ماجرای مرگ مغزی صابر کاظمی ، والیبالیست معروف کشور، موجی از واکنشها را به همراه داشت، اما در میان این خبر ناراحتکننده، صحنهای تکراری و قابل تأمل دوباره رخ داد. استوریها، پستها و پیامهای تسلیت از سوی افراد مختلف پررنگ شد؛ واکنشهایی که بیشتر رنگ و بوی نمایش در فضای مجازی به خود گرفت تا همدلی واقعی.
به محض خبر مرگ مغزی، خانواده صابر کاظمی هنوز امید به بازگشت او دارند و از کاربران درخواست کرده اند که واژه «تسلیت» به کار نبرند. به رغم این درخواست، برخی افراد به انتشار پستهای احساسی و حتی بیش از آن، نمایش چتهای خصوصی خود با صابر در استوریها پرداختند. این رفتار نشان از بیتوجهی نسبت به درد و خواسته خانواده این چهره داشت.
در فضای مجازی ، تناقض درد خانواده صابر و واکنشهای کاربران بهوضوح قابل مشاهده بود. مادری امیدوار به زندگی فرزندش از یک سو و کاربران مشتاق به انتشار پیامهای خداحافظی از سوی دیگر. حتی برخی افراد به انتشار پیامهای احساسی ساختگی روی آوردند که صحت آنها اصلاً مشخص نبود.
بسیاری از منتقدان این رفتارها در شبکههای اجتماعی اعلام کردند که این گونه اقدامات صرفاً برای جلب توجه و نمایش حضور نزدیک به چهرههای معروف انجام میشود. این واکنشها، غم و اندوه واقعی را تبدیل به یک نوع مسابقه کرده است؛ مسابقهای برای بیشتر دیده شدن در شبکههای اجتماعی.
این رفتارها از سوی کاربران فضای مجازی، بهویژه در پلتفرمهایی مثل اینستاگرام و توییتر، نشانگر فاصله باریک میان همدردی و نمایش است. بسیاری بر این باورند که انتشار این گونه استوریها و پستها نه تنها مرز احترام به خانواده فرد را رد کرده است، بلکه سبب نوعی بازاریسازی از غم و مرگ میشود.
 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
       
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
                               
                               
                              