نویسنده فیلم تنها در خانه، صحبتی با کودکان
نویسنده‌ی کتاب «تنها در خانه» درباره‌ی کسانی که او را به داستان‌نویسی تشویق کرده‌اند گفت: مادربزرگم نقش موثری در تشویق من به داستان‌نویسی داشت. او با من حرف می‌زد، داستان‌هایی از دوران بچگی‌اش برای من تعریف می‌کرد و از من می‌خواست داستان بنویسم.
ایبنا: نویسنده‌ی کتاب «تنها در خانه» درباره‌ی کسانی که او را به داستان‌نویسی تشویق کرده‌اند گفت: مادربزرگم نقش موثری در تشویق من به داستان‌نویسی داشت. او با من حرف می‌زد، داستان‌هایی از دوران بچگی‌اش برای من تعریف می‌کرد و از من می‌خواست داستان بنویسم.
نویسنده‌ی نوجوان کتاب «تنها در خانه» درباره‌ی علاقه‌اش به کتاب‌خوانی به خبرنگار ما گفت: «پدر و مادرم از وقتی بچه بودم برایم کتاب می‌خواندند و به همین دلیل به کتاب‌خوانی علاقه‌مند شدم. دقت زیادی به داستان‌های هر کتاب داشتم و از ۹-۸ سالگی داستان‌نویسی را شروع کردم.»
«آنیتا درخشانیان» ادامه داد: «البته در ابتدا فقط داستان‌هایی را که خوانده بودم تغییر می‌دادم ولی بعدها داستان‌هایی کوتاهی نیز نوشتم که متاسفانه خیلی از آن‌ها را نگه نداشته‌ام چون آن‌طور که دلم می‌خواست نبودند.»
این نوجوان کتاب‌خوان حدود ۲۰۰ - ۱۵۰ کتاب در کتاب‌خانه‌ش شخصی‌اش دارد. او درباره‌ی کتابی که این روزها می‌خواند گفت: «هر شب چند داستان از کتاب «قصه‌های شب» نوشته‌ی «برادران گریم» را می‌خوانم و هر شب پیش از خواب به آن فکر می‌کنم.»
آنیتا به داستان‌هایی علاقه‌مند است که پایان غم‌انگیزی داشته باشند! او در این‌باره توضیح داد: «من داستان «تنها در خانه» را هم در ابتدا با پایان غم‌انگیزی نوشتم؛ اما ناشر به دلیل این‌که مخاطبان این کتاب کودکان هستند این پایان را مناسب ندانست و من مجبور شدم داستان را تغییر دهم.»
او با بیان این‌که چندان به نام نویسنده‌های کتاب توجه نمی‌کند، گفت: بیشتر به داستان کتاب توجه می‌کنم و بعد از این‌که کتاب را خواندم فکر می‌کنم که اگر اتفاقات دیگری در کتاب می‌افتاد ماجرا به چه شکلی پیش می‌رفت. پدرم هم درباره‌ی بخش‌های مختلف داستان مانند شروع، نقطه‌ی اوج و پایان برایم حرف زده است به همین خاطر تلاش می‌کنم این بخش‌ها را نیز در هر داستانی پیدا کنم.»
این نویسنده‌ی ۱۱ ساله، مدتی هم عضو کتاب‌خانه‌ی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بوده است. او در این‌باره توضیح داد: «بیشتر دوست دارم کتاب‌های خوب را برای خودم داشته باشم و به همین خاطر مدتی است که از کتاب‌خانه استفاده نمی‌کنم و کتاب‌های موردعلاقه‌ام را می‌خرم.»
آنیتا دوست دارد نویسنده شود. او درباره‌ی این آرزویش گفت: «برایم خیلی جالب است که یک نفر می‌تواند در ذهنش داستانی را بسازد و آن را بنویسد. بازیگری را هم دوست دارم اما به نظرم نویسندگی از بازیگری بهتر است.»
نویسنده‌ی کتاب «تنها در خانه» درباره‌ی مشوق‌هایش نیز: «پدر، مادر، معلم و ناظم مدرسه‌ام من را تشویق کردند اما فکر می‌کنم مادربزرگم نقش موثرتری در تشویق من به داستان‌نویسی داشت. او با من حرف می‌زد، داستان‌هایی از دوران بچگی‌اش را برای من تعریف می‌کرد و از من می‌خواست داستان بنویسم.»
توصیه‌ی آنیتا به نوجوانان علاقه‌مند به نویسندگی توجه به ایده‌هاست. او در این‌باره گفت: «به نظرم بهتر است که وقتی موضوع کلی برای داستان به ذهن می‌رسد آن‌را یادداشت کنیم و در حد ۳-۲ خط درباره‌اش توضیح دهیم. بعدها و در فرصتی مناسب می‌شود داستان را کامل‌تر کرد و تغییراتی در موضوع اولیه به وجود آورد.»
این نویسنده‌ی نوجوان کتاب‌خواندن را یکی از عوامل پیشرفت استعداد نویسندگی دانست و در این‌باره گفت: «خواندن، روی نوشتن تاثیر زیادی دارد و با خواندن کتاب می‌توانیم اشتباهاتمان را در نوشتن کم کنیم.»
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼