صابون انتی باکتریال در بارداری، ضرر دارد؟
پیش از این در گزارشی به زنان باردار هشدار داده شده بود که از صابون آنتی باکتریال استفاده نکنند.
پیش از این در گزارشی به زنان باردار هشدار داده شده بود که از صابون آنتی باکتریال استفاده نکنند. در این گزارش ادعا شده است که مواد شیمیایی در این محصولات می‌توانند باعث چاق شدن کودک شود و در رشدش اختلال ایجاد کند.
ماده شیمیایی تری کلی کاربن به دلیل خواص آنتی باکتریال خود در ساخت بسیاری از صابون‌ها و لوسیون‌ها استفاده می‌شود. محققان آمریکایی موش‌های باردار را در معرض این ماده قرار دادند تا مشخص شود که آیا این ماده از طریق پلاسنتا یا شیر به فرزند انتقال داده می‌شود یا خیر. نتایج آزمایش نشان داد که این ماده وارد پلاسنتا و شیر مادر می‌شود. فرزندان این موش‌ها مغز کوچک‌تری داشتند و چاق‌تر بودند. نویسندگان مطالعه ادعا می‌کنند ماده تری کلی کاربن یکی از مواد تشکیل‌دهنده فاضلاب است، اما انسان‌ها فاضلاب یا لوسیون های آنتی باکتریال را مصرف نمی‌کنند.
حتی اگر انسان‌ها سطوح مشابهی از این ماده را مصرف نمایند، نمی‌توانیم با توجه به یافته‌های این مطالعه نتیجه‌گیری کنیم که این ماده چه تأثیراتی بر روی جنین‌ها و نوزادهای انسان خواهد داشت. عوامل زیادی می‌توانند باعث چاقی کودکان شود و احتمالاً یک ماده شیمیایی نمی‌تواند به تنهایی در این موضوع نقش داشته باشد.
انتقال از طریق پلاسنتا
در این مطالعه موش‌های باردار از روز اول بارداری تا روز هجدهم بارداری در معرض این ماده شیمیایی قرار گرفتند. سپس مقدار این ماده با استفاده از روش طیف‌سنجی جرمی شتاب‌دهنده در جنین‌ها و مادران اندازه‌گیری شد. این روش به‌منظور اندازه‌گیری مقادیر بسیار کوچک از مواد سمی در بدن استفاده می‌شود.
انتقال از طریق شیر در کوتاه‌مدت
مادران باردار تا زمان متولد شدن با آب استاندارد و سپس از روز تولد تا ده روز اول شیردهی با آب آلوده به تری کلی کاربن تغذیه شدند. سپس تحلیلی با کمک روش طیف‌سنجی جرمی انجام شد.
انتقال از طریق شیر در درازمدت
از روز تولد تا ده روز اول شیردهی آب آلوده به مادران داده شد و سپس آب استاندارد مورد استفاده قرار گرفت. سپس اثرات بلندمدت بر روی مادران و موش‌های متولدشده ارزیابی شدند. از گروه‌های کنترل به‌عنوان یک معیار مقایسه برای هر گروه استفاده شد.
نتیجه‌گیری
در این مطالعه تجربی نمایش داده شد که تری کلی کاربن از طریق پلاسنتا و شیر سینه به فرزند انتقال پیدا می‌کند، همچنین این ماده بر روی رشد موش‌های نوزاد تأثیر می‌گذارد و اندازه مغز آنها را کاهش می‌دهد. وزن بدن آنها نیز افزایش پیدا می‌کند که دلیل آن به متابولیسم ضعیف چربی در جنس‌های مؤنث نسبت داده شده است.
به طور کلی، نتایج این مطالعه قابل‌تعمیم به انسان نخواهد بود، زیرا موش و انسان از لحاظ بیولوژیکی یکسان نیستند.
ماده شیمیایی تری کلی کاربن به دلیل خواص آنتی باکتریال خود در ساخت بسیاری از صابون‌ها و لوسیون‌ها استفاده می‌شود. محققان آمریکایی موش‌های باردار را در معرض این ماده قرار دادند تا مشخص شود که آیا این ماده از طریق پلاسنتا یا شیر به فرزند انتقال داده می‌شود یا خیر. نتایج آزمایش نشان داد که این ماده وارد پلاسنتا و شیر مادر می‌شود. فرزندان این موش‌ها مغز کوچک‌تری داشتند و چاق‌تر بودند. نویسندگان مطالعه ادعا می‌کنند ماده تری کلی کاربن یکی از مواد تشکیل‌دهنده فاضلاب است، اما انسان‌ها فاضلاب یا لوسیون های آنتی باکتریال را مصرف نمی‌کنند.
حتی اگر انسان‌ها سطوح مشابهی از این ماده را مصرف نمایند، نمی‌توانیم با توجه به یافته‌های این مطالعه نتیجه‌گیری کنیم که این ماده چه تأثیراتی بر روی جنین‌ها و نوزادهای انسان خواهد داشت. عوامل زیادی می‌توانند باعث چاقی کودکان شود و احتمالاً یک ماده شیمیایی نمی‌تواند به تنهایی در این موضوع نقش داشته باشد.
انتقال از طریق پلاسنتا
در این مطالعه موش‌های باردار از روز اول بارداری تا روز هجدهم بارداری در معرض این ماده شیمیایی قرار گرفتند. سپس مقدار این ماده با استفاده از روش طیف‌سنجی جرمی شتاب‌دهنده در جنین‌ها و مادران اندازه‌گیری شد. این روش به‌منظور اندازه‌گیری مقادیر بسیار کوچک از مواد سمی در بدن استفاده می‌شود.
انتقال از طریق شیر در کوتاه‌مدت
مادران باردار تا زمان متولد شدن با آب استاندارد و سپس از روز تولد تا ده روز اول شیردهی با آب آلوده به تری کلی کاربن تغذیه شدند. سپس تحلیلی با کمک روش طیف‌سنجی جرمی انجام شد.
انتقال از طریق شیر در درازمدت
از روز تولد تا ده روز اول شیردهی آب آلوده به مادران داده شد و سپس آب استاندارد مورد استفاده قرار گرفت. سپس اثرات بلندمدت بر روی مادران و موش‌های متولدشده ارزیابی شدند. از گروه‌های کنترل به‌عنوان یک معیار مقایسه برای هر گروه استفاده شد.
نتیجه‌گیری
در این مطالعه تجربی نمایش داده شد که تری کلی کاربن از طریق پلاسنتا و شیر سینه به فرزند انتقال پیدا می‌کند، همچنین این ماده بر روی رشد موش‌های نوزاد تأثیر می‌گذارد و اندازه مغز آنها را کاهش می‌دهد. وزن بدن آنها نیز افزایش پیدا می‌کند که دلیل آن به متابولیسم ضعیف چربی در جنس‌های مؤنث نسبت داده شده است.
به طور کلی، نتایج این مطالعه قابل‌تعمیم به انسان نخواهد بود، زیرا موش و انسان از لحاظ بیولوژیکی یکسان نیستند.
منبع:
باشگاه خبرنگاران
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼