عکس العمل نوزادان به صدا، چگونه است؟

عکس‌العمل نوزاد در برابر صداهای مختلف تفاوت دارد، به این معنی که صداهای بلند ناگهانی، او را از جا پرانده و به لرزه می‌اندازد و صداهای نرم، مثل زمزمه مادر، تبسم کوتاهی بر لب او می‌آورد. نوزاد معمولاً به صدای نازک مادر علاقه و توجه بیشتری نشان می‌دهد و از شنیدن آن آرامش و تسکین بهتری می‌یابد. ولی صدای کلفت و بم پدر تأثیر صدای دلنشین مادر را ندارد.
نوزاد برای حفاظت خود از صداهای گوش‌خراش و ناخوشایند، روش جالبی دارد و می‌تواند به‌طور انتخابی از شنیدن صداهای ناراحت کننده خودداری کند. این پدیده به «سد کردن محرک» معروف است که در شنوایی سنجی، تشخیص قدرت شنوایی نوزاد را دشوار می‌کند. گاهی نیز نوزاد به صداهای بلند واکنش نشان نمی‌دهد. معمولاً انجام دو فعالیت به‌طور هم‌زمان برای نوزاد دشوار است.
اگر نوزاد از روی میل و اشتها مشغول شیرخوردن باشد، می‌تواند خود را نسبت به صدای اطرافیان بی‌توجه سازد. این سد محرک در ابتدای دوره نوزادی قوی‌تر است و رفته رفته تا پایان ماه اول ضعیف می‌شود و نوزاد نسبت به محیط پر سر و صدا واکنش نشان می‌دهد.
بعضی مادران گاهی هنگام صدا کردن یا حرف زدن با نوزاد خود، عکس‌العملی از او مشاهده نمی‌کنند و به این دلیل نسبت به قوه شنوایی نوزاد خود تردید می‌کنند و نگران می‌شوند. باید دانست که نوزاد ممکن است صدای مادر را بشنود، ولی تا دو سه ماهگی نتواند سر خود را به طرف صدا برگرداند. هم‌چنین نوزادانی که همیشه در کنار مادر هستند و به صدای او عادت کرده‌اند، وقتی مادر با آن‌ها صحبت می‌کند، ممکن است واکنشی نشان ندهند. در هر حال، بررسی‌ها نشان می‌دهد که نوزاد صدای مادر خود را از صدای دیگران به‌خوبی تشخیص می‌دهد. برای نشان دادن این امر، تعدادی نوزاد ۲۰ تا ۳۰ روزه را پشت پرده، طوری قرار می‌دهند که بتوانند صدا را بشنوند، ولی صاحب صدا را نبینند. این نوزادان وقتی صدای مادر خود را می‌شنوند، سریع‌تر و طولانی‌تر واکنش نشان می‌دهند و به خوردن شیر می‌پردازند.
نوزاد پس از مدتی به منبع صدا، یعنی دهان مادر نیز پی می‌برد.
در یک بررسی، مادری با نوزاد خود از پشت شیشه شروع به صحبت می‌کند. نوزاد می‌تواند مادر را ببیند و صدای او را از طریق دو بلندگوی استریو که در دو طرف وی قرار دارد بشنود. صدا و موقعیت بلندگوها را می‌توان طوری تنظیم کرد که صدا از مقابل یا از دو طرف شنیده شود. این آزمایش نشان می‌دهد که اگر نوزاد صدای مادر خود را از مقابل، یعنی از دهان او بشنود خوشحال و راضی به نظر می‌رسد، ولی اگر این صدا را از جهت دیگری بشنود، ناراحت می‌شود.