رابطه زناشویی در زمان بارداری، باید و نبایدها

ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ اول:
در ﻃﯽ ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ اول ﺑﺎرداری، ﻣﻌﻤﻮﻻ زﻧﺎن ﺑﻪ رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﺴﺘﮕﯽ، ﺗﻬﻮع، اﺳﺘﻔﺮاغ و ﺗﺮس از ﺻﺪﻣﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﯿﻦدر ﺣﺎل رﺷﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺧﯽ از زﻧﺎن ﺗﺠﺮﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯿﻞ ﺟﻨﺴﯽ را دارﻧﺪ، ﻋﻤﻮﻣﺎ ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ اول زﻣﺎن ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﻞ ﺟﻨﺴﯽ اﺳﺖ وﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮد در اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ.در اﯾﻦ زﻣﺎن اﻏﻠﺐ زﻧﺎن ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﻋﺸﻖ ورزﯾﺪن ﺑﺪون رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ دوم:
اغلب زنان میل جنسی بیشتری را طی سه ماهه دوم تجربه می کنند. حدود ۸۰ % زنان حامله بهبود بارزی در رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﯽ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪاول و ﭘﯿﺶ از ﺣﺎﻣﻠﮕﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .درﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪدوم ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻫﺎی ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ را ﻧﺪارﻧﺪ، ﻫﻨﻮز اﻧﺪازه ﺷﮑﻢ زن ﺑﺰرگ ﻧﺸﺪه، ﻟﻐﺰﻧﺪه ﺷﺪنواژن ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ، ﻧﮕﺮاﻧﯽﻫﺎ، دﻟﻮاﭘﺴﯽﻫﺎواﺣﺴﺎس اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﻓﺮوﮐﺶ ﮐﺮده اﺳﺖ . ﻫﻤﻪ اﯾﻦﻋﻮاﻣﻞﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯿﻞ و رﺿﺎﯾﺖ ﺟﻨﺴﯽ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎی ﺟﻨﺴﯽ در اﯾﻦ دوره از ﺣﺎﻣﻠﮕﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻓﺰاﯾﺶ ﻋﺮوق و ﭘﺮﺧﻮﻧﯽ ﭘﺴﺘﺎنﻫﺎ، ﻟﺒﻬﺎی ﺑﺰرگ و ﮐﻮﭼﮏ و واژن اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ .اﻏﻠﺐ زﻧﺎن ﺗﻨﺶ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ، ارﮔﺎﺳﻢ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎی ﺟﻨﺴﯽ ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ.

ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ ﺳﻮم:
در ﻃﯽﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪﺳﻮم، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ دوﺑﺎره ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﺑﺪ .دوﺑﺎره زﻧﺎن ﻧﺎراﺣﺘﯽﻫﺎی ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .زن ﺣﺎﻣﻠﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﯽ، زﺷﺘﯽ و ﺷﻠﺨﺘﮕﯽ ﮐﻨﺪ .در ﻧﯿﻤﻪﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪﺳﻮم، ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺑﺰرگ ﺷﺪن ﺷﮑﻢ ﺗﻤﺎﯾﻼت ﺑﺎﻻی ﺟﻨﺴﯽ ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪدوم ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ .وﺿﻌﯿﺖﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺟﻨﺴﯽ و روشﻫﺎی ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ رﺿﺎﯾﺖ ﺟﻨﺴﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ .ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎه ﺷﺪن ﺗﻨﻔﺲ، ﺗﮑﺮر ادرار، ﮔﺮﻓﺘﮕﯽ ﭘﺎﻫﺎ و ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻤﺎﯾﻞ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺟﻨﺴﯽ را ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽدﻫﺪ.