در مورد افتادگی رحم، همه چیز را بدانید

افتادگی رحم زمانی رخ می دهد که رحم از حالت طبیعی خود خارج شده و به واژن (کانال زایمان) فرو می رود.

رحم ساختاری عضلانی است که در محل عضلات و رباط های لگن قرار دارد. اگر این عضلات یا رباط ها کشش پیدا کرده و یا ضعیف شوند، دیگر قادر به حمایت از رحم نیستند و باعث افتادگی رحم می شوند.

افتادگی رحم زمانی رخ می دهد که رحم از حالت طبیعی خود خارج شده و به واژن (کانال زایمان) فرو می رود.

افتادگی رحم ممکن است ناقص یا کامل باشد. افتادگی رحم ناقص زمانی اتفاق می افتد که قسمتی از رحم تا حدی به واژن وارد می شود. افتادگی رحم کامل زمانی اتفاق می افتد که رحم تا آنجا افتادگی پیدا می کند که قسمتی از بافت آن از واژن خارج شده و قابل مشاهده است.

علائم افتادگی رحم

زنان مبتلا به افتادگی رحم جزئی ممکن است علائمی نداشته باشند. افتادگی رحم متوسط و شدید ممکن است باعث علائمی مانند:

- احساس اینکه شما روی یک توپ نشسته اید

- خونریزی واژینال

- افزایش ترشحات واژن

- مشکلات مقاربت جنسی

- بیرون زدگی رحم از واژن

- احساس کشش یا سنگینی در لگن

- یبوست یا مشکل اجابت مزاج

- عفونت مثانه مداوم یا مشکل تخلیه مثانه

اگر این علائم را داشتید، باید پزشک خود را ببینید و بلافاصله درمان را آغاز کنید. بدون توجه مناسب، این بیماری می تواند روده، مثانه و عملکرد جنسی شما را مختل کند.

عوارض جانبی افتادگی رحم

خطر ابتلا به افتادگی رحم به با افزایش سن در زنان و کاهش میزان استروژن افزایش می یابد. استروژن هورمونی است که به حفظ عضلات قوی لگن کمک می کند. آسیب به عضلات و بافتهای لگن در دوران بارداری و زایمان ممکن است منجر به افتادگی رحم شود. زنانی که بیش از یک دفعه زایمان داشته اند یا پس از یائسگی بیشترین خطر را دارند.

هر فعالیتی که باعث فشار بر عضلات لگن می شود خطر ابتلا به افتادگی رحم را افزایش می دهد. عوامل دیگری که می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند عبارتند از:

- چاقی

- سرفه مزمن

- یبوست مزمن

تشخیص افتادگی رحم

دکتر می تواند افتادگی رحم را با ارزیابی علائم و انجام آزمایشات لگن تشخیص دهد. در طی این امتحان، پزشک دستگاهی به نام اسپکولوم را وارد واژن می کند که به آنها اجازه می دهد داخل واژن را ببینند و کانال واژن و رحم را بررسی کنند. پزشک همچنین در رابطه با کاهش میل جنسی سوالاتی خواهد پرسید.

درمان افتادگی رحم

درمان برای افتادگی رحم همیشه ضروری نیست. اگر افتادگی رحم شدید باشد، با پزشک خود صحبت کنید که کدام گزینه درمانی برای شما مناسب تر است.

درمان های غیر جراحی عبارتند از:

- از دست دادن وزن برای کاهش فشار بر ساختارهای لگن

- اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین

- انجام تمرینات کیگل، که تمرینات لگنی است که به تقویت عضلات واژن کمک می کند

- پوشیدن یک پساری واژن که یک دستگاه داخل واژن است که زیر دهانه رحم قرار می گیرد و به تقویت و تثبیت رحم کمک می کند

- استفاده از استروژن واژینال به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است و نشان دهنده بهبود در بازسازی و تقویت بافت واژن است. در حالیکه استفاده از استروژن واژینال برای کمک به تقویت گزینه های دیگر درمان ممکن است مفید باشد، خود آن به تنهایی، نتیجه افتادگی رحم را معکوس نمی کند.

درمان جراحی شامل تعلیق رحم یا هیسترکتومی است. در طی تعلیق رحم، جراح شما رحم را به جایگاه اصلی خود برگردانده و مجددا لگن را با استفاده از ابزار جراحی در جای خود قرار می دهد. در طی یک هیسترکتومی، جراح شما رحم را از طریق شکم یا واژن خارج می کند.

جراحی اغلب موثر است، اما برای زنانی که می خواهند بچه دار شوند توصیه نمی شود. بارداری و زایمان می تواند فشار اضافی بر روی عضلات لگن ایجاد کند که می تواند اثرات جراحی رحم را خنثی کند.

پیشگیری از افتادگی رحم

افتادگی رحم در هر وضعیتی قابل پیشگیری نیست. با این حال، می توان چندین کار را برای کاهش خطر آن انجام داد، از جمله:

- تمرینات منظم ورزشی انجام دهید

- حفظ وزن سالم

- تمرینات کیگل را انجام دهید

- به دنبال درمان چیزهایی باشید که موجب افزایش فشار در لگن شما می شود، از جمله یبوست مزمن یا سرفه.

منبع: اینفو سلامت