سرطان سینه در بارداری (۲)
بیشتر بیماران سرطانی نیازمند شیمی‌درمانی هستند. شیمی‌درمانی در سه ماهه اول بارداری خطر بیشتری دارد و شانس سقط جنین را افزایش می‌دهد و در سه ماهه دوم و سوم کمتر است.
سرطان سینه از آن بیماری‌های خطرناکی است که گرچه شیوع آن در دوران بارداری کمتر اتفاق می افتد، اما این مساله به آن معنا نیست که خطر ابتلا به این بیماری طی بارداری نسبت به دوران دیگر کمتر باشد. در مطلب پیش درباره تشخیص سرطان در دوران بارداری مطالبی آورده شد، در ادامه به روش های درمانی می پردازیم:
درمان در دوران بارداری
پس از تشخیص اگر توده‌ای مشکوک مشاهده شد، به نمونه‌برداری نیاز است. بیشتر اوقات نمونه‌برداری با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و مشکلی در بارداری به وجود نمی‌آورد. پس از تشخیص بدخیمی توده در پستان، لازم است اقدامات درمانی صورت گیرد.
در مواردی، جراحی لازم است و فرد باید بیهوش شود. بجز سه ماهه اول بارداری که بیهوشی با احتیاط انجام می‌شود، معمولا در سه ماهه دوم و سوم منعی ندارد و می‌توان جراحی انجام داد.
از سوی دیگر، بیشتر بیماران سرطانی نیازمند شیمی‌درمانی هستند. شیمی‌درمانی در سه ماهه اول بارداری خطر بیشتری دارد و شانس سقط جنین را افزایش می‌دهد و در سه ماهه دوم و سوم کمتر است. نکته حائز اهمیت این که شیمی‌درمانی بیمار نباید به تاخیر بیفتد.
نکته حائز اهمیت این است که نمی‌توان معالجه را به تعویق انداخت؛ به طور مثال اگر در هفته هفتم بارداری سرطان تشخیص داده شود، با قبول ریسک بیهوشی لازم است این فرد جراحی شود. سلامت مادر برای تیم پزشکی در روند جراحی اهمیت دارد.
جراحی در دوران بارداری
در بیشتر موارد درمان اولیه سرطان پستان ، جراحی است. در شرایطی به دلیل پیشرفته بودن بیماری، لازم است اول بیمار شیمی‌درمانی و بعد جراحی شود. در این شرایط با شیمی‌درمانی توده کوچک می‌شود و می‌توان سینه را حفظ کرد.
تفاوتی که دوران بارداری با غیربارداری دارد این است که حفظ پستان در سه ماهه اول بارداری برای زنان باردار امکان‌پذیر نیست؛ لذا بیمار در سه ماهه اول بارداری باید حتما ماستکتومی (برداشتن کامل پستان) شود، اما در سه ماهه دوم و سوم امکان حفظ پستان فراهم است، به شرطی که رادیوتراپی پس از پایان حاملگی انجام شود.
باروری کاهش می‌یابد
در برخی موارد، درمان‌های سرطان پستان ، باروری را دچار اختلالات می‌کند. شیمی‌درمانی روی تخمدان‌ها اثر می‌گذارد و آنها را به فاز یائسگی می‌برد. به این دلیل که هورمون‌های تخمدان، باعث تشدید بیماری می‌شود.
همچنین پس از رادیوتراپی، یکسری داروهای هورمونی تجویز می‌شود که عملکرد تخمدان‌ها را مهار می‌کند. به عبارت دیگر، به طور موقت باروری مختل می‌شود.
معمولا توصیه می‌شود فرد حداقل دو تا پنج سال، قصد بارداری نداشته باشد. نکته حائز اهمیت این است که به موازات بالا رفتن سن ازدواج، سن بارداری نیز بالا رفته است و معمولا این نگرانی وجود دارد که با مراحل درمانی سرطان، سن باروری هم بگذرد.
در مواردی که فرد تمایل به بارداری دارد، با قبول ریسک و اجازه پزشک، داروهایش را قطع و بعد اقدام به بارداری می‌کند.
در خانم‌های بالای ۴۰ سال، ممکن است بعد از قطع این داروها دیگر تخمک‌گذاری صورت نگیرد و عادت ماهانه نداشته باشند. باروری بیماران سرطانی به سن و فعال بودن تخمدان بستگی دارد.
حفظ باروری
روش‌هایی برای حفظ باروری وجود دارد. در مواردی تخمدان‌ها را فریز می‌کنند و یا داروهایی تجویز می‌شود که تخمدان به فاز خواب مصنوعی برود و تخمک‌ها حفظ شوند یا قسمتی از بافت تخمدان را فریز می‌کنند.
به طور کلی پیش‌آگهی در مورد سرطان یکی از نکات حائز اهمیت است. به عبارت دیگر، مهم‌ترین نکته در درمان سرطان پستان ، تشخیص زودرس است. افزایش آگاهی در مورد علائم و نشانه‌های این بیماری، عوامل خطر و نحوه معاینه در تشخیص موثر است.
تغذیه با شیر مادر
بیشتر اوقات، نوزادان نمی‌توانند در طول درمان، با شیر مادر تغذیه شوند. به عبارت دیگر، داروهای شیمی‌درمانی به مقدار کم از شیر عبور می‌کنند و ممکن است برای نوزاد ضرر داشته باشد.
در اکثر موارد، شیمی‌درمانی باعث می‌شود مقدار شیر نیز کاهش یابد؛ بنابراین توصیه می‌شود شیردهی صورت نگیرد.
درمان در دوران بارداری
پس از تشخیص اگر توده‌ای مشکوک مشاهده شد، به نمونه‌برداری نیاز است. بیشتر اوقات نمونه‌برداری با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و مشکلی در بارداری به وجود نمی‌آورد. پس از تشخیص بدخیمی توده در پستان، لازم است اقدامات درمانی صورت گیرد.
در مواردی، جراحی لازم است و فرد باید بیهوش شود. بجز سه ماهه اول بارداری که بیهوشی با احتیاط انجام می‌شود، معمولا در سه ماهه دوم و سوم منعی ندارد و می‌توان جراحی انجام داد.
از سوی دیگر، بیشتر بیماران سرطانی نیازمند شیمی‌درمانی هستند. شیمی‌درمانی در سه ماهه اول بارداری خطر بیشتری دارد و شانس سقط جنین را افزایش می‌دهد و در سه ماهه دوم و سوم کمتر است. نکته حائز اهمیت این که شیمی‌درمانی بیمار نباید به تاخیر بیفتد.
نکته حائز اهمیت این است که نمی‌توان معالجه را به تعویق انداخت؛ به طور مثال اگر در هفته هفتم بارداری سرطان تشخیص داده شود، با قبول ریسک بیهوشی لازم است این فرد جراحی شود. سلامت مادر برای تیم پزشکی در روند جراحی اهمیت دارد.
جراحی در دوران بارداری
در بیشتر موارد درمان اولیه سرطان پستان ، جراحی است. در شرایطی به دلیل پیشرفته بودن بیماری، لازم است اول بیمار شیمی‌درمانی و بعد جراحی شود. در این شرایط با شیمی‌درمانی توده کوچک می‌شود و می‌توان سینه را حفظ کرد.
تفاوتی که دوران بارداری با غیربارداری دارد این است که حفظ پستان در سه ماهه اول بارداری برای زنان باردار امکان‌پذیر نیست؛ لذا بیمار در سه ماهه اول بارداری باید حتما ماستکتومی (برداشتن کامل پستان) شود، اما در سه ماهه دوم و سوم امکان حفظ پستان فراهم است، به شرطی که رادیوتراپی پس از پایان حاملگی انجام شود.
باروری کاهش می‌یابد
در برخی موارد، درمان‌های سرطان پستان ، باروری را دچار اختلالات می‌کند. شیمی‌درمانی روی تخمدان‌ها اثر می‌گذارد و آنها را به فاز یائسگی می‌برد. به این دلیل که هورمون‌های تخمدان، باعث تشدید بیماری می‌شود.
همچنین پس از رادیوتراپی، یکسری داروهای هورمونی تجویز می‌شود که عملکرد تخمدان‌ها را مهار می‌کند. به عبارت دیگر، به طور موقت باروری مختل می‌شود.
معمولا توصیه می‌شود فرد حداقل دو تا پنج سال، قصد بارداری نداشته باشد. نکته حائز اهمیت این است که به موازات بالا رفتن سن ازدواج، سن بارداری نیز بالا رفته است و معمولا این نگرانی وجود دارد که با مراحل درمانی سرطان، سن باروری هم بگذرد.
در مواردی که فرد تمایل به بارداری دارد، با قبول ریسک و اجازه پزشک، داروهایش را قطع و بعد اقدام به بارداری می‌کند.
در خانم‌های بالای ۴۰ سال، ممکن است بعد از قطع این داروها دیگر تخمک‌گذاری صورت نگیرد و عادت ماهانه نداشته باشند. باروری بیماران سرطانی به سن و فعال بودن تخمدان بستگی دارد.
حفظ باروری
روش‌هایی برای حفظ باروری وجود دارد. در مواردی تخمدان‌ها را فریز می‌کنند و یا داروهایی تجویز می‌شود که تخمدان به فاز خواب مصنوعی برود و تخمک‌ها حفظ شوند یا قسمتی از بافت تخمدان را فریز می‌کنند.
به طور کلی پیش‌آگهی در مورد سرطان یکی از نکات حائز اهمیت است. به عبارت دیگر، مهم‌ترین نکته در درمان سرطان پستان ، تشخیص زودرس است. افزایش آگاهی در مورد علائم و نشانه‌های این بیماری، عوامل خطر و نحوه معاینه در تشخیص موثر است.
تغذیه با شیر مادر
بیشتر اوقات، نوزادان نمی‌توانند در طول درمان، با شیر مادر تغذیه شوند. به عبارت دیگر، داروهای شیمی‌درمانی به مقدار کم از شیر عبور می‌کنند و ممکن است برای نوزاد ضرر داشته باشد.
در اکثر موارد، شیمی‌درمانی باعث می‌شود مقدار شیر نیز کاهش یابد؛ بنابراین توصیه می‌شود شیردهی صورت نگیرد.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼