در آغوش گرفتن نوزاد، چه اثراتی دارد؟

همه ما بارها و بارها از تأثیر در آغوش کشیدن نوزدان بر ارتباط مادر و فرزندی شنیده ایم، آغوشی که در روزهای آغازین تولد به امن ترین نقطه جهان برای نوزادان بدل می شود؛ ولی اهمیت این آغوش گرم تا کجاست؟ آیا تنها صمیمت نوزاد با والدینش را بیشتر می کند؟
هیچ شکی وجود ندارد که بغل کردن نوزادان یکی از بهترین شیوه ها برای ابراز محبت به آنها؛ اما اثرگذاری این عمل دوست داشتنی فقط به همین جا ختم نمی شود. نتایج آخرین تحقیقات دانشمندان حکایت از دارد که بغل کردن نوزادان علاوه بر ایجاد صمیمت میان او با والدینش موجب رشد مغزی نوزاد هم می شود. بر این اساس، تماس جسمی با نوزاد و لمس کردن او تأثیری شگرف بر کارکردهای مغزی او و رشد احساساتش می گذارد.آنچه که دانمشندان در خصوص ارتباط میان نوازش بدنی نوزادن می گویند طی تحقیقاتی وسیعی و مطالعه زندگی تعداد بی شماری نوزاد به دست آمده است. همین موضوع موجب شده تا آنها با اطمینان بگویند: افرادی که در دوران نوزادی بیشتر از جانب والدینشان در آغوش گرفته یا نوازش می شدند قدرت تحلیل بیشتر، احساسات گسترش یافته تر و مهارت های اجتماعی قوی تری دارند. این تغییرات از آنجا ناشی می شود که ارتباط جسمی بیشتر میان والدین و نوزاد موجب تحریک نواحی در مغز موسوم به مغز اجتماعی می شود.

بنابراین، اگر جزء والدینی هستید که گمان می کنید در آغوش کشیدن بیش از حد کودک روش تربیتی صحیحی نیست ابن تصور خود را کنار بگذارید. فراموش نکنید لازم نیست برای محبت به کودک او را بغل کرد، می توان هنگامی که مشغول بازی است یا حتی در رخت خواب است چند باری او را نوازش کرد، کافی است کودک وجود جسمانی پر مهر شما را درک کند.