جراحی فیبروم بزرگ، آیا لازم است؟

به گفته یک جراح و متخصص زنان، زایمان و نازایی، فیبروم‌ها بر اساس محل قرارگیری آنها در رحم، تقسیم‌بندی می‌شوند و پزشک متخصص با توجه به علایم و از طریق معاینه و سونوگرافی، نوع فیبروم و نیاز به انجام عمل جراحی را تشخیص می‌دهد.
دکتر آمنه سادات حقگو، در گفتگو با سلامت آنلاین افزود: فیبروم یا میوما، تومور ماهیچه ای است که اغلب بر دیواره رحم رشد می کند و اکثرا خوش خیم و غیرسرطانی است.
وی اضافه کرد: معمولا فیبروم ها بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سالگی بروز می کنند و علت بروز آنها شناخته شده نیست. فیبروم ها سایزهای کوچک و بزرگ دارند و ممکن است در رحم فردی فقط یک فیبروم و در فرد دیگر تعداد زیادی میوما تشکیل شود.
دکتر حقگو با اشاره به اینکه فیبروم ها ۳ نوع هستند گفت: فیبرومی که بر سطح خارجی رحم رشد و گسترش پیدا کند، فیبروم ساب سروزال نامیده می شود و فیبرومی که داخل حفره رحمی رشد کند فیبروم ساب موکوزال یا زیرمخاطی نام دارد. نوع سوم نیز فیبروم بدون ایجاد فرورفتگی در حفره رحم، در داخل عضله آن رشد می‌کند که به آن فیبروم اینترامورال گفته می شود.
این متخصص زنان افزود: فیبروم های رحمی که سبب تغییر شکل حفره رحم شده باشند می توانند باروری را تا حدود ۷۰ درصد کاهش دهند که با برداشتن این نوع فیبروم ها ریسک باروری افزایش پیدا خواهد کرد.
وی با اشاره به اینکه فیبروم شایع ترین عارضه لگنی است که حدود ۴۰ درصد زنان به آن دچار می‌شوند اظهار کرد: این عارضه بتنهایی دلیل نازایی محسوب نمی شود و اغلب فیبروم های ساب سروزال روی باروری هیچ تاثیری نداشته و نیاز به جراحی ندارند.
متخصص هیستروسکوپی و لاپاراسکوپی پیشرفته به سلامت‌آنلاین گفت: فیبروم های نوع اینترامورال اگر به نحوی داخل عضله رحم رشد کنند که هیچ تغییر شکلی در حفره رحمی ایجاد نکنند، باروری را کاهش نمی دهند و برداشتن آن نیز اثری بر افزایش باروری نخواهد داشت. از این رو، جراحی این نوع فیبروم اغلب به اندازه آن بستگی دارد؛ هر چه بزرگتر باشد جراحی و برداشتن فیبروم ضروری‌تر است.
او ادامه داد: فیبرومی که بر باروری اثرگذار است، نوع زیرمخاطی است که در صورت ابتلا به آن حدود ۵۰ درصد سبب کاهش باروری می‌شود و در صورت برداشتن آن باروری هم تا دو برابر افزایش پیدا می‌کند.
به گفته دکتر حقگو، اغلب فیبروم های زیرمخاطی، علایمی همچون بروز دوره های قاعدگی سنگین و یا خونریزی بین دوره های عادت ماهانه ایجاد می کنند که اغلب با تجویز دارو یا جراحی درمان می‌شوند.