ۱۹۹۵ میلادی نشان داد که ۱۲۰ میلیون نفر در دنیا که حدود ۲.۱ درصد جمعیت آن زمان جهان بود، مبتلا به درجات ناتوان کننده کم شنوایی هستند. این آمار در سال ۲۰۰۱ به ۲۵۰ میلیون نفر یعنی ۴.۲ درصد جمعیت جهان رسید. علت این افزایش را می‌توان در انجام دقیق‌تر آزمایشات و همچنین پیر شدن تدریجی جمعیت جهان به شمار آورد که احتمال وقوع پیرگوشی در آنان را بیشتر می‌کند.
تولد سالانه تا ۵۰۰۰ نوزاد کم شنوا در کشور
وی در خصوص میزان شیوع ابتلا به کم شنوایی در ایران و جهان گفت: در گذشته دو سوم جمعیت مبتلا، به کشورهای در حال توسعه تعلق داشت. این عدد در سال 2013 میلادی به 360 میلیون نفر رسید. در ایران، آمارها حاکی از شیوع سه تا پنج درصدی کم شنوایی‌های متوسط تا عمیق است و سالانه چهار تا پنج هزار نوزاد کم شنوا در کشور متولد می‌شود. همچنین ازدواج‌های فامیلی در ایران، یکی از علل اصلی بالا بودن کم شنوایی و ناشنوایی ژنتیکی نسبت به آمارهای جهانی است. به نظر می‌رسد 50 درصد آسیب‌های شنوایی قابل پیشگیری هستند و سایر موارد را می‌توان با مداخلات بعدی از جمله اقدامات توانبخشی مدیریت کرد.
بار مالی و اقتصادی ناشنوایی و کم شنوایی
دبیر انجمن علمی شنوایی شناسی ایران افزود: تقریبا هیچ مطالعه مستندی در مورد بار مالی و اقتصادی ناشنوایی و کم شنوایی در کشورهای در حال توسعه وجود ندارد و تمامی آمارهای موجود مربوط به کشورهای توسعه یافته است. مواردی مثل هزینه مربوط به خدمات پزشکی و شنوایی شناسی، غربالگری شنوایی، مداخلات مربوط به عفونت گوش میانی، سمعک، کاشت حلزون و جلسات توانبخشی شنوایی، اصلی‌ترین موارد هزینه خانواده و سازمان‌های دولتی است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۰ میلادی نشان داد که بار مالی ناشنوایی از جمله هزینه‌های توانبخشی، آموزش های ویژه و بیکاری فرد، معادل ۲.۵ درصد تولید ناخالص ملی آمریکا در سال ۱۹۹۹ بوده است. همچنین مطالعات زیادی نیز در مورد مقرون به صرفه بودن اجرای برنامه‌های غربالگری همگانی شنوایی نوزادان، مداخلات درمانی برای عفونت گوش میانی و ارایه خدمات شنوایی شناسی نظیر سمعک و کاشت حلزون وجود دارد.
سند ملی پیشگیری از ناشنوایی ایرانیان
این استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، مداخلات پیشگیرانه از وقوع آسیب های شنوایی و ناشنوایی، با توجه به بار اقتصادی گسترده بر خانواده و جامعه به خصوص در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران را بسیار ضروری عنوان کرد و ادامه داد: در کشور ما نیز از سال 1392 تلاش هایی در جهت استقرار سند ملی پیشگیری از ناشنوایی ایرانیان انجام شده است و انتظار می رود اجرا و پایش این سند بتواند گام مهمی در پیشگیری از شایع‌ترین ضایعه مادرزادی یعنی ناشنوایی بردارد.
به گفته وی، سازمان بهداشت جهانی، برنامه‌ای سه مرحله‌ای برای پیشگیری از ناشنوایی و مراقبت از گوش و شنوایی تدارک دیده است و پیش بینی می‌شود گنجاندن تنها راهبردهای اولیه آن در مراقبت های اولیه سلامت، بتواند تا سال 2030 از 90 درصد ناشنوایی‌ها و مشکلات شنوایی پیشگیری کند.
رییس انجمن شنوایی شناسی مهم‌ترین علل ناشنوایی و کم شنوایی را کم‌شنوایی‌های مادرزادی یا با شروع زودرس، عفونت‌های مزمن گوش میانی، کم شنوایی ناشی از سر و صدا، پیرگوشی و داروهای مسمومیت‌زای گوش عنوان کرد که باید در مرحله اولیه پیشگیری مورد توجه قرار گیرند.
احدی گفت: در مراحل دوم و سوم پیشگیری نیز باید تلاش شود تا آسیب شنوایی در سریع‌ترین زمان ممکن شناسایی شود و اقدامات مدیریتی لازم برای کاهش اثرات کم شنوایی بر فرد و زندگی او صورت گیرد.
منبع:
ایسنا
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼