از علائم سقط جنین، خودتان را نبازید
بسیاری از زنان حتی نمی‌دانند که دچار سقط جنین شده‌اند، تصور آنها در این موارد از سقط جنین این است که یک دوره قاعدگی سنگین برایشان پیش آمده است.
اگر به تازگی سقط جنین کرده‌اید، بدانید این ناراحتی نیز فراموش می‌شود و آینده‌ای درخشان با فرزندی زیبا در انتظارتان است. از دست دادن یک حاملگی می‌تواند دلخراش باشد و متأسفانه، سقط جنین‌ها نسبتاً شایع هستند. به طور متوسط، حدود ۱ مورد در هر ۵ حاملگی منجر به سقط جنین خواهد شد؛ معمولاً در سه ماهه اول.
در اغلب موارد، نمی‌توان از سقط جنین پیشگیری کرد، به دلیل اینکه اغلب سقط جنین‌ها ناشی از اختلالات کروموزومی یا مشکل در رشد جنین هستند. با این حال، عوامل خاصی -مانند سن، سیگار کشیدن، مصرف مشروبات الکلی و سابقه سقط جنین- یک زن را در معرض ریسک بالاتری برای سقط قرار می‌دهند. در حالی که معمولاً نمی‌توان از سقط جنین پیشگیری کرد، با رعایت توصیه‌های سلامتی و بهداشتی می‌توانید شانس سالم ماندن خود و جنین‌تان را در طول حاملگی افزایش دهید.
سقط جنین چیست؟
سقط جنین، سقط ناگهانی نطفه است قبل از زمانی که به اندازه کافی برای زنده ماندن برسد. این امر اغلب حتی قبل از اینکه یک زن آگاه باشد که باردار است، اتفاق می‌افتد.
سقط جنین معمولا در ۳ ماه اول بارداری و قبل از هفته ۱۲ رُخ می‌دهد. بخش کوچکی از سقط جنین - کمتر از ۱٪ از آنها - مرده‌زایی نامیده می‌شود، مرده‌زائی بعد از هفته ۲۰ حاملگی رخ می‌دهد.
علائم سقط جنین
بسیاری از زنان حتی نمی‌دانند که دچار سقط جنین شده‌اند (زیرا حتی نمی‌دانند که باردار بوده‌اند)، تصور آنها در این موارد از سقط جنین این است که یک دوره قاعدگی سنگین برایشان پیش آمده است.
برخی از زنان دل درد، لکه بینی، خونریزی سنگین، درد شکم، درد لگن، ضعف یا کمر درد احساس می‌کنند. لکه‌بینی اغلب نشانه‌ای از سقط جنین نیست؛ بسیاری از زنان آن را در اوایل دوران بارداری تجربه می‌کنند. اما فقط برای اطمینان اگر لکه‌بینی یا هر یک از نشانه‌های دیگر را در طول بارداری‌تان تجربه کردید، موضوع را با پزشک در میان بگذارید.
انواع سقط جنین
اگر شما فکر می‌کنید که تا به حال سقط جنین داشته‌اید، پزشک شما ممکن است تعدادی از اصطلاحات را برای توضیح آنچه که اتفاق افتاده است، استفاده کند:
اگر یک زن باردار به مقدار کم یا بدون درد خونریزی کرده، گردن رحم بسته و هنوز جنین با ضربان قلب در رحم او وجود دارد، تهدید سقط جنین را از سر گذرانده است. اکثر بارداری‌ها با خونریزی در اوایل، اما به همراه ضربان قلب قابل تشخیص جنین، به خیر خواهند گذشت.
اگر شما سقط کرده‌اید، پزشک ممکن است به شما بگوید که یک بارداری پوچ داشته‌اید؛ این به این معناست که سقط بسیار زود صورت گرفته، در حالی که هنوز بافت قابل تشخیصی به نام جنین در رحم شکل نگرفته است.
سقط جنین زمانی اجتناب‌ناپذیر است که خونریزی و گرفتگی (اسپاسم) با دهانه رحم باز، در دوران بارداری رخ دهد.
سقط جنین ناقص یا ناکامل به این معناست که سقط جنین رخ داده است، اما بدن تمام بافت را خارج ننموده است.
سقط جنین کامل به این معناست که همه بافت ناشی از بارداری است توسط بدن خارج شده است.
سقط جنین از دست رفته زمانی است که جنین مرده است یا رشد نکرده است، اما بدن جنین یا بافت شکل گرفته خارج نشده است. گاهی اوقات زنان با سقط جنین از دست رفته متوجه می‌شوند که دیگر در آنها «احساس باردار بودن» وجود ندارد.
چرا سقط جنین اتفاق می‌افتد؟
شایع‌ترین علت از دست دادن حاملگی، مشکلات کروموزومی است؛ به گونه‌ای که جنین نمی‌تواند به طور معمول رشد کرده و در نتیجه سقط می‌شود.
عوامل دیگری که می‌تواند به احتمال سقط جنین منجر شوند شامل این موارد می‌شوند:
سطوح غیر طبیعی هورمون‌ها در بدن مادر، مانند هورمون تیروئید؛
دیابت کنترل نشده؛
قرار گرفتن در معرض خطرات محیط زیست و محل کار، مانند اشعه‌های مضر و یا عوامل سمی؛
عفونت‌های خاص؛
ناهنجاری‌های رحم؛
دهانه رحم بی‌کفایت، یعنی وقتی که گردن رحم قبل از زمان مناسب شروع به باز شدن و گشاد شدن می‌کند؛
برخی از دارو‌ها مانند آکوتان (داروی آکنه).
رفتارهای خاصی نیز قرارگیری در معرض خطر سقط جنین را افزایش می‌دهند. دخانیات، به عنوان مثال، نیکوتین و سایر مواد شیمیایی که به جریان خون وارد می‌شوند، موجب می‌شوند که به جنین اکسیژن کمتری برسد و در نتیجه شانس از دست دادن بارداری افزایش بیابد. الکل و مواد مخدر نیز می‌توانند منجر به سقط جنین شوند.
مرده زایی
مرده‌زایی از نظر بسیاری از کار‌شناسان به عنوان مرگ یک نوزاد پس از هفته بیستم بارداری است که می‌تواند قبل از زایمان یا در حین زایمان رخ دهد. این اتفاق بسیار نادر است و در کمتر از ۱٪ از کل تولد‌ها رخ می‌دهد. زایمان بچه مرده یا مرده‌زایی همچنین گاهی اوقات به عنوان مرگ جنین داخل رحم یا مرگ پیش از زایمان نامیده می‌شود.
در حالی که تعدادی عوامل خطر برای مرده‌زایی مشخص شده‌اند (مانند سیگار کشیدن، مشکلات جفت، بارداری به مدت طولانی‌تر از ۴۲ هفته و برخی از عفونت‌ها)، هیچ راهی برای پیش‌بینی اینکه مرده‌زایی رخ می‌دهد یا خیر، و اینکه چه کسی مرده‌زایی خواهد داشت وجود ندارد. هنوز بسیاری از علت‌هایی که موجب مرده‌زایی می‌شوند، نیز ناشناخته مانده‌اند.
اولین و شایع‌ترین علامت مرده‌زایی، احساس کم شدن جنبش و حرکت جنین است. سایر علائم ممکن است شامل اسپاسم مداوم و درد در ناحیه لگن، پشت یا شکم و خونریزی واژینال باشند. اگر هر یک از این علائم را در دوران بارداری تجربه کردید با پزشکتان تماس بگیرید.
پزشک شما می‌تواند از سونوگرافی برای تشخیص ضربان قلب کمک گرفته یا از یک آزمون الکترونیکی (بدون وارد ساختن استرس به جنین) استفاده کند؛ بدین ترتیب که شما باید به پشت بخوابید و مانیتور‌های الکترونیکی روی شکم‌تان متصل شوند. مانیتور‌ها ضربان قلب و حرکات جنین و انقباضات رحم شما را ضبط می‌کنند.
بعد از سقط جنین
اگر شما سقط کرده باشید، پزشکتان یک معاینه لگنی و یک سونوگرافی انجام می‌دهد تا سقط جنین را تأیید کند. اگر رحم عاری از هر گونه بافت جنینی باشد و سقط خیلی زود (در اویل بارداری) رُخ داده باشد، پس از سقط جنین نیاز به درمان خاصی نیست.
اما اگر هنوز هم رحم حاوی جنین یا سایر بافت‌های ناشی از بارداری است، این بافت‌های باقی‌مانده باید برداشته شوند. پزشک ممکن است به شما دارو بدهد تا به خروج بافت کمک کند یا ممکن است نیاز به گشاد کردن گردن رحم برای انجام اتساع و کورتاژ ( D & C، که تراشیدن جدار رحم است) یا اتساع و استخراج ( E& D، که مکش یا ساکشن رحم برای حذف بافت جنین یا جفت است) باشد. شما ممکن است بعد از این مراحل که با بیهوشی انجام می‌شود دچار خونریزی و کرامپ شکمی بشوید.
اگر جنین‌تان در انتهای دوران بارداری درگذشت، پزشک ممکن است تصمیم بگیرید از طریق زایمان آن را خارج کند. پس از زایمان، پزشک کودک و جفت را آزمایش می‌کند تا علت مرگ را (در صورت ناشناخته بودن تا آن هنگام) تعیین کند.
اگر شما تا به حال چندین سقط جنین داشته‌اید، شاید بخواهید مورد ارزیابی بیشتری قرار بگیرید تا متوجه شوید که آیا هر گونه ناهنجاری آناتومیک، ژنتیکی یا هورمونی یا عوامل دیگر موجب سقط جنین می‌شوند یا خیر.
سقط جنین چیست؟
سقط جنین، سقط ناگهانی نطفه است قبل از زمانی که به اندازه کافی برای زنده ماندن برسد. این امر اغلب حتی قبل از اینکه یک زن آگاه باشد که باردار است، اتفاق می‌افتد.
سقط جنین معمولا در ۳ ماه اول بارداری و قبل از هفته ۱۲ رُخ می‌دهد. بخش کوچکی از سقط جنین - کمتر از ۱٪ از آنها - مرده‌زایی نامیده می‌شود، مرده‌زائی بعد از هفته ۲۰ حاملگی رخ می‌دهد.
علائم سقط جنین
بسیاری از زنان حتی نمی‌دانند که دچار سقط جنین شده‌اند (زیرا حتی نمی‌دانند که باردار بوده‌اند)، تصور آنها در این موارد از سقط جنین این است که یک دوره قاعدگی سنگین برایشان پیش آمده است.
برخی از زنان دل درد، لکه بینی، خونریزی سنگین، درد شکم، درد لگن، ضعف یا کمر درد احساس می‌کنند. لکه‌بینی اغلب نشانه‌ای از سقط جنین نیست؛ بسیاری از زنان آن را در اوایل دوران بارداری تجربه می‌کنند. اما فقط برای اطمینان اگر لکه‌بینی یا هر یک از نشانه‌های دیگر را در طول بارداری‌تان تجربه کردید، موضوع را با پزشک در میان بگذارید.
انواع سقط جنین
اگر شما فکر می‌کنید که تا به حال سقط جنین داشته‌اید، پزشک شما ممکن است تعدادی از اصطلاحات را برای توضیح آنچه که اتفاق افتاده است، استفاده کند:
اگر یک زن باردار به مقدار کم یا بدون درد خونریزی کرده، گردن رحم بسته و هنوز جنین با ضربان قلب در رحم او وجود دارد، تهدید سقط جنین را از سر گذرانده است. اکثر بارداری‌ها با خونریزی در اوایل، اما به همراه ضربان قلب قابل تشخیص جنین، به خیر خواهند گذشت.
اگر شما سقط کرده‌اید، پزشک ممکن است به شما بگوید که یک بارداری پوچ داشته‌اید؛ این به این معناست که سقط بسیار زود صورت گرفته، در حالی که هنوز بافت قابل تشخیصی به نام جنین در رحم شکل نگرفته است.
سقط جنین زمانی اجتناب‌ناپذیر است که خونریزی و گرفتگی (اسپاسم) با دهانه رحم باز، در دوران بارداری رخ دهد.
سقط جنین ناقص یا ناکامل به این معناست که سقط جنین رخ داده است، اما بدن تمام بافت را خارج ننموده است.
سقط جنین کامل به این معناست که همه بافت ناشی از بارداری است توسط بدن خارج شده است.
سقط جنین از دست رفته زمانی است که جنین مرده است یا رشد نکرده است، اما بدن جنین یا بافت شکل گرفته خارج نشده است. گاهی اوقات زنان با سقط جنین از دست رفته متوجه می‌شوند که دیگر در آنها «احساس باردار بودن» وجود ندارد.
چرا سقط جنین اتفاق می‌افتد؟
شایع‌ترین علت از دست دادن حاملگی، مشکلات کروموزومی است؛ به گونه‌ای که جنین نمی‌تواند به طور معمول رشد کرده و در نتیجه سقط می‌شود.
عوامل دیگری که می‌تواند به احتمال سقط جنین منجر شوند شامل این موارد می‌شوند:
سطوح غیر طبیعی هورمون‌ها در بدن مادر، مانند هورمون تیروئید؛
دیابت کنترل نشده؛
قرار گرفتن در معرض خطرات محیط زیست و محل کار، مانند اشعه‌های مضر و یا عوامل سمی؛
عفونت‌های خاص؛
ناهنجاری‌های رحم؛
دهانه رحم بی‌کفایت، یعنی وقتی که گردن رحم قبل از زمان مناسب شروع به باز شدن و گشاد شدن می‌کند؛
برخی از دارو‌ها مانند آکوتان (داروی آکنه).
رفتارهای خاصی نیز قرارگیری در معرض خطر سقط جنین را افزایش می‌دهند. دخانیات، به عنوان مثال، نیکوتین و سایر مواد شیمیایی که به جریان خون وارد می‌شوند، موجب می‌شوند که به جنین اکسیژن کمتری برسد و در نتیجه شانس از دست دادن بارداری افزایش بیابد. الکل و مواد مخدر نیز می‌توانند منجر به سقط جنین شوند.
مرده زایی
مرده‌زایی از نظر بسیاری از کار‌شناسان به عنوان مرگ یک نوزاد پس از هفته بیستم بارداری است که می‌تواند قبل از زایمان یا در حین زایمان رخ دهد. این اتفاق بسیار نادر است و در کمتر از ۱٪ از کل تولد‌ها رخ می‌دهد. زایمان بچه مرده یا مرده‌زایی همچنین گاهی اوقات به عنوان مرگ جنین داخل رحم یا مرگ پیش از زایمان نامیده می‌شود.
در حالی که تعدادی عوامل خطر برای مرده‌زایی مشخص شده‌اند (مانند سیگار کشیدن، مشکلات جفت، بارداری به مدت طولانی‌تر از ۴۲ هفته و برخی از عفونت‌ها)، هیچ راهی برای پیش‌بینی اینکه مرده‌زایی رخ می‌دهد یا خیر، و اینکه چه کسی مرده‌زایی خواهد داشت وجود ندارد. هنوز بسیاری از علت‌هایی که موجب مرده‌زایی می‌شوند، نیز ناشناخته مانده‌اند.
اولین و شایع‌ترین علامت مرده‌زایی، احساس کم شدن جنبش و حرکت جنین است. سایر علائم ممکن است شامل اسپاسم مداوم و درد در ناحیه لگن، پشت یا شکم و خونریزی واژینال باشند. اگر هر یک از این علائم را در دوران بارداری تجربه کردید با پزشکتان تماس بگیرید.
پزشک شما می‌تواند از سونوگرافی برای تشخیص ضربان قلب کمک گرفته یا از یک آزمون الکترونیکی (بدون وارد ساختن استرس به جنین) استفاده کند؛ بدین ترتیب که شما باید به پشت بخوابید و مانیتور‌های الکترونیکی روی شکم‌تان متصل شوند. مانیتور‌ها ضربان قلب و حرکات جنین و انقباضات رحم شما را ضبط می‌کنند.
بعد از سقط جنین
اگر شما سقط کرده باشید، پزشکتان یک معاینه لگنی و یک سونوگرافی انجام می‌دهد تا سقط جنین را تأیید کند. اگر رحم عاری از هر گونه بافت جنینی باشد و سقط خیلی زود (در اویل بارداری) رُخ داده باشد، پس از سقط جنین نیاز به درمان خاصی نیست.
اما اگر هنوز هم رحم حاوی جنین یا سایر بافت‌های ناشی از بارداری است، این بافت‌های باقی‌مانده باید برداشته شوند. پزشک ممکن است به شما دارو بدهد تا به خروج بافت کمک کند یا ممکن است نیاز به گشاد کردن گردن رحم برای انجام اتساع و کورتاژ ( D & C، که تراشیدن جدار رحم است) یا اتساع و استخراج ( E& D، که مکش یا ساکشن رحم برای حذف بافت جنین یا جفت است) باشد. شما ممکن است بعد از این مراحل که با بیهوشی انجام می‌شود دچار خونریزی و کرامپ شکمی بشوید.
اگر جنین‌تان در انتهای دوران بارداری درگذشت، پزشک ممکن است تصمیم بگیرید از طریق زایمان آن را خارج کند. پس از زایمان، پزشک کودک و جفت را آزمایش می‌کند تا علت مرگ را (در صورت ناشناخته بودن تا آن هنگام) تعیین کند.
اگر شما تا به حال چندین سقط جنین داشته‌اید، شاید بخواهید مورد ارزیابی بیشتری قرار بگیرید تا متوجه شوید که آیا هر گونه ناهنجاری آناتومیک، ژنتیکی یا هورمونی یا عوامل دیگر موجب سقط جنین می‌شوند یا خیر.
منبع:
پارسه گرد
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼