بچه دو قلو میخوام، امکان دارد؟

ژن های اثرگذار بر دوقلوزایی دوتخمکی و باروری
دوقلوزایی نسبتا شایع است و این اتفاق در بین هر 100 مادر بیش از یکبار رخ می دهد.دو سوم تمام دوقلوها، دوتخمکی یا ناهمسان هستند و از نظر ژنتیکی مانند سایر خواهر و برادرها هستند. دوقلوهای همسان دارای یک ترکیب ژنتیکی از مادر هستند اما تاکنون تشخیص ژن های دخیل در دوقلوزایی دوتخمکی طی چندین دهه ناشناخته مانده بود.طی تحقیقات اخیر ژن هایی که احتمال دوقلوزایی دوتخمکی در مادر را افزایش می دهد، شناسایی شدند. یکی از این ژن ها اثر مهمی در میزان باروری دارد از جمله در تعیین سن اولین قاعدگی دختر، سن یائسگی، تعداد فرزندان و سن اولین و آخرین بارداری و سندرم تخمدان پلی کیستیک که عامل اصلی در ناباروری زنان است.
Mbarek و همکارانش دو آلل ژنتیکی را گزارش کردند. اولین آلل نزدیک به ژن کدکننده برای ترشح هورمون محرک فولیکولی (FSHB) توسط غده هیپوفیز، اندام کوچک مغزی که تقریبا تمام اتفاقات هورمونی در بدن را فرمان می دهد و صادر می کند، است.دومین آلل مرتبط با ژن SMAD۳ است و در مسیر پاسخ تخمدان ها به هورمون تحریک کننده فولیکول قرار دارد. هردو تخمدان منجر به رشد چندین فولیکول می شوند که به طور واضحی برای تکوین دوقلوهای ناهمسان مورد نیاز است. دوقلوهای ناهمسان از دو تخمک جدا، از فولیکول های جدای بارور شده توسط اسپرم های جدا، تکوین پیدا می کنند. درحالیکه دوقلوهای همسان از یک جنین که به دو نیم تقسیم می شود تکوین می یابند، دو قلوهای دوتخمکی از تخمک گذاری چندتایی به عنوان یک ویژگی مادری آغاز می شوند.تحقیقات انجام شده روی مادرانی که دوقلوهای ناهمسان به دنیا آورده اند و از روش های درمان ناباروری مانند IVF که احتمال دوقلوزایی را افزایش می دهد استفاده نکرده اند، انجام شد و ویژگی های ژنتیکی آنها با مادرانی که این شرایط را نداشتند مقایسه شد. احتمال نسبی به دنیا آوردن دوقلوهای دوتخمکی برای مادرانی که یک کپی از ژن (یا آلل) دوقلوزایی در هردومکان مرتبط در ژنوم را دارند، ۲۹% بیشتر است.انتظار برای یافتن ژن های اصلی دخیل در جادوی دوقلوزایی خود به خودی دوتخمکی مدت زیادی به طول انجامید. نتایج برای دریافتن پاسخ تخمدان به محرک هورمونی، به منظور تولید مثل با روش های کمکی از جمله IVF ، این یافته را مورد توجه محققان در رابطه با ناباروری زنان قرار داده است.همچنان ژن های زیادی وجود دارند که بر دوقلوزایی دوتخمکی خود به خودی تاثیر می گذارند و باید کشف شوند. درآینده با پیشرفت تست های ژنتیکی ساده بر مبنای موارد گفته شده می توان به تشخیص زنانی که در خطر پاسخ شدید به درمان های هورمونی هستند کمک کرد و از عوارض شدید سندرم تحریک بیش از حد تخمدان توسط IVF جلوگیری کرد.