ابراز عشق در حضور فرزندان، خوبه یا بد؟
زوجها در اوایل ازدواج به مشکلات مختلفی برمیخورند که غیر از تفاوت جنسیت، ریشه در تفاوتهای فردی آنها و خلقوخوی مختلفشان دارد.
یکی از این مشکلات عدم تناسب آنها در میزان بیرون ریختن هیجاناتشان است.
بعضی از افراد به راحتی و به شدت احساسات خود را ابراز میکنند و برخی دیگر نه. تا اینجای کار مشکلی نیست اما مشکل وقتی به وجود میآید که شما در ابراز احساسات به همسر خود نیز ضعیف عمل کنید. آن وقت ممکن است دچار سوءتفاهم در عشق نسبت به یکدیگر، سرد شدن علاقه و مشکلاتی از این قبیل شوید.در مورد این مشکل با دکتر مهراندخت پورشایگان، روانشناس مشورت میکنیم.
او میگوید: زوجها اگر هیجاناتشان با هم هماهنگ باشد، روابط صمیمانهتری پیدا میکنند. به این معنا که برخی از افراد ممکن است عاطفی باشند اما این عواطف خود را نشان ندهند. در اغلب موارد آقایان چنین خصوصیاتی دارند اما در مقابل همسرانشان انسانهایی برون ریز و هیجانی باشند که احساسات خود را به راحتی بروز میدهند. این خصوصیات و ویژگیها اغلب در خانواده به افراد آموزش داده میشود و این اخلاق زوجین در محیط خانواده آنها نیز به چشم میخورد به همین دلیل در چنین مواردی ممکن است یکی از زوجین دیگری و خانوادهاش را سرد بداند و خودش و خانوادهاش را گرم توصیف کنند.
پورشایگان درباره حساسیت خانمها روی مساله ابراز احساسات شوهرانشان توضیح میدهد: طبیعت انسان میطلبد که روابط با ابراز عواطف همراه باشد. خانمها بیشتر دوست دارند پاسخی برای نیازهای عاطفیشان ببینند و اگر همسرانشان توجه درستی به این مشکل نداشته باشند ممکن است بیشتر صدمه بخورند.
اگر نوازشهای لمسی و کلامی را از طرف شریک زندگی خود نبیند حتی امکان دارد از زندگی عاطفی خود سرد شود.
این روانشناس درباره راه حل این مشکل میگوید: همسران اگر از نظر هیجانات عاطفی و بروز آنها با یکدیگر متفاوت هستند باید سعی کنند با تعامل بیشتر به یک رضایت نسبی برسند. به عنوان مثال، خانم انتظارات و نیازهای خودش را با شوهرش در میان بگذارد و بگوید که دوست دارد چطور با او رفتار کند چون شاید طرف مقابل او اصلا بلد نیست و نمیداند که چطور باید رفتار کند.
اگر این بازگویی انتظارات خانمها به همسرانشان بیشتر به صورت تذکر و به شکل مستقیم باشد ممکن است این تصور را در مرد ایجاد کند که همسرش مثل معلمها از او انتقاد میکند یا مشغول امر و نهی است. به همین دلیل نیز ممکن است اثر این روش کمتر شود. بهتر است خانم این انتظارات را مانند قوانین دیگر، یک بار یا حداکثر دوبار بدون جبههگیری، انتقاد یا سرزنش با همسرش در میان بگذارد.
واضح است که این تغییرات مستلزم زمان است و خانم باید با صبوری و به روش تشویق سعی در تقویت این رفتار در همسرش کند. به این شکل که بعد از هر رفتار کوچکی که شوهرش در ابراز احساسات و اهمیت به خواسته او انجام میدهد، خانم با تشویقهایی مثل قدردانی زبانی، ظاهر آراستهتر، پختن غذای مورد علاقه همسرش و... تاثیر آن کار کوچک را به شوهرش نشان دهد و به او بفهماند که تا چه حد تغییر رفتار او در روحیه و رفتار همسرش موثر بوده است. با این روش شوهران نیز آرامآرام ابراز عواطف را یاد میگیرند.
دکتر مهراندخت پورشایگان، روانشناس، درباره اینکه بعضی از مردان به بهانه اینکه جلوی فرزندانشان دوست ندارند، به همسرشان ابراز احساسات کنند، از این موضوع فرار میکنند، توضیح میدهد: این یک ملاحظه کاری غلط است. اتفاقا عدم این موضوع برای بچهها میتواند حساسیت برانگیز باشد. به عنوان مثال موردی داشتم که یک دختر ۸ساله به خاطر استرس ناخنهایش را میجوید.
وقتی با او صحبت کردم معلوم شد از اینکه پدر و مادرش را با هم نمیبیند، دچار این حالت شده است. چون پدر ومادر ارتباط چندانی با هم نداشتند، او دچار این حالت شده بود. به طور کلی روابط عاشقانه و مثبت والدین برای بچهها بسیار مهم است چون آنها وقتی میبینند که پدرومادرشان بغل هم نمینشینند یا با هم حرف نمیزنند، یکدیگر را در آغوش نمیگیرند و نمیبوسند دچار استرس و نگرانی میشوند. آنها فکر میکنند که این فاصله میان پدرومادرشان قرار است به جدایی و طلاق آنها بینجامد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼